DAGHOROSCOOP VOOR VANDAAG, 30 mei 2025!

---

Ram (21 maart – 19 april)

Energie: Hoog | Advies: Denk eerst, doe dan
Vandaag bruist je energie. Je hebt zin om dingen aan te pakken, maar pas op dat je geen mensen omver blaast in je enthousiasme.
Kans op onverwachte flirt: 82%


---

Stier (20 april – 20 mei)

Comfort: Top | Geld: Even dimmen
Je wil vandaag genieten van lekker eten en gezelligheid. Prima, maar zet die creditcard niet te enthousiast in.
Zelfzorg-tip: Verwen jezelf met een voetenbadje.


---

Tweelingen (21 mei – 20 juni)

Communicatie: Vurig | Sociale batterij: 60%
Je praat vandaag iedereen onder tafel. Gebruik die charme om iets voor elkaar te krijgen.
Let op: Niet alles hoeft in een groepsapp gedeeld te worden.


---

Kreeft (21 juni – 22 juli)

Gevoel: Intens | Thuis: Heilig
Je voelt dingen die anderen amper opmerken. Blijf in je veilige cocon als dat nodig is, maar durf ook een stapje buiten je comfortzone te zetten.
Stemming: Een dekentje en een warme kop thee.


---

Leeuw (23 juli – 22 augustus)

Charisma: 10/10 | Ego: Houd 'm in toom
Je straalt en mensen hangen aan je lippen. Geniet ervan, maar geef anderen ook het podium.
Kans op complimenten: Ze vliegen je om de oren.


---

Maagd (23 augustus – 22 september)

Orde: Heerlijk | Spanning: Hoog
Vandaag heb je behoefte aan controle en overzicht. Maar laat ook ruimte voor spontaniteit – het leven is geen Excel-sheet.
Loslaten = winst.


---

Weegschaal (23 september – 22 oktober)

Balans: Zoekend | Relaties: Spiegels everywhere
Je hebt vandaag behoefte aan harmonie, maar de buitenwereld lijkt dat niet te snappen. Blijf trouw aan jezelf.
Schoonheidstip: Trek iets aan waarin je je onweerstaanbaar voelt.


---

Schorpioen (23 oktober – 21 november)

Mysterie: AAN | Passie: Hoger dan normaal
Je aura is vandaag magnetisch. Mensen voelen je intensiteit. Gebruik die kracht wijs, niet manipulatief.
Geheime verlangens kunnen bovenkomen.


---

Boogschutter (22 november – 21 december)

Avontuur: Ja! | Kennisdrang: Onstuitbaar
Een dag om te dromen van verre oorden of iets nieuws te leren. Maar vergeet de afwas niet.
Inspiratie vind je buiten je comfortzone.


---

Steenbok (22 december – 19 januari)

Ambitie: Hoog | Werkfocus: Laser-sharp
Jij wil vandaag gewoon knallen. Prima, maar gooi jezelf niet over de kop.
Reminder: Rust is óók productief.


---

Waterman (20 januari – 18 februari)

Ideeën: Overload | Techniek: Je vriend
Je hoofd bruist van vernieuwende plannen. Deel ze met de wereld – of tenminste met iemand die luistert.
Let op: Vergeet je hart niet bij al dat denken.


---

Vissen (19 februari – 20 maart)

Intuïtie: Scherp | Creativiteit: Overstroming
Je ziel verlangt vandaag naar schoonheid en betekenis. Maak iets moois – een gedicht, een tekening, een droom.
Let op: Bescherm je energie. Niet iedereen verdient je zachtheid.


---

#horoscoop #daghoroscoop #sterrenbeelden

Voel je dat je bescherming nodig hebt tegen negativiteit? We krijgen allemaal weleens te maken met negatieve, vervelende en kwaadwillende mensen. Hiertegen kun je jezelf beschermen met een ritueel...

Hieronder vind je een compleet, liefdevol en krachtig energetisch schild-ritueel
dat je dagelijks of wekelijks kunt doen,
én een spreuk die je bij je voordeur, spiegel of altaar kunt hangen als energetische bescherming tegen afgunst, roddel of oordelende blikken.

---

Ritueel: Het Zilveren Schild van Zelfbehoud

(Dagelijks of naar behoefte, duurt 5–10 minuten)

Benodigdheden:

1 witte kaars (of een kleur die jou kracht geeft)

Een klein spiegeltje of glazen bol

Eventueel: wierook of etherische olie (lavendel, rozemarijn of sandelhout)

Een plek waar je even ongestoord kunt staan of zitten


---

Stappen:

1. Steek je kaars aan en zeg:

> “Vuur van mijn ziel,
verlicht mijn grenzen.
Laat niets toe wat mij schaadt.”

