‘Poetin zegt invasie te willen stoppen bij huidige frontlijn’

De Russische president Vladimir Poetin heeft aangeboden de aanval op Oekraïne te stoppen bij de huidige frontlijnen. Dat schrijft The Financial Times op basis van meerdere ingewijden rond de gesprekken tussen Poetin en de Amerikaanse gezant Steve Witkoff, die deze week opnieuw naar Rusland gaat.

Het voorstel zou betekenen dat Rusland geen aanspraak meer maakt op de delen van de Oekraïense regio's Donetsk, Loehansk, Kherson en Zaporizja die nu in handen zijn van Oekraïne. Rusland annexeerde die regio's eind 2022, maar internationaal wordt die claim niet erkend. Poetin heeft tot nu toe altijd volgehouden dat die regio's volledig bij Rusland moeten horen.

Volgens de krant hebben de Amerikanen geopperd dat ze de annexatie van de Krim officieel zouden kunnen erkennen. De Russische controle over de delen van de andere vier regio's zou niet officieel, maar de facto worden erkend door de VS.

De Oekraïense president Volodymyr Zelensky blijft echter bij zijn standpunt dat definitief afstand doen van de Krim geen optie is. 'Oekraïne zal de bezetting van de Krim niet erkennen. Het is ons grondgebied, daar valt niet over te praten', aldus Zelensky. Ruslandcorrespondent Joost Bosman benadrukt echter dat de Krim volgens de Russische grondwet al officieel Russisch grondgebied is. 'Dat gaat Poetin, 11 jaar na de annexatie, niet meer opgeven.'

De Amerikaanse gezant Witkoff sprak de afgelopen maanden meerdere keren met Poetin over een einde aan de oorlog in Oekraïne. Deze week is Witkoff opnieuw in Rusland.

Morgen zullen vertegenwoordigers van het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland en de Verenigde Staten overleg voeren over de situatie in Oekraïne, dat zelf ook aanwezig zal zijn. 'De koplopers van de coalition of the willing', zegt Sabine Mengelberg, universitair docent internationale veiligheidsstudies aan de Nederlandse Defensie Academie. 'De druk wordt duidelijk opgevoerd.

De Amerikaanse president Trump heeft via zijn eigen socialmediaplatform Truth Social gezegd dat hij deze week een vredesbestand op tafel wil hebben. 'Zijn interesses liggen niet in Europa', benadrukt Mengelberg.
Veel water door de Rijn

Vanuit de Russische optiek zal in dat bestand onder meer moeten staan dat het Westen moet stoppen met het leveren van wapens aan Oekraïne en dat er geen troepen uit het Westen in Oekraïne gelegerd mogen zijn. 'Dat zijn allemaal eisen die voor Oekraïne en ook voor het Westen veel te ver gaan', zegt Bosman. 'Er moet nog heel wat water door de Rijn gaan, wil daar een bestand komen.'

De tijd van 1940 -1945, ook wel de Tweede Wereldoorlog genoemd.

Je hoort vaak de negatieve dingen over de Duitsers. Maar vaak waren ze net als hun Nederlandse tegenhangers. Mensen die bevelen uitvoerden van hun meerdere.

Zelden hoor je over de mensen, die mensen gered hebben. Ik kende er twee, en ik noemde beide mannen oom.

Uit eerste hand het verhaal van Wolfgang en Herman in de Limburgse Peel.

Waargebeurd.

1944, Tegen het einde van de tweede wereldoorlog.

De modder zoog aan Wolfgangs laarzen. De herfstwind sneed door zijn dunne Duitse uniform. Hij was pas eenentwintig, maar de oorlog had hem al ouder gemaakt dan de roestige karabijn die hij droeg. De eens zo fiere Wehrmacht was nu een verslagen leger, op de vlucht voor de geallieerden. Maar ergens, diep in zijn hart, leefde nog een stukje menselijkheid, een stukje dat schreeuwde om gerechtigheid in deze waanzin.

In diezelfde Limburgse Peel, ploeterde Herman door het moeras. Hij was negentien, een Nederlandse jongen, gedwongen getuige van de gruwelen die de bezetter aanrichtte. De angst proefde hij in de adem van de dorpelingen, in de verstilde gezichten van de kinderen. Het had iets in hem gebroken. Hij kon niet langer toekijken.

