HET UNIVERSUM IS NOOIT GEMAAKT. HET IS.

Er wordt vaak beweerd dat het universum ‘geschapen’ moet zijn – door God, door een hogere macht, door iets buiten zichzelf. Maar waarom eigenlijk? Waarom zou het bestaan zélf afhankelijk zijn van een schepper?

Ik geloof het tegenovergestelde.
Het universum is geen bouwwerk, geen project, geen knutselwerkje van een entiteit buiten tijd en ruimte. Het is de eeuwigheid zelf.
Geen begin, geen einde, geen oorsprong die buiten het geheel ligt.
Het ademt, vibreert, groeit, implodeert, herschept – zonder ooit geboren te zijn.

Want wie zegt dat er iets moest zijn dat het liet ontstaan?
Wat als dat idee alleen maar voortkomt uit onze menselijke neiging om alles te verklaren met oorzaak en gevolg?
Wat als het universum nooit begon, omdat het begin en einde overstijgt?

Religies hebben eeuwenlang geprobeerd het mysterie te temmen met woorden als “schepping”, “God” of “het Woord”. Maar misschien...
– misschien is het juist onze dwang tot verklaring die ons van het mysterie verwijdert.

Misschien is het universum niet “gemaakt”,
maar zelf het goddelijke.

Niet iets wat geschapen werd,
maar iets wat altijd was.
Zoals adem, zoals liefde, zoals bewustzijn.

Geen almachtige timmerman nodig.
Geen ‘eerste oorzaak’ die buiten de kosmos staat.
Geen almachtig wezen dat het draaiboek schreef.

Nee.
De sterren, planeten, wolken, tranen, orgasmes, oorlogen, bloemen, katten, liefde en verlies – het hoort er allemaal bij.
Alles stroomt uit één bron: het universum zelf.
Eeuwig. Mysterieus. Onaantastbaar.

Dus nee…
Ik geloof niet in een God die het universum maakte.
Ik geloof in een universum dat zichzelf is – en daarin alles bevat wat ooit goddelijk genoemd werd.

Ik ben niet het kind van een Schepper.
Ik bén het universum.
Jij ook.

En dat… is voor mij heilig genoeg.

— Zohra



#YouAreTheUniverse #SpiritualAwakening #MysticWisdom #UniversalTruth #DivineWithin #CosmicConsciousness #EternalNow #NoCreatorNeeded #ExistenceItself #BeyondReligion #PhilosophyOfLife #WeAreStardust #SacredScience #TruthBomb #RealTalk #DeepThinker #RadicalSpirituality #ThinkDifferent #FYP #ZohraSpeaks

Stel je dit eens voor… Wat als religie – én het bestaan van God – één grote leugen blijkt te zijn?

In 2037 wordt een internationaal wetenschappelijk project – codenaam Project Aletheia – wereldkundig gemaakt. Een gigantisch team van historici, AI-taalkundigen en neurowetenschappers presenteert onweerlegbaar bewijs: alle religies zijn door mensen verzonnen.
Elke heilige tekst blijkt een mix van politieke manipulatie, mythologie en culturele overlevering. Zelfs spirituele ervaringen? Neurochemische processen in het brein. God? Een projectie van menselijke behoeften. De ‘waarheid’ is glashelder – en live te volgen op wereldwijde zenders.

Wat gebeurt er dan?

Miljoenen mensen barsten in tranen uit – sommigen van opluchting, anderen van paniek.
Vrouwen en LHBTQIA+ personen gooien eeuwenoude ketens van zich af. In Iran branden hoofddoeken. In Polen worden kerken omgedoopt tot vrije denkerscentra.
In conservatieve delen van de wereld breken rellen uit. Religieuze leiders noemen het ‘de ultieme test van God’ of 'het werk van Satan'.
De macht van kerken, moskeeën en theocratieën brokkelt af. Het Vaticaan wordt een museum.
Scholen vervangen religieles door ‘menselijke mythologie’ en ‘filosofie van het bestaan’.
Psychologen wereldwijd staan paraat. Sommige mensen verliezen compleet hun houvast. Anderen ademen voor het eerst écht vrij.
Een nieuwe beweging ontstaat: Post-Theïsme. Geen god nodig om moreel te leven. Geen hemel om goed te zijn. Geen hel om slecht gedrag te vrezen.

Maar ook:
Waarheidscommissies komen op gang. Slachtoffers van religieus geweld eisen gerechtigheid.
Spiritualiteit vindt nieuwe vormen: via kunst, liefde, meditatie, muziek, psychedelica.
En toch... sommige religies overleven – maar als symboliek. “God was altijd al een metafoor,” zeggen zenboeddhisten. “Dit wisten wij al.”