2. Sluit je ogen en adem diep.
Visualiseer een zilverwitte gloed om je heen, als een cocon van licht.
Zie hoe het zich sluit als een beschermende, doorschijnende bol.

3. Zeg de volgende spreuk, langzaam, voelend:

> “Ik ben licht in menselijke vorm.
Mijn energie is van mij.
Wat mij niet dient, kaatst af.
Wat mij voedt, mag binnenkomen.
Oordeel glijdt van mij af,
liefde blijft hangen.
Ik kies wie toegang krijgt tot mijn ruimte.
Zo is het — zo blijft het.”

4. Strijk zacht met je handen rondom je lichaam alsof je het licht gladstrijkt —
van je kruin tot je voeten.

5. Sluit af met:

> “Mijn grenzen zijn heilig.
Mijn ziel is beschermd.
Mijn huis is veilig.
Zo zij het.”

Blaas de kaars uit (of laat die branden als het veilig is)
Draag je schild met je mee, zichtbaar of niet.


---

Beschermingsspreuk voor je deur, spiegel of altaar:

> Jouw Schildspreuk:
“Moge wie mij liefheeft, welkom zijn.
Wie mij verzwakt, verdwijn.
Mijn wezen is niet van glas —
maar van ziel,
en die laat ik niet breken.
Dit is mijn plek.
Hier mag ik zijn.
Zo is het. Zo blijft het.”

Je kunt deze spreuk opschrijven op een briefje, kaartje of zelfs graveren in een steentje en neerleggen bij je deur of vensterbank.

#hekserij #magie #rituelen #bescherming

Amerika trekt zich terug uit Stille Zuidzee, ‘beleidsblunders maken ruim baan voor China’.

Wanneer de Verenigde Staten hun handen verder van de Stille Zuidzeestaten aftrekken, zal dat niet alleen de eigen nationale veiligheid schaden, maar zet de deur voor Beijing wagenwijd open, schrijft Pacific-deskundige Camilla Pohle in The Diplomat. 'De terugtrekking van de regering-Trump uit de eilanden in de Stille Oceaan is in het voordeel van China en gaat ten koste van de Amerikaanse nationale veiligheid.’

De Verenigde Staten schaden de eilandbewoners in de Stille Oceaan, vernietigen hun relaties met de landen in de Stille Oceaan en laten China de strijd om invloed winnen.'

Pohle spreekt van een heuse 'reeks beleidsblunders van Washington' op een cruciaal moment nu China zijn militaire aanwezigheid wil uitbreiden 'tot buiten de eerste eilandenketen'. Washington zou dit volgens Pohle kunnen voorkomen door nauwe partnerschappen met de eilandstaten, maar alleen wanneer het Amerikaanse leiderschap daarin geïnteresseerd is. En dat laatste lijkt niet echt het geval: niet alleen heeft Trump de VS teruggetrokken uit de meest cruciale klimaatakkoorden en heeft hij USAID opgeblazen, menig Stille Zuidzee-staat wordt onevenredig hard getroffen door Trumps importtarieven.

Pohle noemt het 'gewoonweg onmogelijk' om de banden van Washington met de eilandstaten in de Stille Oceaan aan te halen als het Amerikaanse buitenlandse beleid die staten in zulke extreme mate schaadt. 'Eilandstaten in de Stille Oceaan behoren tot de meest kwetsbare landen ter wereld wat klimaatverandering betreft, hebben de minst ontwikkelde gezondheidsinfrastructuur ter wereld en zijn bijzonder afhankelijk van hulp.'

Met terugtrekking uit de Akkoorden van Parijs en het ontmantelen van USAID heeft het Witte Huis jarenlange langetermijninvesteringen van de regering-Biden in de Stille Zuidzeestaten 'weggegooid'.

In 2022 lanceerden de Verenigde Staten hun allereerste strategie voor de regio, een proces dat niet altijd even soepel verliep, aldus Pohle, die erop wijst dat de eilandstaten in de Pacific grote vraagtekens zetten bij Washingtons goede bedoelingen. Zo werd de financiering voor de Compacts of Free Association (COFA's) zes maanden tegengehouden in het Amerikaanse Congres. De COFA's zijn de internationale overeenkomsten tussen de VS en de drie soevereine staten van de Stille Oceaan: de Federale Staten van Micronesië, de Republiek van de Marshalleilanden en de Republiek Palau.

