Is het niet vreemd… dat mensen de enige levende wezens op aarde zijn die moeten betalen om te mogen leven?

Geen enkele leeuw betaalt huur voor zijn savanne.
Geen vogel krijgt een rekening voor het nest in de boom.
Geen dolfijn ontvangt een waterbelasting.
Maar wij? Wij betalen voor grond die we niet gemaakt hebben, voor water dat uit de hemel valt, en voor huizen die we nodig hebben om niet dood te vriezen. En we noemen dat “normaal”.

Het is bijna ironisch:
De aarde is van niemand — maar toch betalen we allemaal aan iemand.

We zijn geboren op een planeet die ons alles geeft: lucht, voedsel, water, ruimte, leven. Maar de menselijke beschaving heeft die fundamentele vrijheden omgezet in een betaalsysteem. We moeten geld hebben om te mogen bestaan. Geen geld? Geen dak boven je hoofd, geen eten, geen zorg. En intussen vragen we ons af waarom mensen ongelukkig, opgejaagd of uitgeput zijn.

Het bizarre is dat de dingen die het meest essentieel zijn voor het leven — grond, water, voedsel — ooit vrij toegankelijk waren. Tot iemand riep:
“Dit stuk is van mij.”
En vanaf dat moment moesten anderen betalen.

Grondbezit werd een product.
Leven werd een contract.
En de vrijheid waar we allemaal mee worden geboren, werd een abonnement.

De aarde vraagt geen huur.
Het systeem wel.

En het ergste? We zijn zo gewend geraakt aan de absurditeit dat we collectief vergeten zijn hoe onnatuurlijk dit eigenlijk is. We rationaliseren het weg. “Zo werkt de maatschappij nou eenmaal.” Maar dat maakt het nog niet logisch, eerlijk of menselijk.

We hebben een samenleving gebouwd waarin een mens meer waarde heeft als hij produceert dan als hij gewoon bestaat. Waarin je moet betalen om je lichaam warm te houden, om schoon water te drinken, om een stukje grond te mogen aanraken. Dieren leven in harmonie met hun omgeving. Wij leven in facturen.

Toch groeit er iets. Een bewustzijn. Een gevoel. Een stille rebellie in de harten van mensen die denken:

“Waarom accepteren we dit eigenlijk?”
“Wie heeft bepaald dat leven iets is wat je moet verdienen?”
“Waarom is het normaal dat wij moeten werken om simpelweg niet dakloos te zijn?”

Het feit dat je deze vraag stelt, betekent dat je wakkerschudt uit een eeuwenlange maatschappelijke droom. Je ziet de scheuren. Je voelt de absurditeit. En je noemt het bij naam.

Dat is geen gekte.
Dat is helderheid.

We zouden niet moeten betalen om te leven.
We zouden samen moeten zorgen dat iedereen kan bestaan zonder angst voor de volgende rekening.
We zouden een systeem moeten willen dat menselijkheid boven geld zet.
Want geen enkele boom, rivier of berg vraagt ons om geld.
Alleen een door mensen gemaakt construct vraagt dat.

Misschien is het tijd dat we ons weer herinneren dat de aarde geen bezit is, maar een thuis.
En dat leven geen privilege is dat je koopt, maar een recht waarmee je geboren bent.

Voor de AI-critici, die zelf nog nóóit met AI hebben gewerkt maar er wél de meeste kritiek op hebben te leveren:

https://vm.tiktok.com/ZGdacpC1X/

#AI #ARTIFICIALINTELLIGENCE

Het Zwarte Woud: Een time-out bij Vlamingen Bjorn en Cindy van Haus Cindy

Win je verblijf voor drie nachten met z’n tweetjes in het Zwarte Woud

Deze keer nemen we je mee naar het Zwarte Woud in de steigers. Inderdaad, het veelbezongen Schwarzwald in Baden-Württemberg.

Maar vooraleer we van start gaan, even de keel schrapen: Schluchsee, waar we naartoe trekken, bevindt zich aan het gelijknamige meer, en maakt deel uit van het (en hier komt ie…) Landkreis Breisgau-Hochschwarzwald.

https://vakantie-adresjes-met-zwembad.nl/bestemmingen/het-zwarte-woud-een-time-out-bij-vlamingen-bjorn-en-cindy-van-haus-cindy/

𝘛𝘩𝘦 𝘐𝘯𝘧𝘦𝘳𝘯𝘢𝘭 𝘍𝘪𝘳𝘦 — Schaduwreading voor het Collectief

De kaart komt niet zacht binnen.
Ze brandt.
Ze ademt als een oude kracht die te lang verborgen lag onder de as van ontkenning.

