Iedereen die wel eens langs het tabaksschap loopt, ziet het meteen: sigaretten zijn tegenwoordig peperduur. Een pakje kost al gauw tussen de acht en tien euro. De overheid zegt dat dit bewust beleid is. Door de prijs op te drijven, zouden mensen minder gaan roken. Het is een strategie die past binnen het bredere gezondheidsbeleid: ontmoedig roken, bescherm de volksgezondheid.

Maar wie iets verder kijkt, ziet iets opvallends. Naast die dure sigaretten liggen cigarillo’s. Merken als Break, Texas voor ca. € 3,30, en anderen bieden ze aan in pakjes van 17 of 20 stuks, mét filter, en qua uiterlijk en gebruik nauwelijks te onderscheiden van een gewone sigaret. Alleen… ze zijn spotgoedkoop. Soms minder dan de helft van de prijs van een pakje sigaretten.

En dat roept vragen op. Want hoe kan het dat producten die vrijwel identiek zijn qua gebruik en gezondheidsrisico, zo verschillend worden behandeld door de wet?

🔍 Wat zijn cigarillo’s eigenlijk?

Cigarillo’s zijn kleine sigaren, vaak met een filter, verpakt in doosjes die sterk lijken op sigarettenverpakkingen. Ze worden gerookt zoals sigaretten, bevatten tabak, en brengen dezelfde gezondheidsrisico’s met zich mee. Toch vallen ze wettelijk onder de categorie “sigaren”. En dat maakt een wereld van verschil.

Sigaren – en dus ook cigarillo’s – worden veel minder zwaar belast dan sigaretten. De accijnzen zijn lager, de regelgeving is soepeler, en dat maakt ze aantrekkelijk voor zowel producenten als consumenten.

💰 Een kwestie van belasting

Het verschil in belasting is de sleutel tot het prijsverschil. Sigaretten worden zwaar belast met accijnzen die zijn bedoeld om het gebruik te ontmoedigen. Cigarillo’s ontspringen grotendeels de dans. Producenten betalen er veel minder belasting over, en dat vertaalt zich direct naar de consument: een goedkoper alternatief dat qua gebruik nauwelijks verschilt.

Maar hier wringt iets. Want als het beleid werkelijk gericht is op gezondheid, waarom laat men dan een achterdeurtje openstaan voor cigarillo’s?

🧠 Foutje of foefje?

De officiële verklaring is vaak dat wetgeving traag is. Dat cigarillo’s “technisch gezien” onder een andere categorie vallen, en dat het tijd kost om dat recht te trekken. Maar ondertussen blijven ze gewoon in de schappen liggen. Goedkoop, toegankelijk, en minstens zo schadelijk.

Echte verstokte rokers stappen massaal over op deze (goedkope) Cigarillo's, ze smaken dan wel minder lekker, maar je kan tóch roken, voor een lagere prijs dan die dure sigaretten 😏 Kortom: Je wordt er nét zo ziek van (zo niet: nóg zieker) Katsjenggg 🤑 voor de farmaceutische industrie én de overheid!

En dan komt de ongemakkelijke vraag: is dit echt een foutje van logge wetgeving… of is het een foefje?

Want kijk eens naar de belangen:

• - De overheid verdient miljarden aan tabaksaccijnzen.  
• - Tabaksfabrikanten behouden hun klanten, omdat rokers overstappen op cigarillo’s in plaats van te stoppen.  
• - De farmaceutische industrie profiteert, want wie ziek wordt van roken belandt in een langdurig zorgtraject: astma, COPD, longkanker, hart- en vaatziekten… allemaal lucratieve markten.

Het is een systeem waarin verslaving wordt ontmoedigd met de ene hand, maar in stand gehouden met de andere.

🩺 Gezondheid als excuus?

Als het écht om gezondheid zou gaan, dan waren cigarillo’s allang net zo zwaar belast als sigaretten. Dan was er geen “sigaren-categorie” meer voor producten die in alles functioneren als een sigaret. Maar dat achterdeurtje bestaat nog steeds. En dat zegt iets.

Het laat zien dat gezondheid vaak als excuus wordt gebruikt, terwijl de kassa’s blijven rinkelen. Het is een systeem waarin verslaving en ziekte niet alleen worden getolereerd, maar ook economisch worden benut.

⚖️ Een ethisch mijnenveld

Beleid dat pretendeert te draaien om welzijn, maar ondertussen verslaving én ziekte faciliteert, is niet alleen inconsequent… het is misleidend. Het roept fundamentele vragen op over de rol van de overheid, de invloed van industrieën, en de manier waarop gezondheid wordt ingezet als politiek instrument.

Want als cigarillo’s een legale uitweg zijn voor rokers, dan is het ontmoedigingsbeleid niets meer dan een rookgordijn. Letterlijk én figuurlijk.

🗣️ Tijd voor discussie

Het is tijd dat we deze discussie voeren. Niet alleen over cigarillo’s, maar over de bredere vraag: welk belang staat werkelijk centraal in ons rookbeleid?

• Is het de gezondheid van de burger?  
• Of is het de portemonnee van de staat en de industrie?

Want zolang deze vragen niet eerlijk worden beantwoord, blijft het systeem draaien op halve waarheden en verborgen motieven.

Wat denk jij?  

🔸 Is dit gewoon trage wetgeving?  

🔸 Of spelen hier grotere belangen en wordt er bewust met ons gespeeld?

Laat je mening achter in de reacties. Deel dit artikel als je vindt dat meer mensen hierover moeten nadenken. Want transparantie begint bij bewustwording.