Ook waren de regionale leiders zeer gefrustreerd door de in hun ogen ontoereikende inspanningen van de Verenigde Staten om de uitstoot van koolstofdioxide te verminderen - de eilandstaten worden bedreigd door de wereldwijde opwarming van de aarde en de stijging van de zeespiegel. Ook waren de eilandstaten ernstig teleurgesteld in Washingtons botte weigering om de toxische gevolgen van de decennialange Amerikaanse kernproeven op de Marshalleilanden op een fatsoenlijke wijze af te wikkelen.

Uiteindelijk werden nieuwe ambassades geopend en kwamen er budgetten vrij waarmee de eilandstaten hun problemen konden aanpakken. Washington werd weer een speler van formaat in de regio na tientallen jaren van verwaarlozing. En daar zet Donald Trump nu met enkele grote handtekeningen een dikke streep door. De Pacific wordt voortaan door de Amerikanen alleen nog maar bekeken vanuit een militaire optiek, zien ook de eilandstaten, aldus Pohle.

'Inspanningen om de regio te militariseren, zonder Amerikaanse toezeggingen om klimaatverandering tegen te gaan en andere regionale prioriteiten aan te pakken, zullen de goodwill die deze landen nog hebben ten opzichte van de Verenigde Staten aantasten', zegt Pohle.

Volgens haar beschrijven analisten het huidige Republikeinse buitenlandse beleid weliswaar als 'transactioneel', maar impliceert dat dat beide partijen er iets aan hebben. 'Het is beter te begrijpen als eenzijdig: het Witte Huis krijgt wat het wil en andere landen niet. Zelfs eilanden die alleen bewoond worden door pinguïns werden niet gespaard van willekeurige tarieven.'
Schade nog niet zichtbaar

Volgens Pohle zal het nog wel even duren voordat de volledige schade van het buitenlands beleid van deze regering ten opzichte van de Stille Oceaan zichtbaar wordt, maar de enige vraag is hoe ernstig dat het geval is. De eilandstaten die nog steeds getroffen worden door cyclonen en vloedgolven, zullen zich herinneren dat Trump de VS terugtrok uit het Akkoord van Parijs en zich - drill, baby, drill - vrolijk maakte over de toegenomen productie van fossiele brandstoffen. En qua gezondheid en armoede zullen ze zich ook herinneren dat Trump financiering voor de Wereldgezondheidsorganisatie WHO verlaagde, vaccinatiescepticisme bevorderde en USAID de nek omdraaide.

De tijd van 1940 -1945, ook wel de Tweede Wereldoorlog genoemd.

Je hoort vaak de negatieve dingen over de Duitsers. Maar vaak waren ze net als hun Nederlandse tegenhangers. Mensen die bevelen uitvoerden van hun meerdere.

Zelden hoor je over de mensen, die mensen gered hebben. Ik kende er twee, en ik noemde beide mannen oom.

Uit eerste hand het verhaal van Wolfgang en Herman in de Limburgse Peel.

Waargebeurd.

1944, Tegen het einde van de tweede wereldoorlog.

De modder zoog aan Wolfgangs laarzen. De herfstwind sneed door zijn dunne Duitse uniform. Hij was pas eenentwintig, maar de oorlog had hem al ouder gemaakt dan de roestige karabijn die hij droeg. De eens zo fiere Wehrmacht was nu een verslagen leger, op de vlucht voor de geallieerden. Maar ergens, diep in zijn hart, leefde nog een stukje menselijkheid, een stukje dat schreeuwde om gerechtigheid in deze waanzin.

In diezelfde Limburgse Peel, ploeterde Herman door het moeras. Hij was negentien, een Nederlandse jongen, gedwongen getuige van de gruwelen die de bezetter aanrichtte. De angst proefde hij in de adem van de dorpelingen, in de verstilde gezichten van de kinderen. Het had iets in hem gebroken. Hij kon niet langer toekijken.

Hun paden kruisten elkaar in een verlaten boerderij, een plek gehuld in de nevel van angst en wanhoop. Wolfgang, op de vlucht voor zijn eigen geweten, en Herman, op zoek naar een manier om te helpen. Hun eerste ontmoeting was vol spanning, wantrouwen. Wolfgang, in uniform, werd natuurlijk gezien als de vijand. Maar Herman zag iets in zijn ogen, een weifeling, een spiegel van zijn eigen geworstel.

