‘Poetin zegt invasie te willen stoppen bij huidige frontlijn’

De Russische president Vladimir Poetin heeft aangeboden de aanval op Oekraïne te stoppen bij de huidige frontlijnen. Dat schrijft The Financial Times op basis van meerdere ingewijden rond de gesprekken tussen Poetin en de Amerikaanse gezant Steve Witkoff, die deze week opnieuw naar Rusland gaat.

Het voorstel zou betekenen dat Rusland geen aanspraak meer maakt op de delen van de Oekraïense regio's Donetsk, Loehansk, Kherson en Zaporizja die nu in handen zijn van Oekraïne. Rusland annexeerde die regio's eind 2022, maar internationaal wordt die claim niet erkend. Poetin heeft tot nu toe altijd volgehouden dat die regio's volledig bij Rusland moeten horen.

Volgens de krant hebben de Amerikanen geopperd dat ze de annexatie van de Krim officieel zouden kunnen erkennen. De Russische controle over de delen van de andere vier regio's zou niet officieel, maar de facto worden erkend door de VS.

De Oekraïense president Volodymyr Zelensky blijft echter bij zijn standpunt dat definitief afstand doen van de Krim geen optie is. 'Oekraïne zal de bezetting van de Krim niet erkennen. Het is ons grondgebied, daar valt niet over te praten', aldus Zelensky. Ruslandcorrespondent Joost Bosman benadrukt echter dat de Krim volgens de Russische grondwet al officieel Russisch grondgebied is. 'Dat gaat Poetin, 11 jaar na de annexatie, niet meer opgeven.'

De Amerikaanse gezant Witkoff sprak de afgelopen maanden meerdere keren met Poetin over een einde aan de oorlog in Oekraïne. Deze week is Witkoff opnieuw in Rusland.

Morgen zullen vertegenwoordigers van het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland en de Verenigde Staten overleg voeren over de situatie in Oekraïne, dat zelf ook aanwezig zal zijn. 'De koplopers van de coalition of the willing', zegt Sabine Mengelberg, universitair docent internationale veiligheidsstudies aan de Nederlandse Defensie Academie. 'De druk wordt duidelijk opgevoerd.

De Amerikaanse president Trump heeft via zijn eigen socialmediaplatform Truth Social gezegd dat hij deze week een vredesbestand op tafel wil hebben. 'Zijn interesses liggen niet in Europa', benadrukt Mengelberg.
Veel water door de Rijn

Vanuit de Russische optiek zal in dat bestand onder meer moeten staan dat het Westen moet stoppen met het leveren van wapens aan Oekraïne en dat er geen troepen uit het Westen in Oekraïne gelegerd mogen zijn. 'Dat zijn allemaal eisen die voor Oekraïne en ook voor het Westen veel te ver gaan', zegt Bosman. 'Er moet nog heel wat water door de Rijn gaan, wil daar een bestand komen.'

De tijd van 1940 -1945, ook wel de Tweede Wereldoorlog genoemd.

Je hoort vaak de negatieve dingen over de Duitsers. Maar vaak waren ze net als hun Nederlandse tegenhangers. Mensen die bevelen uitvoerden van hun meerdere.

Zelden hoor je over de mensen, die mensen gered hebben. Ik kende er twee, en ik noemde beide mannen oom.

Uit eerste hand het verhaal van Wolfgang en Herman in de Limburgse Peel.

Waargebeurd.

1944, Tegen het einde van de tweede wereldoorlog.

De modder zoog aan Wolfgangs laarzen. De herfstwind sneed door zijn dunne Duitse uniform. Hij was pas eenentwintig, maar de oorlog had hem al ouder gemaakt dan de roestige karabijn die hij droeg. De eens zo fiere Wehrmacht was nu een verslagen leger, op de vlucht voor de geallieerden. Maar ergens, diep in zijn hart, leefde nog een stukje menselijkheid, een stukje dat schreeuwde om gerechtigheid in deze waanzin.

In diezelfde Limburgse Peel, ploeterde Herman door het moeras. Hij was negentien, een Nederlandse jongen, gedwongen getuige van de gruwelen die de bezetter aanrichtte. De angst proefde hij in de adem van de dorpelingen, in de verstilde gezichten van de kinderen. Het had iets in hem gebroken. Hij kon niet langer toekijken.

