Elk jaar weer: de vastenmaand ramadan – en zijn schaduwkanten.
De maatschappelijke betekenis van de islam wordt in het westen van Duitsland steeds presenter in het dagelijks leven. Dit jaar zijn er in de supermarkten overal “ramadankalenders” voor de kleinsten te zien. Terwijl de ramadan, de islamitische vastenmaand, een uitsluitend geïmporteerde aangelegenheid is. Ook steeds meer politici van de oude partijen beschouwen het als gepast om de moslims in Duitsland bij het begin van de ramadan hun groetboodschappen te doen toekomen.
Echter: de ramadancultus gaat gepaard met onmiskenbare schaduwkanten. Ze worden bijvoorbeeld op veel scholen met een bijzonder groot aandeel kinderen en jongeren uit conservatief-islamitische gezinnen zichtbaar. Al sinds enkele jaren berichten leraren dat concentratie en prestatie verminderen wanneer de kleinsten al de hele dag moeten afzien van eten en drinken. Vastende kinderen weigeren steeds vaker gymlessen of proefwerken.
En: steeds meer wordt er bij kinderen met een islamitische achtergrond op aangedrongen zich pijnlijk nauwkeurig aan de religieuze spijswetten te houden. Hier zien de experts de religievrijheid in gevaar. Want deze is ook inclusief de vrijheid om niet tot bepaalde religieuze praktijken gedwongen te worden.
Drie jaar geleden al heeft de Berlijnse vereniging “Devi” (Democratie en Verscheidenheid) een ontmaskerende bestandsopname over scholen in het district Berlin-Neukölln gepresenteerd. De resultaten van de enquête onder leraren en schooldirecties zijn nog steeds actueel. Zelfs onder de leerkrachten zouden seculiere moslims zich moeten rechtvaardigen als ze niet vasten, wordt daarin gezegd. Veel leerlingen zouden op het schoolplein niet openlijk kunnen eten of drinken; wie dat desondanks zou doen, zou achteraf onder druk gezet worden. “Er wordt verwacht dat ze zich in de stille gedeeltes van de school terugtrekken wanneer ze toch iets willen eten of drinken”, staat er in de publicatie van de vereniging. Om zulke “ongeschreven wetten” niet op te volgen, zou moeilijk zijn.
Wanneer scholieren de naleving van de voedingsvoorschriften zouden controleren, zou dit tot “dominant gedrag betreffende het essentiële religiebegrip (´Wie is eigenlijk de betere moslim?´) leiden.”
Over gelijksoortige ervaringen berichten overigens ook seculiere en atheïstische migranten in onderkomens voor asielzoekers. Deels zijn ze voor het “islamisme” gevlucht – om nu in Duitsland opnieuw op “islamisten” te stuiten, die hen islamitische voorschriften opdringen.
De maatschappelijke betekenis van de islam wordt in het westen van Duitsland steeds presenter in het dagelijks leven. Dit jaar zijn er in de supermarkten overal “ramadankalenders” voor de kleinsten te zien. Terwijl de ramadan, de islamitische vastenmaand, een uitsluitend geïmporteerde aangelegenheid is. Ook steeds meer politici van de oude partijen beschouwen het als gepast om de moslims in Duitsland bij het begin van de ramadan hun groetboodschappen te doen toekomen.
Echter: de ramadancultus gaat gepaard met onmiskenbare schaduwkanten. Ze worden bijvoorbeeld op veel scholen met een bijzonder groot aandeel kinderen en jongeren uit conservatief-islamitische gezinnen zichtbaar. Al sinds enkele jaren berichten leraren dat concentratie en prestatie verminderen wanneer de kleinsten al de hele dag moeten afzien van eten en drinken. Vastende kinderen weigeren steeds vaker gymlessen of proefwerken.
En: steeds meer wordt er bij kinderen met een islamitische achtergrond op aangedrongen zich pijnlijk nauwkeurig aan de religieuze spijswetten te houden. Hier zien de experts de religievrijheid in gevaar. Want deze is ook inclusief de vrijheid om niet tot bepaalde religieuze praktijken gedwongen te worden.