Langzaam, aarzelend, deelden ze hun verhalen. Wolfgang, gedesillusioneerd door de ideologie, en Herman, verblind door haat, en toch, een sprankje hoop. Ze vonden een gemeenschappelijk doel: de Joodse kinderen redden die verborgen zaten in de omliggende dorpen. De geruchten over deportaties en de naderende frontlinie dreven hen tot actie.

Samen waagden ze zich in de duisternis. Stiekem haalden ze 's nachts de kinderen en hun ouders uit hun schuilplaatsen. Het was een gevaarlijke onderneming, elk moment konden ze ontdekt worden. Hun redding werd de woonboten die verborgen lagen in de kronkelende kanalen van de Peel. Oude, afgedankte schepen, waar de families in stilte hoopten, in afwachting van betere tijden.

Wolfgang, met zijn uniform, kon de verdenking afleiden, terwijl Herman de lokale bevolking kende en hulp regelde. Ze werkten als één, gedreven door de noodzaak, door de blikken van angst in de ogen van de kinderen. Samen verzamelden ze bijna honderd kinderen en hun (groot)ouders, verstopten hen, zorgden voor voedsel en probeerden een beetje menselijkheid terug te brengen in een wereld die die verloren leek te hebben.

De oorlog eindigde. Duitsland capituleerde, en Wolfgang verliet het leger. De angst bleef, maar ook de trots op wat ze samen hadden bereikt. Wolfgang keerde niet terug naar zijn familie, die hij door zijn daden verraden had. Hij bleef in de buurt van Herman, aan de Duitse kant van de grens, in het dorpje Karken. Herman bleef in Posterholt, aan de Nederlandse kant, minder dan een kilometer van Wolfgang vandaan.

Tussen de ruïnes van een verdeeld Europa bloeide een onwaarschijnlijke vriendschap. De oorlog had hen verbonden, had hen beiden getoond wat echte moed was. Ze deelden een stil respect, een begrip dat geen woorden nodig had. De herinnering aan de kinderen die ze hadden gered, de kinderen aan de woonboten, was een eeuwigdurend bewijs van hun heldenmoed. Ze waren geen helden in de traditionele zin, maar ze waren mensen die weigerden weg te kijken, mensen die kozen voor compassie in een tijd van onbegrijpelijke wreedheid.

De jaren gingen voorbij. Langzaam genas de Peel, genas Europa. De haat ebde weg en de toekomst bloeide eindelijk. De ironie van het lot bracht de families van Wolfgang en Herman dichter bij elkaar dan ze ooit hadden gedacht. Hermans zoon, jong en verliefd, ontmoette Wolfgangs dochter. Hun liefde oversteeg de grenzen, het verleden, de oordelen.

En zo gebeurde het, vele jaren later, dat de zoon van de Nederlandse verzetsstrijder en de dochter van de Duitse soldaat elkaar het jawoord gaven, niet ver van de plek waar hun vaders elkaar voor het eerst hadden ontmoet, niet ver van de kanalen waar de woonboten lagen die ooit een veilige haven waren. Een prachtig bewijs dat zelfs in de donkerste tijden, liefde, hoop en verzoening kunnen bloeien. Wolfgang en Herman, beiden oud en grijs, stonden naast elkaar, ontroerd tot tranen. Hun blikken spraken boekdelen. Ze hadden niet alleen levens gered, ze hadden ook een toekomst gecreëerd, een toekomst gebouwd op wederzijds respect, liefde en de onuitwisbare herinnering aan de kinderen van de Peel.

NL (English below): Het gebeurt zo vaak…

Irritaties, soms zelfs onbewust gevormd.
En vele hebben geen idee, dat dit niets over de ander zegt
De eerste stap is hiervan bewust worden.
Bewust van het feit dat zo’n irritatie meer zegt over onszelf, dan over de ander.
Dat ze als een spiegel zijn en waardevol is omdat het ons iets leert, en ons een beter begrip van onszelf geeft.

Dus bij de volgende keer als jij je aan iets of iemand irriteert, denk dat aan deze wijze woorden van (o.a.) Jung en vraag aan jezelf: wat zegt dit (over) mij?

—
English: It happens so often...

Irritations, sometimes even formed unconsciously.
And many have no idea, that this says nothing about the other person.
The first step is to become aware of this.
Aware that such irritations say more about ourselves, than about the other person. That they are like a mirror and even valuable because it teaches us something, and gives us a better understanding of ourselves.

So the next time you are irritated by something or someone, remember these wise words of (among others) Jung and ask yourself: what does this say (about) me?

