Waarom veroordelen religies en geloven LHBTQIA+ mensen écht? Ontdek in dit confronterende en diepgaande artikel de ware redenen achter religieuze afwijzing van LHBTQIA+ personen. Vaak gaat het niet om authentieke geloofsovertuigingen, maar om projectie van innerlijke angst, afkeur en onbegrip.

We leggen bloot hoe religieuze argumenten soms worden ingezet om persoonlijke onzekerheden en diepe gevoelens van schaamte of afwijzing te rechtvaardigen. Deze mechanismen versterken sociale uitsluiting, terwijl de werkelijke boodschap van veel religies draait om liefde, gelijkwaardigheid en compassie.

Dit artikel is een krachtige oproep om voorbij veroordeling en dogma’s te kijken. Het nodigt je uit tot echte zelfreflectie: wat zegt jouw oordeel eigenlijk over jezelf? Wat kunnen we leren als we durven te kijken naar onze eigen schaduw, in plaats van met de vinger te wijzen naar anderen die anders zijn?

• Leer waarom LHBTQIA+ mensen vaak werden of worden uitgesloten uit religieuze gemeenschappen.
• Ontdek hoe het loslaten van vooroordelen leidt tot meer vrijheid, inclusie en verbinding.
• Word geïnspireerd om liefde, acceptatie en echte spiritualiteit centraal te stellen.
• Lees nu het artikel dat de complexe relatie tussen religie en LHBTQIA+ mensen ontrafelt en jezelf uitnodigt tot een nieuw bewustzijn over vrijheid, identiteit en liefde in onze samenleving.

Projectie van heilige haat: wat religies werkelijk veroordelen in LHBTQIA+ mensen**

Laten we ophouden met draaien om de hete brij.

Wanneer religies — of mensen die zich erop beroepen — LHBTQIA+ mensen veroordelen, gaat het zelden over ‘Gods wil’. Het gaat niet over heilige teksten, morele fundamenten of spirituele orde. Het gaat over afkeer. Over discomfort. Over angst voor het Andere. En vooral: over het onvermogen om naar de eigen innerlijke schaduw te kijken.

Want de waarheid is pijnlijk scherp: deze haat is geen goddelijke ingeving, het is menselijke projectie. De morele verontwaardiging jegens queer-zijn zegt soms meer over de binnenwereld van de gelovige dan over de mensen die zij veroordelen. Wanneer iemand zich opwindt over hoe een ander liefheeft of zich identificeert, is het goed je af te vragen: *waarom raakt dit jou zó diep, dat je het heilig verklaart om het te veroordelen?* 

De kern is dit: queer mensen belichamen vrijheid. Ze doorbreken binaire rollen. Ze durven te leven voorbij het systeem. En dat confronteert — niet met zonde, maar met verlangen. Met onderdrukte gedeeltes van het zelf. Met identiteiten die men in zichzelf moest verbergen, uit angst voor exact dezelfde afwijzing. En dus wordt de Bijbel, de Koran, de Thora — heilige teksten die bol staan van liefde — tot een wapen gesmeed. Niet om waarheid te verkondigen, maar om innerlijke onvrede te projecteren.

Noem het spiritueel gaslighten: mensen worden gedehumaniseerd in naam van een God die liefde ís. Maar ware liefde kent geen voorwaarde, geen norm, geen vorm. Ze omvat, in plaats van buitensluiten. Wie werkelijk een spiritueel pad bewandelt, weet dat verlichting niet ontstaat door veroordeling, maar door compassie.

De vraag is dus niet: “Wat zegt het geloof over hen?”

De vraag is: “Wat zegt jouw oordeel over jou?”

Wat triggert hun bestaan in jou? Welke delen van jezelf, je verlangens, je identiteit moesten ooit verstopt worden? En wat als hun vrijheid niet zondig is… maar een uitnodiging? Een spiegel voor jouw eigen bevrijding?

Zolang religie gebruikt wordt als schaamlap voor afschuw, blijven we God reduceren tot een verlengstuk van onze angsten. Dan is God niet meer dan een echo van onze eigen afwijzing.

Maar er is een uitweg. En die begint met moed.

De moed om eerlijk te kijken.

Niet naar hen

Maar naar jezelf.

**Slotwoord: Een waarschuwing aan gelovigen die LHBTQIA+ mensen haten**

Aan allen die zich beroepen op God, Allah of welke heilige naam dan ook om haat te rechtvaardigen: wees eerlijk. Het is niet God die LHBTQIA+ mensen haat. Het is niet Allah die transgenders wil onderdrukken of homo’s wil laten verdwijnen. Dat zijn jouw woorden. Jouw interpretaties. Jouw overtuigingen, geboren uit diepe afkeer die je niet bij jezelf durft te leggen. 

Want laten we iets rechtzetten: het woord ‘transgender’ bestond niet in de tijd waarin jouw heilige boek werd geschreven. Noch bestond het sociale bewustzijn, de kennis of de taal om genderdiversiteit werkelijk te begrijpen. Wat jij ‘de wil van God’ noemt, is in werkelijkheid een spiegel van jouw persoonlijke ongemak, ingekleurd door eeuwen van patriarchale angst en sociale controle.

Jij bent het die deze mensen afwijst — niet de Schepper. Jij bent het die afkeer voelt, niet het goddelijke dat liefde *is*. Je verschuilt je hierachter en misbruikt het als wapen om jouw eigen afkeer te projecteren. Jij bent het ook die je woede en walging vermomt in religieuze rechtvaardiging, alsof jouw haat heilig wordt als je hem maar in een Schrift verpakt. Maar haat — verpakt of niet — blijft haat.

En hier komt de waarheid die je misschien niet wil horen: als jij werkelijk staat voor gerechtigheid, liefde, mededogen en waarheid, dan zou je je nooit kunnen neerleggen bij een God die mensen veroordeelt omdat ze durven te zijn wie ze werkelijk zijn. Als jouw beeld van God vereist dat je een groep mensen marginaliseert, verstoot, of zelfs vernietigt, dan moet je jezelf afvragen of je eigenlijk wel de juiste God aanbidt — of slechts in angst, in controle, in de afspiegeling van je eigen haatmasker.

Een geloof dat haat aanwakkert, is geen geloof — het is een ideologie, een wapen. En jíj bent degene die het hanteert. Niet de hemel. Niet het universum. Niet de bron van liefde.

Dus nee, het is niet “de islam”, “het christendom” of “een goddelijke wet” die LHBTQIA+ mensen veroordelen. Het ben jij. Jíj bent verantwoordelijk voor die uitsluiting. Jíj bent degene die pijn creëert. En als je dat niet onder ogen durft te zien, ben je niet moedig, noch trouw aan je geloof — maar een gevangene van je eigen angst. Verschuil je niet achter je geloof als jij het bent die homo's, lesbiennes, biseksuelen en transgenders haat.

Wil je werkelijk leven naar je geloof? Begin dan hier: leg je haat af.

Niet voor hen.

Maar voor jezelf.

Want terwijl jij denkt dat je strijdt namens God, vecht je in werkelijkheid tegen het licht in je eigen ziel.