Hun paden kruisten elkaar in een verlaten boerderij, een plek gehuld in de nevel van angst en wanhoop. Wolfgang, op de vlucht voor zijn eigen geweten, en Herman, op zoek naar een manier om te helpen. Hun eerste ontmoeting was vol spanning, wantrouwen. Wolfgang, in uniform, werd natuurlijk gezien als de vijand. Maar Herman zag iets in zijn ogen, een weifeling, een spiegel van zijn eigen geworstel.

Langzaam, aarzelend, deelden ze hun verhalen. Wolfgang, gedesillusioneerd door de ideologie, en Herman, verblind door haat, en toch, een sprankje hoop. Ze vonden een gemeenschappelijk doel: de Joodse kinderen redden die verborgen zaten in de omliggende dorpen. De geruchten over deportaties en de naderende frontlinie dreven hen tot actie.

Samen waagden ze zich in de duisternis. Stiekem haalden ze 's nachts de kinderen en hun ouders uit hun schuilplaatsen. Het was een gevaarlijke onderneming, elk moment konden ze ontdekt worden. Hun redding werd de woonboten die verborgen lagen in de kronkelende kanalen van de Peel. Oude, afgedankte schepen, waar de families in stilte hoopten, in afwachting van betere tijden.

Wolfgang, met zijn uniform, kon de verdenking afleiden, terwijl Herman de lokale bevolking kende en hulp regelde. Ze werkten als één, gedreven door de noodzaak, door de blikken van angst in de ogen van de kinderen. Samen verzamelden ze bijna honderd kinderen en hun (groot)ouders, verstopten hen, zorgden voor voedsel en probeerden een beetje menselijkheid terug te brengen in een wereld die die verloren leek te hebben.

De oorlog eindigde. Duitsland capituleerde, en Wolfgang verliet het leger. De angst bleef, maar ook de trots op wat ze samen hadden bereikt. Wolfgang keerde niet terug naar zijn familie, die hij door zijn daden verraden had. Hij bleef in de buurt van Herman, aan de Duitse kant van de grens, in het dorpje Karken. Herman bleef in Posterholt, aan de Nederlandse kant, minder dan een kilometer van Wolfgang vandaan.

Tussen de ruïnes van een verdeeld Europa bloeide een onwaarschijnlijke vriendschap. De oorlog had hen verbonden, had hen beiden getoond wat echte moed was. Ze deelden een stil respect, een begrip dat geen woorden nodig had. De herinnering aan de kinderen die ze hadden gered, de kinderen aan de woonboten, was een eeuwigdurend bewijs van hun heldenmoed. Ze waren geen helden in de traditionele zin, maar ze waren mensen die weigerden weg te kijken, mensen die kozen voor compassie in een tijd van onbegrijpelijke wreedheid.

De jaren gingen voorbij. Langzaam genas de Peel, genas Europa. De haat ebde weg en de toekomst bloeide eindelijk. De ironie van het lot bracht de families van Wolfgang en Herman dichter bij elkaar dan ze ooit hadden gedacht. Hermans zoon, jong en verliefd, ontmoette Wolfgangs dochter. Hun liefde oversteeg de grenzen, het verleden, de oordelen.

En zo gebeurde het, vele jaren later, dat de zoon van de Nederlandse verzetsstrijder en de dochter van de Duitse soldaat elkaar het jawoord gaven, niet ver van de plek waar hun vaders elkaar voor het eerst hadden ontmoet, niet ver van de kanalen waar de woonboten lagen die ooit een veilige haven waren. Een prachtig bewijs dat zelfs in de donkerste tijden, liefde, hoop en verzoening kunnen bloeien. Wolfgang en Herman, beiden oud en grijs, stonden naast elkaar, ontroerd tot tranen. Hun blikken spraken boekdelen. Ze hadden niet alleen levens gered, ze hadden ook een toekomst gecreëerd, een toekomst gebouwd op wederzijds respect, liefde en de onuitwisbare herinnering aan de kinderen van de Peel.

https://www.frontnieuws.com/europese-unie-verbiedt-herdenking-van-de-nederlaag-van-nazi-duitsland/
sieg heil

Meneer Merz, hou op met ons in een oorlog tegen Rusland te drijven!