#pattyspsyche #psyche #psychologie #filosofie #wijsheid #quote #carlgustavjung #irritatiefactortje #self #understanding #motivatie #spiegel #bewustzijnsontwikkeling #consciousnesscreatesreality #consciousness #bewustzijn

Studie onthult: Koraalriffen stopten duizenden jaren lang met hun groei – helemaal zonder menselijke invloed.

De Aarde hoeft niet gered te worden – ze heeft meer weerstandsvermogen dan welke klimaatpaniek dan ook. Zoals blijkt uit een onderzoek uit de Rode Zee laat de “door de mens veroorzaakte klimaatverandering” niet het hele beeld zien. Terwijl media en klimaatactivisten onvermoeibaar de aanstaande ondergang van de wereld verkondigen, laat een onopvallende, maar informatieve studie uit de Rode Zee zien: de natuur verandert – al duizenden jaren lang. Helemaal zonder SUV´s, CO₂-belastingen of fossiele industrieën.

Gepubliceerd op het platform “PubMed Central” documenteert de studie een verbazingwekkende ontwikkelingsgang: in de noordelijke Rode Zee kwam de groei van een heel koraalrif meer dan 3000 jaar tot stilstand – van ongeveer 4400 tot 1000 jaar voor nu. Geen mensen, geen emissies, geen “klimaatzondaren”. Alleen maar natuur.

De feiten, die geïgnoreerd worden

Tussen 4400 en 1000 jaar voor nu stopte de groei van het rif volledig. De oorzaken: een daling van de zeespiegel in combinatie met tektonische verschuivingen. De koralen verloren hun verticale levensruimte – en hielden gewoon op te groeien.

En wat gebeurde er na de stilstand? De riffen keerden terug – met dezelfde samenstelling van soorten als daarvoor. Geen blijvende catastrofe, geen “kantelpunt”. Alleen maar natuurlijke cyclus.

Wat er mist in de media

Deze studie weerlegt een van de centrale beweringen van het actuele klimaatdebat: dat elke verandering, elke crisis, elke onregelmatigheid terug te voeren zou zijn op menselijk handelen. In werkelijkheid is het tegendeel te zien: de natuur is al duizenden jaren in beweging – zonder menselijke invloed.

Maar precies dat past niet in het gewenste narratief. In plaats daarvan wordt elke hittedag tot Armageddon verklaard, elk noodweer tot klimaatmisdaad, elke natuurramp tot het bewijs voor de zogenaamd door de mens veroorzaakte Apocalyps.

De angstmachine moet constant blijven draaien

De klimaatagenda heeft zich al lang van de wetenschap geëmancipeerd. Ze is politiek, moreel, ideologisch – en ze heeft angst nodig. Angst legitimeert miljardeninvesteringen in groene technologieën, nieuwe heffingen, globale controlemechanismes. Wie spreekt van natuurlijke klimaatverandering wordt geïgnoreerd of zwartgemaakt.

Terwijl juist deze studie laat zien: de planeet was nooit stabiel. Het klimaat was nooit constant. En de mens was nooit de enige regisseur van deze dynamiek.

Wat we werkelijk zouden moeten leren

De Aarde verandert – onafhankelijk van de mens. Koraalriffen overleven ook pauzes van duizenden jaren. De natuur volgt eigen wetten, geen politieke programma´s.

In plaats van steeds nieuwe klimaatangsten aan te wakkeren, zouden we ermee moeten beginnen het ritme van de Aarde op de lange termijn te begrijpen. Wetenschappelijk, niet ideologisch. En met nederigheid in plaats van aanmatiging.

Vandaag lekker simpel

Gewoon broodje met een spiegeleitje. Het gebakken ei heb ik gekruid met een snufje thijm, zout, peper, paprikapoeder, uienpoeder. Er bovenop een lekker plakje kaas en kewpie mayo.

Mmmm

#watetenwevandaag #somsissimpelookheerlijk

Documentaire oversterfte | Einde boerderijwinkels? | De Spiegel van Conflicten DWIV #35


https://youtu.be/z5FkkxvuEBg?si=pfhsV0VUPnLpmC9s

Enkele misvattingen over China die een broodje-aap verhaal blijken te zijn, dankzij #rednote

Zoals bijv. het eten van honden en het 'sociaal krediet-systeem', allemaal de wereld in geholpen dankzij westerse propaganda.

De omstandigheden en situatie in China blijken véél beter te zijn dan ons hier via propaganda kanalen wordt voorgespiegeld... Allemaal om China in een kwaad daglicht te zetten...

#china #propaganda