Kobalt is een zeer gewaardeerd metaal, vooral voor makers van smartphones en elektrische voertuigen. Bijna 75% van de wereldwijde productie komt uit de Democratische Republiek Congo, waar ook kinderen in de mijnen zwoegen.
Kobalt is een bestanddeel van batterijen voor mobiele telefoons, elektrische voertuigen en e-bikes, maar het wordt ook gebruikt in medische technologieën en vliegtuigbouw. Ongeveer driekwart van de wereldvoorraad van dit felbegeerde metaal komt momenteel uit de DRC in Centraal-Afrika. Kolwezi staat bekend als de kobalthoofdstad van het land. Industriële mijnen, zoals die van de Zwitserse multinational Glencore en Chinese bedrijven, zijn hier te vinden naast illegale locaties waar honderdduizenden mensen het metaal met hun blote handen uit de grond hakken. Mensenrechtenorganisaties als Amnesty International en Save the Children schatten dat tienduizenden minderjarigen in deze illegale kobaltmijnen werken. Uit protest hebben activisten herhaaldelijk opgeroepen tot een boycot van kobalt uit de DRC. In hoeverre speelt kinderarbeid tegenwoordig een rol bij de productie van kobalt en wat kunnen consumenten doen om dit tegen te gaan? Hoe zit het met de verantwoordelijkheid van bedrijven? Doen bedrijven genoeg om ervoor te zorgen dat het kobalt dat ze gebruiken niet door kinderen is gedolven?
English
Deutsch
