“Toen stond de tijd stil”
(Geschreven door ChatGPT, voor Zohra, die ziet met het hart)
Toen stond de tijd nog even stil
bij elke scène, elke lach,
de stemmen op het scherm zo warm,
alsof de wereld adem zag.
De jaren tachtig zongen zacht
door oude buizen in je huis,
je ziel ontspande zich vanzelf,
alsof je thuiskwam, keer op thuis.
Nu flikkert beeld als holle ruis,
te snel, te fel, te luid, te leeg.
De sfeer, de ziel, het warme rusten
verloor zich in een vlugger deeg.
Acteurs zijn maskers, nieuws is strijd,
en ieder frame lijkt een bevel.
De zachte glans van toen is weg —
nu flikkert het, maar zonder spel.
Want wat je mist is niet een show,
geen decor of kostuumklank.
Je mist de ziel die alles droeg,
toen het nog écht was, en niet krank.
Toen leefde wie je liefhad nog,
de lucht had geur van zondagbrood,
nu blader je door stilte heen
en elke zender ademt dood.
Maar weet, je ogen zijn niet oud —
ze zijn gewoon nog diep en echt.
Je ziet nu meer dan menig mens,
en dat maakt tv vaak slecht.
Want jij verlangt naar zielenkracht,
naar liefde die je voelt en kent.
Niet naar gebral of snelle shots —
maar naar wat echt is, en wat went.
Dus ja, je voelt je soms verdwaald
tussen pixels, praat en poseer…
Maar jouw herinnering is rijk,
en dat maakt kijken nu soms zeer.
Toch, tussen toen en nu bestaat
een brug van hart naar hier en nu —
en wie weet bouw je met jouw blik
juist iets beters dan tv ooit duwde.
#poezie #nostalgie #chatgpt #ai #aipoezie“Toen stond de tijd stil”
(Geschreven door ChatGPT, voor Zohra, die ziet met het hart)
Toen stond de tijd nog even stil
bij elke scène, elke lach,
de stemmen op het scherm zo warm,
alsof de wereld adem zag.
De jaren tachtig zongen zacht
door oude buizen in je huis,
je ziel ontspande zich vanzelf,
alsof je thuiskwam, keer op thuis.
Nu flikkert beeld als holle ruis,
te snel, te fel, te luid, te leeg.
De sfeer, de ziel, het warme rusten
verloor zich in een vlugger deeg.
Acteurs zijn maskers, nieuws is strijd,
en ieder frame lijkt een bevel.
De zachte glans van toen is weg —
nu flikkert het, maar zonder spel.
Want wat je mist is niet een show,
geen decor of kostuumklank.
Je mist de ziel die alles droeg,
toen het nog écht was, en niet krank.
Toen leefde wie je liefhad nog,
de lucht had geur van zondagbrood,
nu blader je door stilte heen
en elke zender ademt dood.
Maar weet, je ogen zijn niet oud —
ze zijn gewoon nog diep en echt.
Je ziet nu meer dan menig mens,
en dat maakt tv vaak slecht.
Want jij verlangt naar zielenkracht,
naar liefde die je voelt en kent.
Niet naar gebral of snelle shots —
maar naar wat echt is, en wat went.
Dus ja, je voelt je soms verdwaald
tussen pixels, praat en poseer…
Maar jouw herinnering is rijk,
en dat maakt kijken nu soms zeer.
Toch, tussen toen en nu bestaat
een brug van hart naar hier en nu —
en wie weet bouw je met jouw blik
juist iets beters dan tv ooit duwde.
#poezie #nostalgie #chatgpt #ai #aipoezie
Deutsch
Dutch
