Tot we elkaar weer ontmoeten. - Ann Marie

Ik bewandel dit pad met een lege hand,
Een hart dat pijn doet, een ziel onbemand.
Elke stap een gefluister, een stil refrein,
Ik mis je diep, door vreugde en pijn.

De wereld voelt stiller, de dagen strekken lang,
Jouw afwezigheid, de schaduw in elk lied.
De sterren houden je stem; de wind draagt je naam,
Toch kan niets ooit hetzelfde voelen.

Ik hou vast aan de momenten, de liefde die we kenden,
Het gelach, de warmte, de essentie van jou.
Elke herinnering een lantaarn die mijn weg verlicht,
Door de donkerste nacht, naar een heldere dag.

Maar oh, wat verlang ik naar de dag dat we elkaar zullen ontmoeten,
Waar tijd en ruimte niet langer vreemd kunnen gaan.
Waar armen zullen houden wat ooit apart was,
En liefde zal dit gebroken hart herstellen.

Dus tot die dag zal mijn hart verlangen,
Voor de plek waar de sterren en onze zielen terugkeren.
Ik mis je diep, door vreugde en pijn,
Tot we elkaar weer ontmoeten.