Hun paden kruisten elkaar in een verlaten boerderij, een plek gehuld in de nevel van angst en wanhoop. Wolfgang, op de vlucht voor zijn eigen geweten, en Herman, op zoek naar een manier om te helpen. Hun eerste ontmoeting was vol spanning, wantrouwen. Wolfgang, in uniform, werd natuurlijk gezien als de vijand. Maar Herman zag iets in zijn ogen, een weifeling, een spiegel van zijn eigen geworstel.

Langzaam, aarzelend, deelden ze hun verhalen. Wolfgang, gedesillusioneerd door de ideologie, en Herman, verblind door haat, en toch, een sprankje hoop. Ze vonden een gemeenschappelijk doel: de Joodse kinderen redden die verborgen zaten in de omliggende dorpen. De geruchten over deportaties en de naderende frontlinie dreven hen tot actie.

Samen waagden ze zich in de duisternis. Stiekem haalden ze 's nachts de kinderen en hun ouders uit hun schuilplaatsen. Het was een gevaarlijke onderneming, elk moment konden ze ontdekt worden. Hun redding werd de woonboten die verborgen lagen in de kronkelende kanalen van de Peel. Oude, afgedankte schepen, waar de families in stilte hoopten, in afwachting van betere tijden.

Wolfgang, met zijn uniform, kon de verdenking afleiden, terwijl Herman de lokale bevolking kende en hulp regelde. Ze werkten als één, gedreven door de noodzaak, door de blikken van angst in de ogen van de kinderen. Samen verzamelden ze bijna honderd kinderen en hun (groot)ouders, verstopten hen, zorgden voor voedsel en probeerden een beetje menselijkheid terug te brengen in een wereld die die verloren leek te hebben.

De oorlog eindigde. Duitsland capituleerde, en Wolfgang verliet het leger. De angst bleef, maar ook de trots op wat ze samen hadden bereikt. Wolfgang keerde niet terug naar zijn familie, die hij door zijn daden verraden had. Hij bleef in de buurt van Herman, aan de Duitse kant van de grens, in het dorpje Karken. Herman bleef in Posterholt, aan de Nederlandse kant, minder dan een kilometer van Wolfgang vandaan.

Tussen de ruïnes van een verdeeld Europa bloeide een onwaarschijnlijke vriendschap. De oorlog had hen verbonden, had hen beiden getoond wat echte moed was. Ze deelden een stil respect, een begrip dat geen woorden nodig had. De herinnering aan de kinderen die ze hadden gered, de kinderen aan de woonboten, was een eeuwigdurend bewijs van hun heldenmoed. Ze waren geen helden in de traditionele zin, maar ze waren mensen die weigerden weg te kijken, mensen die kozen voor compassie in een tijd van onbegrijpelijke wreedheid.

De jaren gingen voorbij. Langzaam genas de Peel, genas Europa. De haat ebde weg en de toekomst bloeide eindelijk. De ironie van het lot bracht de families van Wolfgang en Herman dichter bij elkaar dan ze ooit hadden gedacht. Hermans zoon, jong en verliefd, ontmoette Wolfgangs dochter. Hun liefde oversteeg de grenzen, het verleden, de oordelen.

En zo gebeurde het, vele jaren later, dat de zoon van de Nederlandse verzetsstrijder en de dochter van de Duitse soldaat elkaar het jawoord gaven, niet ver van de plek waar hun vaders elkaar voor het eerst hadden ontmoet, niet ver van de kanalen waar de woonboten lagen die ooit een veilige haven waren. Een prachtig bewijs dat zelfs in de donkerste tijden, liefde, hoop en verzoening kunnen bloeien. Wolfgang en Herman, beiden oud en grijs, stonden naast elkaar, ontroerd tot tranen. Hun blikken spraken boekdelen. Ze hadden niet alleen levens gered, ze hadden ook een toekomst gecreëerd, een toekomst gebouwd op wederzijds respect, liefde en de onuitwisbare herinnering aan de kinderen van de Peel.

https://www.frontnieuws.com/europese-unie-verbiedt-herdenking-van-de-nederlaag-van-nazi-duitsland/
sieg heil

Meneer Merz, hou op met ons in een oorlog tegen Rusland te drijven!

