Waarom de samenleving intelligentie schuwt

Deze video is een hart onder de riem voor iedereen die ziet maar niet wordt gehoord.
Werkelijk fantastisch verwoord!

Het is een fijne lijn tussen arrogantie en zelfverzekerdheid, en je moet het kennen om het te kunnen herkennen. Zo omschreef ik het zelf nadat in mij een transformatie had plaatsgevonden, februari 1991. Ergens had ik eens gelezen dat binnen de numerologie een dergelijk jaartal, de twee buitenste en middelste cijfers hetzelfde, een “magisch jaar” zou zijn. Dat is natuurlijk volledig arbitrair, het ligt er maar net aan waar je begint te tellen. Volg je de Chinese jaartelling dan was 1991 het jaar 4688, en dan klopt het weer niet. Het doet er ook niet toe. Maar voor mij was het een memorabel jaar. Ik werd wakker, ging open, raakte verbonden, hoe je het ook noemen wilt. Ik begreep dingen op een diep niveau, en zonder moeite.

Ik heb dat altijd gezien als een groot geschenk. Nog steeds. Het vermogen om diep over dingen na te denken, informatie te verwerken, en ook nog gezegend met een goed functionerend geheugen, heeft ervoor gezorgd dat ik zaken die anderen maar zorgen blijven baren heb onderzocht en een plek hebben gegeven zodat ze zo goed als geen directe invloed op mijn leven, met name mijn innerlijk leven hebben.

Al lang is mijn observatie dat veel mensen, misschien wel de meeste, niet zichzelf zijn maar een voor anderen acceptabele versie van zichzelf. Een rol spelen, eigenlijk. Ik zag het al vroeg om me heen. “Hallo, hoe is het?” “Goed, en met jou?” “Goed. Nou, dag weer.” “Dag.” Omdat ik geen rol wilde spelen maar mezelf wilde zijn, goede tijden, slechte tijden, meestal kreeg men spijt als iemand me die vraag stelde.

Als ik me klote voelde dan zei ik dat ook. Niet dat het niet aan me te zien was. En als het goed met me ging, bezig was met één of ander interessant project, dan kan ik daar lyrisch over worden en niet ophouden met praten. Of als ik weer één of andere realisatie had gehad die ik wilde delen met zoveel mogelijk anderen, omdat het mij zo had geholpen iets te doorgronden en te begrijpen.

En ik maar denken dat dit gewenst was. Dat iedereen, net als ik, in het leven gretig op zoek was naar kennis om zo prettig mogelijk door het leven te komen. Geen zorgen, geen angsten. Omdat je dingen begrijpt. Het vermogen hebt ontwikkeld om te relativeren waar je wel of geen invloed op kunt uitoefenen om het beter te maken. Los te laten, zodat het niet in je hoofd continue aan je knaagt. Ik kon me niet meer vergist hebben, helaas.

Er schieten zo van die impulsen in mijn hoofd. Zoals een IQ-test doen. Geen reden, eigenlijk, ik was gewoon nieuwsgierig, meer naar de vraagstukken dan naar de uitslag. Die bleek 137. Het zei me niets.

Het was pas vele jaren daarna dat ik ‘toevallig’ ergens tegenkwam dat zogenaamde hoogbegaafdheid begint vanaf 130. O … Ik was dus hoogbegaafd …