De levering van Taurus kruisraketten zou een gevaarlijk doorbreken van een taboe zijn, Duitsland zou geen oorlogspartij mogen worden, aldus de top van de AfD over de aankondiging van CDU-chef Friedrich Merz (foto) om in het geval van zijn kanselierschap Duitse Taurus kruisraketten aan Oekraïne te willen leveren.

De woordvoerders van de AfD, Tino Chrupalla en Alice Weidel, hebben zich over deze ophitsing tot oorlog, die hard op weg is om ook aan de VS de oorlog te verklaren, uitgelaten:

“Friedrich Merz bedrijft gevaarlijke machtspolitiek over de rug van de Duitse bevolking heen. Met de aangekondigde levering van Taurus kruisraketten overschrijdt Merz een rode lijn – Duitsland dreigt oorlogspartij te worden. De reikwijdte van dit wapen gaat tot Moskou – dat is geen bijdrage ter verdediging, maar een stap in de richting van escalatie.

Coalitie van de oorlogswilligen

Terwijl zelfs in de VS stemmen luider worden voor een de-escalatie, gaat Merz aan het hoofd van een zogenaamde “coalitie van de willigen” staan, die bereid is Duitsland in een oncontroleerbaar groot conflict te trekken. Deze buitenlandspolitieke zucht naar avontuur bedreigt onze veiligheid, onze welvaart en de sociale vrede in het eigen land.

De Alternative für Deutschland (AfD) eist een onmiddellijk einde van alle wapenleveringen aan oorlogspartijen en zet zich in voor een diplomatiek initiatief tot het herstel van de vrede in Europa. Duitsland moet weer een bemiddelende rol innemen – niet die van een brandversneller.

Afleiding van enorme problemen in eigen land

Terwijl Merz met de levering van Taurus wapens wil scoren, ignoreert hij de dringende problemen in eigen land: recordinflatie, energiearmoede, tekort aan geschoolde arbeidskrachten en een geruïneerd onderwijssysteem. In plaats van te zorgen voor de Duitse burgers, verspeelt Merz Duitslands toekomst op het geopolitieke schaakbord.

De AfD staat voor veiligheid door diplomatie – niet door escalatie. De levering van Taurus raketten wijzen we beslist af. Duitsland heeft een regering nodig, die handelt in het belang van de eigen bevolking.”

Ripdeal escaleert: Nederlandse groep martelt Duitse drugsbende na diefstal van 350 kilo drugs

Een brute ripdeal van 350 kilo drugs leidde tot gruwelijke martelingen met een kapmes. Nederlandse criminelen zouden leden van een Duitse bende hebben mishandeld na een misgelopen deal. De onderwereld kent geen genade...

#ripdeal #drugsgeweld #onderwereld #criminaliteit #Nederland #Duitsland
https://www.telegraaf.nl/nieuws/1244257954/nederlanders-martelen-leden-duitse-drugsbende-met-kapmes-na-gewelddadige-rip-van-350-kilo-drugs

“Bloomberg”: Europa heeft weer een enorm gasprobleem.

De gasreservoirs in Duitsland zijn grotendeels leeg, maar met het oog op de huidige zeer hoge prijzen is opnieuw vullen heel duur. De oplossing van dit probleem – de weder opname van gasleveringen uit Rusland – is echter politiek ongewenst. De rekening betalen de verbruikers.

Het kleine Duitse dorp Rehden, halverwege tussen Hamburg en Frankfurt, is het ongelooflijke brandpunt voor de volgende fase van de Europese energiecrisis, aldus “Bloomberg” in een actueel artikel (betaalmuur). Twee kilometer onder de oppervlakte bevindt zich Duitslands grootste aardgasreservoir, dat genoeg gas kan opslaan om 2 miljoen huishoudingen een jaar lang te verwarmen. Nu bijna leeg, bedragen de kosten voor het bijvullen voor de komende winter met de actuele prijzen bijna € 2 miljard.

Maar een ooit routinematig proces is voor vragen geweken wanneer het reservoir gevuld moet worden en wie de rekening betaalt. Op het spel staan: de stookkosten voor Duitse families in de komende winter, de verzorging van de Duitse industrie – en voor politieke beleidsmakers een potentiële inflatie verrassing. De ondergrondse opslag Rehden, die zich uitrekt over een oppervlakte van ongeveer 60 hectare, is nu de gijzelaar van een kat-en-muisspel tussen grondstofhandelaars, verzorgingsondernemingen en Brusselse reguleringsinstanties.

