Morgen krijg ik een nieuwe huishoudelijke hulp. Mijn vorige hulp gaat na 5 jaar werken op een plek van de organisatie waar mensen intern wonen, zodat zij niet meer van hot naar her hoeft te fietsen. Ze is namelijk al bijna zestig en kan dat niet meer zo goed aan. Jammer, want ik was erg op haar gesteld geraakt en mijn poezen ook 😽 Zij kwam van het begin van de 'Corona' crisis en heeft toen altijd mondkapjes gedragen. Pas na 2 jaar zag ik haar hele gezicht, zonder mondkapje. Hierover kregen wij in het begin aanvaringen. Maar later kwam het goed en vond ik haar een heel lief en fijn mens. Ze kon goed overweg met mijn poesjes. Maar helaas, aan álles komt áltijd een einde. Zij had een nieuw begin nodig, en ik denk ik (onbewust) ook. Morgen komt 'de nieuwe'. Ik ben wat nerveus want je weet nooit wie ze je sturen en of het wel klikt. We gaan het zien. Gelukkig kom ik mijn oude hulp regelmatig tegen op straat of in de winkels en we houden contact. Toch moest ik even een traantje wegpinken 😢 want zij was namelijk de langstblijvende hulp die ik tot nu toe had. De vorigen bleven maar kort en ik had er ook geen click mee. Het wordt dus weer een nieuw, spannend avontuur... Misschien brengt zij wel een frisse, nieuwe wind in mijn leven 🤗