En jij?
Wat zou jij voelen als er morgen werd bewezen dat God en religie puur menselijk verzonnen zijn?
Opluchting? Verdriet? Boosheid? Vrijheid?

Of zou je, diep vanbinnen, toch blijven geloven?
Want soms… heeft een illusie meer kracht dan de waarheid.

Laat je mening horen.
En wees niet bang om te twijfelen – dat is waar echte vrijheid begint.

#religie #filosofie #spiritualiteit #waarheid #atheïsme #posttheïsme #projectaletheia #watals #mindblown

BOODSCHAP VAN HECATE – VOOR JIJ DIE DIT NU NODIG HEBT

"Kind van de nacht, hoeder van het licht in jezelf...
Ik zie je.
In je strijd.
In je stilte.
In het niet meer weten."

Je hoeft vandaag niet "sterk" te zijn.
Je hoeft niet positief te doen terwijl je hart in stormen huilt.
Het is oké om moe te zijn. Om te voelen. Om te vallen.

Ik ben bij je aan het kruispunt.
Tussen wat was, wat is, en wat nog geboren wil worden.
Ik fluister je dit toe:

"Jouw duisternis is geen fout. Het is vruchtbare grond."
"Jouw tranen zijn geen zwakte. Ze zijn heilig water."
"Wat afsterft in jou, maakt ruimte voor wie je werkelijk bent."

Draag je verdriet niet als last, maar als een oud kleed dat je mag afleggen.
Laat los wat je niet meer dient.
Spreek mijn naam als je kracht nodig hebt.
Niet om te ontsnappen, maar om je eigen tovenares te worden.

"Jij bént de sleutel. Jij bént het vuur. Jij bént de magie."

Je bent niet alleen.

— 𝓗𝓮𝓬𝓪𝓽𝓮

#Hecate #DivineFeminine #InnerlijkeKracht #SpiritueleBoodschap #Zielswerk #DonkereNachtVanDeZiel #Schaduwwerk #MagieVanBinnenuit #Hekserij #Troost #JijBentNietAlleen #MystiekeWijsheid #Orakelkracht #Kruispuntkracht #JijBentDeSleutel

Tranen zijn geen zwakte maar een kracht!

Drie oude wijsheidslagen die dit aangeven:

1. In Sprookjes zorgen tranen dat we bewust worden van ontbrekende stukjes & geven ons daarmee een nieuw perspectief op situaties.
2. Volgens Mythos bezitten tranen een grote scheppingskracht
3. De volksgeneeskunde gebruikt tranen als bindingsmiddel. Hereniging, verbinding & vernieuwing staan hierbij vooral centraal!

Tranen geven kracht, want zorgen voor verwerking. Ze zorgen voor een nieuw perspectief, een nieuwe lens die je andere dingen laat zien.

Word bewust van de kracht van tranen en huil wanneer je huilen moet!

#pattyspsyche #tranen #huilen #psyche #bewustwording #bewustzijn #mythos #motivation #sprookjes #bewustzijnsontwikkeling #psychologie

Deze heb ik ook nog "even" gekeken..

https://www.hetanderenieuws.nl/docu-getuige-van-een-andere-wereld-nederlands-ondertiteld/

Helemaal geweldig mooi verhaal super goed gefilmd van alles een beetje scifi cultuur natuur dieren Psychologie gevoel tranen en een happy end ..
Helemaal top

De tijd van 1940 -1945, ook wel de Tweede Wereldoorlog genoemd.

Je hoort vaak de negatieve dingen over de Duitsers. Maar vaak waren ze net als hun Nederlandse tegenhangers. Mensen die bevelen uitvoerden van hun meerdere.

Zelden hoor je over de mensen, die mensen gered hebben. Ik kende er twee, en ik noemde beide mannen oom.

Uit eerste hand het verhaal van Wolfgang en Herman in de Limburgse Peel.

Waargebeurd.

1944, Tegen het einde van de tweede wereldoorlog.

De modder zoog aan Wolfgangs laarzen. De herfstwind sneed door zijn dunne Duitse uniform. Hij was pas eenentwintig, maar de oorlog had hem al ouder gemaakt dan de roestige karabijn die hij droeg. De eens zo fiere Wehrmacht was nu een verslagen leger, op de vlucht voor de geallieerden. Maar ergens, diep in zijn hart, leefde nog een stukje menselijkheid, een stukje dat schreeuwde om gerechtigheid in deze waanzin.