Het resultaat, dat zich in tientallen andere Europese gasreservoirs herhaalt, zal het zomerseizoen voor de markt bepalen, die dinsdag officieel begon, toen de handelaars de boeken voor de winter 2024-2025 afsloten. Als er niets verandert, zal het zomerseizoen het vijfde opeenvolgende zijn, waarin Europa met hoge prijzen en onzekere verzorging op grond van de Russische invasie in Oekraïne kampt.

Eigenlijk worden de gasreservoirs tijdens de lente- en zomermaanden opnieuw gevuld, terwijl de vraag relatief gering is. In deze periode zijn de prijzen normaal gesproken ook voordeliger, zodat verzorgingsondernemingen en handelaars ook in de wintermaanden tegen naar verhouding goede prijzen kunnen leveren. Maar op dit moment bevinden de prijzen zich op winterniveau, zodat ze – plus opslagkosten en winsten – een duidelijke prijsstijging bij de consumentenprijzen in de winter met zich mee zouden brengen.

De Europeanen staan er wat betreft gasvoorraden nog slechter voor dan in de jaren daarvoor. Waren de gasreservoirs na de beide laatste winters nog voor meer dan de helft gevuld, nu zijn ze dit, maar voor een derde deel. O.a. ook vanwege de koude winter en de vele dagen met donkerflauwte, die tot een grotere behoefte door de gascentrales leidden. Tot 1 november moeten de gasreservoirs echter volgens EU-voorschriften weer voor 90% gevuld zijn – wat de druk verhoogt. Ook, omdat men zulke hoeveelheden aardgas niet gewoon binnen enkele weken kan opslaan.

Voor de mensen en voor de ondernemingen in Duitsland en Europa zou dat heel duur kunnen worden. Of, omdat ze moeten rekenen op duidelijk hogere gasprijzen, of omdat de regeringen belastinggelden gebruiken om een deel van de kosten over te nemen. Maar hoe dan ook – het wordt duur. Tenminste, zolang de betrekkingen met Moskou zich niet enigszins normaliseren.

Nord Stream weer in gebruik nemen? Franse energiechef met brisante prognose.

De verwoeste Russisch-Duitse Nord Stream pijpleiding door de Oostzee wakkert speculaties aan. Een deze dagen bevestigde de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov, dat er door de VS en Rusland ook over de toekomst van de in 2022 zwaar beschadigde pijpleiding gepraat zou worden. Van de vier leidingen van de gasleiding is er nog eentje intact, via welke de gasdoorvoer weer gestart zou kunnen worden.

Nu heeft nog een andere speler het woord genomen. Patrick Pouyanné, chef van de Franse energiereus “Total Energies”, waagde op een industrieconferentie in Berlijn de provocatieve prognose: “Ik zou niet verbaasd zijn wanneer wanneer twee van de vier leidingen weer in bedrijf zouden worden genomen – maar niet alle vier.”

Pouyanné heeft een overtuigend argument aan zijn kant. Hij vestigt er de aandacht op dat Europa ondanks alle inspanningen tot diversifiëring nog steeds Russisch gas nodig zou zijn om concurrerend te blijven. “Het is onmogelijk om met Russisch gas te concurreren wanneer men LNG uit andere regio´s importeert”, zei hij, en uitte daarmee indirect kritiek op de poging de Russische leveringen door fracking-gas uit de VS te compenseren. Vooral Duitsland heeft hiertoe besloten, moet daar echter al jarenlang flink meer voor betalen. Pouyanné legde de vinger op de wond en zei: “De vraag is: kunnen we werkelijk afzien van Russisch gas? Ik denk dat Centraal-Europa dat niet zal lukken.”

Sinds kort wordt er achter de schermen ijverig over Nord Stream onderhandeld, waarbij ook de VS betrokken zijn. Dat is des te explosiever, aangezien er sprake is van de beschuldiging dat de Amerikaanse regering onder president Joe Biden in 2022 het bevel tot de vernietiging van de pijpleiding zou hebben gegeven, nadat ze dit in februari van dat jaar, n.a.v. het kennismakingsbezoek van de Duitse bondskanselier Olaf Scholz (SPD) in Washington, zelfs nadrukkelijk had aangekondigd.