De levering van Taurus kruisraketten zou een gevaarlijk doorbreken van een taboe zijn, Duitsland zou geen oorlogspartij mogen worden, aldus de top van de AfD over de aankondiging van CDU-chef Friedrich Merz (foto) om in het geval van zijn kanselierschap Duitse Taurus kruisraketten aan Oekraïne te willen leveren.

De woordvoerders van de AfD, Tino Chrupalla en Alice Weidel, hebben zich over deze ophitsing tot oorlog, die hard op weg is om ook aan de VS de oorlog te verklaren, uitgelaten:

“Friedrich Merz bedrijft gevaarlijke machtspolitiek over de rug van de Duitse bevolking heen. Met de aangekondigde levering van Taurus kruisraketten overschrijdt Merz een rode lijn – Duitsland dreigt oorlogspartij te worden. De reikwijdte van dit wapen gaat tot Moskou – dat is geen bijdrage ter verdediging, maar een stap in de richting van escalatie.

Coalitie van de oorlogswilligen

Terwijl zelfs in de VS stemmen luider worden voor een de-escalatie, gaat Merz aan het hoofd van een zogenaamde “coalitie van de willigen” staan, die bereid is Duitsland in een oncontroleerbaar groot conflict te trekken. Deze buitenlandspolitieke zucht naar avontuur bedreigt onze veiligheid, onze welvaart en de sociale vrede in het eigen land.

De Alternative für Deutschland (AfD) eist een onmiddellijk einde van alle wapenleveringen aan oorlogspartijen en zet zich in voor een diplomatiek initiatief tot het herstel van de vrede in Europa. Duitsland moet weer een bemiddelende rol innemen – niet die van een brandversneller.

Afleiding van enorme problemen in eigen land

Terwijl Merz met de levering van Taurus wapens wil scoren, ignoreert hij de dringende problemen in eigen land: recordinflatie, energiearmoede, tekort aan geschoolde arbeidskrachten en een geruïneerd onderwijssysteem. In plaats van te zorgen voor de Duitse burgers, verspeelt Merz Duitslands toekomst op het geopolitieke schaakbord.

De AfD staat voor veiligheid door diplomatie – niet door escalatie. De levering van Taurus raketten wijzen we beslist af. Duitsland heeft een regering nodig, die handelt in het belang van de eigen bevolking.”

Ripdeal escaleert: Nederlandse groep martelt Duitse drugsbende na diefstal van 350 kilo drugs

Een brute ripdeal van 350 kilo drugs leidde tot gruwelijke martelingen met een kapmes. Nederlandse criminelen zouden leden van een Duitse bende hebben mishandeld na een misgelopen deal. De onderwereld kent geen genade...

#ripdeal #drugsgeweld #onderwereld #criminaliteit #Nederland #Duitsland
https://www.telegraaf.nl/nieuws/1244257954/nederlanders-martelen-leden-duitse-drugsbende-met-kapmes-na-gewelddadige-rip-van-350-kilo-drugs

Rutte: Rusland overweegt inzet kernwapens in de ruimte

De NAVO maakt zich zorgen over de inzet van kernwapens in de ruimte door Rusland, dat daarmee honderden satellieten in één keer zou kunnen uitschakelen. Rusland onderzoekt die mogelijkheid, aldus secretaris-generaal Mark Rutte tegen de krant Welt am Sonntag.

Rutte noemt de huidige capaciteiten van Rusland op ruimtevaartgebied verouderd en niet op het niveau van die van het Westen. Hij zegt dat de ontwikkeling van kernwapens in de ruimte Rusland in staat kan stellen zijn capaciteiten te verbeteren. Dat is erg zorgwekkend, aldus Rutte tegen de Duitse krant.

De topman waarschuwt voor een mogelijke schending van het Ruimteverdrag uit 1967. Dit document vormt de basis voor het internationale ruimterecht en gaat over onder meer vreedzaam gebruik van de ruimte. Landen die partij zijn bij het verdrag, waaronder Rusland, stemmen er onder meer mee in geen kernwapens of andere massavernietigingswapens in de ruimte te brengen of te verplaatsen.