Drie jaar geleden al heeft de Berlijnse vereniging “Devi” (Democratie en Verscheidenheid) een ontmaskerende bestandsopname over scholen in het district Berlin-Neukölln gepresenteerd. De resultaten van de enquête onder leraren en schooldirecties zijn nog steeds actueel. Zelfs onder de leerkrachten zouden seculiere moslims zich moeten rechtvaardigen als ze niet vasten, wordt daarin gezegd. Veel leerlingen zouden op het schoolplein niet openlijk kunnen eten of drinken; wie dat desondanks zou doen, zou achteraf onder druk gezet worden. “Er wordt verwacht dat ze zich in de stille gedeeltes van de school terugtrekken wanneer ze toch iets willen eten of drinken”, staat er in de publicatie van de vereniging. Om zulke “ongeschreven wetten” niet op te volgen, zou moeilijk zijn.
Wanneer scholieren de naleving van de voedingsvoorschriften zouden controleren, zou dit tot “dominant gedrag betreffende het essentiële religiebegrip (´Wie is eigenlijk de betere moslim?´) leiden.”
Over gelijksoortige ervaringen berichten overigens ook seculiere en atheïstische migranten in onderkomens voor asielzoekers. Deels zijn ze voor het “islamisme” gevlucht – om nu in Duitsland opnieuw op “islamisten” te stuiten, die hen islamitische voorschriften opdringen.
Elk jaar weer: de vastenmaand ramadan – en zijn schaduwkanten.
De maatschappelijke betekenis van de islam wordt in het westen van Duitsland steeds presenter in het dagelijks leven. Dit jaar zijn er in de supermarkten overal “ramadankalenders” voor de kleinsten te zien. Terwijl de ramadan, de islamitische vastenmaand, een uitsluitend geïmporteerde aangelegenheid is. Ook steeds meer politici van de oude partijen beschouwen het als gepast om de moslims in Duitsland bij het begin van de ramadan hun groetboodschappen te doen toekomen.
Echter: de ramadancultus gaat gepaard met onmiskenbare schaduwkanten. Ze worden bijvoorbeeld op veel scholen met een bijzonder groot aandeel kinderen en jongeren uit conservatief-islamitische gezinnen zichtbaar. Al sinds enkele jaren berichten leraren dat concentratie en prestatie verminderen wanneer de kleinsten al de hele dag moeten afzien van eten en drinken. Vastende kinderen weigeren steeds vaker gymlessen of proefwerken.
En: steeds meer wordt er bij kinderen met een islamitische achtergrond op aangedrongen zich pijnlijk nauwkeurig aan de religieuze spijswetten te houden. Hier zien de experts de religievrijheid in gevaar. Want deze is ook inclusief de vrijheid om niet tot bepaalde religieuze praktijken gedwongen te worden.
Drie jaar geleden al heeft de Berlijnse vereniging “Devi” (Democratie en Verscheidenheid) een ontmaskerende bestandsopname over scholen in het district Berlin-Neukölln gepresenteerd. De resultaten van de enquête onder leraren en schooldirecties zijn nog steeds actueel. Zelfs onder de leerkrachten zouden seculiere moslims zich moeten rechtvaardigen als ze niet vasten, wordt daarin gezegd. Veel leerlingen zouden op het schoolplein niet openlijk kunnen eten of drinken; wie dat desondanks zou doen, zou achteraf onder druk gezet worden. “Er wordt verwacht dat ze zich in de stille gedeeltes van de school terugtrekken wanneer ze toch iets willen eten of drinken”, staat er in de publicatie van de vereniging. Om zulke “ongeschreven wetten” niet op te volgen, zou moeilijk zijn.
Wanneer scholieren de naleving van de voedingsvoorschriften zouden controleren, zou dit tot “dominant gedrag betreffende het essentiële religiebegrip (´Wie is eigenlijk de betere moslim?´) leiden.”
Over gelijksoortige ervaringen berichten overigens ook seculiere en atheïstische migranten in onderkomens voor asielzoekers. Deels zijn ze voor het “islamisme” gevlucht – om nu in Duitsland opnieuw op “islamisten” te stuiten, die hen islamitische voorschriften opdringen.
0 Kommentare
0 Anteile
238 Ansichten
English
Dutch