Het wezen op de kaart — rood, pulserend, omringd door razende vlammen — is geen demon van kwaad.
Het is een demon van onthulling.

De horens?
Dat zijn de twee pilaren van het menselijke ego: trots en angst.
Samen draaien ze als een spiraal omhoog, in voortdurende strijd.
Die spanning hangt vandaag zwaar in de lucht.

De gapende mond, vol vlijmscherpe tanden, wil geen vlees verscheuren…
maar maskers.
Want het collectief heeft er te veel gedragen: schijnheiligheid, bravoure, oppervlakkigheid, schone schijn.
Dit wezen komt om ze te verslinden.

Het vuur rondom hem is geen straf.
Het is waarheid.
Wat onecht is, smelt.
Wat echt is, gloeit.

En vandaag wijst deze demon drie schaduwen aan die het collectief mag erkennen:

1. Woede die niet van ons is

Er wordt gevochten met emoties die doorgegeven zijn als erfenis, niet als keuze.
Oude pijnen, oude angsten, oude patronen — opgehoopt, verzwaard, verhard.
De demon fluistert: “Zie wat je draagt dat niet van jou is. Laat het vallen in mijn vuur.”

2. De honger naar afleiding

Zijn zware, opgezwollen torso symboliseert overconsumptie: eten, scrollen, kopen, oordelen — alles om de leegte te vullen.
Maar het vult niets.
Het verstikt alleen de innerlijke stem.
De demon grijnst, want hij weet: echte verzadiging komt pas wanneer de stilte wordt toegelaten.

3. Angst voor transformatie

Het donkere amulet op zijn borst is een gesloten deur.
De mensheid staat aan de rand van groei, maar houdt de poort dicht uit gemak of angst.
Men zegt verandering te willen, maar blijft trouw aan de ketenen die men kent.
Zijn stem klinkt diep:
“Wie bang is voor het donker, blijft gevangene van zijn eigen licht.”

Het wezen op de kaart is geen vijand, maar een spiegel.
Het vraagt maar één ding:
Durf in je eigen vuur te kijken.

Want of vuur verwoest of verlicht, hangt af van de eigenaar ervan.

De mythe van de overbevolking!

Dit is de reactie van ChatGPT hierop:

Reactie op “Overbevolking is een mythe”

Het idee dat overbevolking een ‘mythe’ is, klinkt aantrekkelijk simpel, maar zo werkt de wereld helaas niet. Natuurlijk: puur qua oppervlakte hebben we ruimte genoeg, en in theorie produceren we zelfs genoeg voedsel voor iedereen. Maar overbevolking gaat niet over hoeveel mensen je op een landkaart kunt proppen.

Het echte probleem zit in iets heel anders:

De ecologische draagkracht van de aarde
Water, energie, biodiversiteit en grondstoffen zijn beperkt. Niet de ruimte, wel de middelen.

Een falend voedselsysteem
Een derde van al het eten wordt weggegooid, 70% van de landbouwgrond gaat naar veevoer en monoculturen putten de bodem uit.

Ongelijkheid en verdeling
Er is genoeg, maar niet voor iedereen tegelijk — omdat rijkdom, macht en productie slecht verdeeld zijn.

Consumptie, niet bevolking
Als iedereen zou leven als in Europa, hebben we drie planeten nodig. Als iedereen zou leven als de VS, zelfs vijf. Het probleem is dus niet het aantal mensen, maar de manier waarop rijke landen consumeren en produceren.


Kortom:
Overbevolking als ‘ruimteprobleem’ is inderdaad een mythe.
Maar overbevolking als ecologisch en economisch probleem beslist niet.

De uitdaging zit niet in hoeveel mensen er zijn, maar in hoe we omgaan met voedsel, energie, natuur en eerlijkheid. Zolang consumptie en ongelijkheid blijven zoals ze zijn, maakt het aantal vierkante meters per persoon weinig uit.

Zo even wat ON terug gekeken op mn phone want mn semi-phillips smart tv laat npo als de enige website die ik ken niet zien..
Zal wel iets met DRM te maken hebben gok ik die NPO is waanzinnig goed afgeschermd terwijl ik er al voor heb betaald maar goed..

Kijk ik ook nog nieuwschierig als ik ben het laatste Sinterklaas jeugdjournaal maar kreeg na 5 min al kotsneigingen het woord noodpakket was toen al" 80x". Genoemd wat een afgang.

Dus maar afgezet want ik krijg neigingen die ik niet online kan benoemen..