In diezelfde Limburgse Peel, ploeterde Herman door het moeras. Hij was negentien, een Nederlandse jongen, gedwongen getuige van de gruwelen die de bezetter aanrichtte. De angst proefde hij in de adem van de dorpelingen, in de verstilde gezichten van de kinderen. Het had iets in hem gebroken. Hij kon niet langer toekijken.

Hun paden kruisten elkaar in een verlaten boerderij, een plek gehuld in de nevel van angst en wanhoop. Wolfgang, op de vlucht voor zijn eigen geweten, en Herman, op zoek naar een manier om te helpen. Hun eerste ontmoeting was vol spanning, wantrouwen. Wolfgang, in uniform, werd natuurlijk gezien als de vijand. Maar Herman zag iets in zijn ogen, een weifeling, een spiegel van zijn eigen geworstel.

Langzaam, aarzelend, deelden ze hun verhalen. Wolfgang, gedesillusioneerd door de ideologie, en Herman, verblind door haat, en toch, een sprankje hoop. Ze vonden een gemeenschappelijk doel: de Joodse kinderen redden die verborgen zaten in de omliggende dorpen. De geruchten over deportaties en de naderende frontlinie dreven hen tot actie.

Samen waagden ze zich in de duisternis. Stiekem haalden ze 's nachts de kinderen en hun ouders uit hun schuilplaatsen. Het was een gevaarlijke onderneming, elk moment konden ze ontdekt worden. Hun redding werd de woonboten die verborgen lagen in de kronkelende kanalen van de Peel. Oude, afgedankte schepen, waar de families in stilte hoopten, in afwachting van betere tijden.

Wolfgang, met zijn uniform, kon de verdenking afleiden, terwijl Herman de lokale bevolking kende en hulp regelde. Ze werkten als één, gedreven door de noodzaak, door de blikken van angst in de ogen van de kinderen. Samen verzamelden ze bijna honderd kinderen en hun (groot)ouders, verstopten hen, zorgden voor voedsel en probeerden een beetje menselijkheid terug te brengen in een wereld die die verloren leek te hebben.

De oorlog eindigde. Duitsland capituleerde, en Wolfgang verliet het leger. De angst bleef, maar ook de trots op wat ze samen hadden bereikt. Wolfgang keerde niet terug naar zijn familie, die hij door zijn daden verraden had. Hij bleef in de buurt van Herman, aan de Duitse kant van de grens, in het dorpje Karken. Herman bleef in Posterholt, aan de Nederlandse kant, minder dan een kilometer van Wolfgang vandaan.

Tussen de ruïnes van een verdeeld Europa bloeide een onwaarschijnlijke vriendschap. De oorlog had hen verbonden, had hen beiden getoond wat echte moed was. Ze deelden een stil respect, een begrip dat geen woorden nodig had. De herinnering aan de kinderen die ze hadden gered, de kinderen aan de woonboten, was een eeuwigdurend bewijs van hun heldenmoed. Ze waren geen helden in de traditionele zin, maar ze waren mensen die weigerden weg te kijken, mensen die kozen voor compassie in een tijd van onbegrijpelijke wreedheid.

De jaren gingen voorbij. Langzaam genas de Peel, genas Europa. De haat ebde weg en de toekomst bloeide eindelijk. De ironie van het lot bracht de families van Wolfgang en Herman dichter bij elkaar dan ze ooit hadden gedacht. Hermans zoon, jong en verliefd, ontmoette Wolfgangs dochter. Hun liefde oversteeg de grenzen, het verleden, de oordelen.

En zo gebeurde het, vele jaren later, dat de zoon van de Nederlandse verzetsstrijder en de dochter van de Duitse soldaat elkaar het jawoord gaven, niet ver van de plek waar hun vaders elkaar voor het eerst hadden ontmoet, niet ver van de kanalen waar de woonboten lagen die ooit een veilige haven waren. Een prachtig bewijs dat zelfs in de donkerste tijden, liefde, hoop en verzoening kunnen bloeien. Wolfgang en Herman, beiden oud en grijs, stonden naast elkaar, ontroerd tot tranen. Hun blikken spraken boekdelen. Ze hadden niet alleen levens gered, ze hadden ook een toekomst gecreëerd, een toekomst gebouwd op wederzijds respect, liefde en de onuitwisbare herinnering aan de kinderen van de Peel.

Ooooooh... Sweet childhood memories

'Starmaker' door de zangers van 'F.A.M.E.'

De tranen springen me nóg in de ogen als ik dit nummer hoor.

Misschien omdat ik tóen ook veel gelukkiger was als nu en iedereen van wie ik hield nog leefde en nog niet zoveel s.h.i.t. had meegemaakt

https://vm.tiktok.com/ZNdLqaEyg/