• https://indignatie.nl/de-grootste-fantasie-over-barron-trump-is-zojuist-volledig-aan-diggelen-geslagen/
    https://indignatie.nl/de-grootste-fantasie-over-barron-trump-is-zojuist-volledig-aan-diggelen-geslagen/
    INDIGNATIE.NL
    De grootste fantasie over Barron Trump is zojuist volledig aan diggelen geslagen.
    De meeste mensen hebben de 19-jarige Barron Trump student van de New York University letterlijk nog nooit horen spreken, afgezien van het oude filmpje van hem
    0 Comments 0 Shares 19 Views
  • Het blijft fascinerend hoe hard mensen online schreeuwen, zelfs wanneer de feiten allang op tafel liggen.

    Marco Borsato is vrijgesproken. Niet “half”, niet “bij gebrek aan beter”, niet “omdat hij een bekende Nederlander is”—nee, juridisch en volledig vrijgesproken. In een rechtstaat betekent dat simpelweg: onschuldig. Punt.

    Maar zodra je naar Facebook kijkt, lijkt het alsof sommige mensen hun verstand vrijwillig bij de comments hebben ingeleverd. Het is ongelofelijk hoe snel een deel van Nederland klaarstaat met fakkels en hooivorken, zelfs wanneer een rechter – die wél toegang heeft tot het dossier – oordeelt dat er geen bewijs is.

    Iedereen heeft ineens een mening:
    ✔ mensen die het dossier niet kennen,
    ✔ mensen die de rechtszaak niet hebben gevolgd,
    ✔ mensen die feiten vervangen door emoties,
    ✔ en mensen die liever vergelijkingen maken met Epstein, Diddy of compleet andere zaken om toch maar een moreel punt te kunnen scoren.

    Het internet is verworden tot een plek waar sommige mensen liever vasthouden aan hun vooroordeel dan aan de waarheid. Alsof ze teleurgesteld zijn dat iemand niet schuldig blijkt te zijn. Alsof ze zich persoonlijk tekortgedaan voelen wanneer de uitkomst niet in hun complotplaatje past.

    Wat veel mensen vergeten, is dit:

    Vrijspraak betekent dat er geen bewijs is gevonden dat iemand schuldig is.
    In onze rechtsstaat geldt: onschuldig tot het tegendeel wordt bewezen.
    Niet: “onschuldig tenzij Facebook anders beslist.”
    Niet: “onschuldig maar ik geloof het toch niet.”

    Feiten verdwijnen zodra emotie het overneemt. En sociale media is helaas de perfecte broedplek voor verontwaardiging, roddelvorming en speculatie. Mensen projecteren, vullen in, verzinnen erbij, herhalen elkaar, en overtuigen zichzelf uiteindelijk dat hun eigen mening waardevoller is dan het oordeel van een onafhankelijke rechter.

    Het is angstaanjagend hoe makkelijk de publieke opinie omslaat. Vandaag ben je gevierd, morgen ben je veroordeeld door een commentsectie met mensen die elkaar nog nooit hebben gesproken maar wél weten hoe alles zit. Tenminste… in hun hoofd.

    We lijken vergeten dat het internet geen rechtbank is. Dat een “ik vind er iets van”-mentaliteit geen waarheid schept. Dat een rechtspraak nooit draait om emoties, vermoedens of onderbuikgevoelens, maar om bewijs.

    En nee, een vrijspraak betekent niet dat iemand een heilige is. Maar het betekent wél dat er niet voldoende grond is om iemand te veroordelen. En dat moet je accepteren, ook al schuurt het bij sommige sensatiezoekers die liever een schandaal willen dan een feit.

    Het is schrijnend hoe vaak de digitale menigte zich gedraagt als een primitieve dorpsrechtbank: schreeuwen, wijzen, roepen, herhalen — maar nooit luisteren. En nooit verantwoordelijkheid nemen voor de schade die ze veroorzaken met hun laster, aannames en ongefundeerde uitspraken.

    Misschien wordt het tijd dat we weer leren dat feiten belangrijker zijn dan geruchten. Dat rechtszaken niet worden beslist door likes en comments. En dat iemand beoordelen op basis van wat je hoopt dat waar is, geen volwassen houding is.

    De vraag is dus niet of Marco Borsato schuldig is.
    Die vraag is beantwoord.

    De échte vraag is:
    Wanneer gaan mensen leren om het oordeel van een rechter zwaarder te laten wegen dan hun eigen fantasie?
    Het blijft fascinerend hoe hard mensen online schreeuwen, zelfs wanneer de feiten allang op tafel liggen. Marco Borsato is vrijgesproken. Niet “half”, niet “bij gebrek aan beter”, niet “omdat hij een bekende Nederlander is”—nee, juridisch en volledig vrijgesproken. In een rechtstaat betekent dat simpelweg: onschuldig. Punt. Maar zodra je naar Facebook kijkt, lijkt het alsof sommige mensen hun verstand vrijwillig bij de comments hebben ingeleverd. Het is ongelofelijk hoe snel een deel van Nederland klaarstaat met fakkels en hooivorken, zelfs wanneer een rechter – die wél toegang heeft tot het dossier – oordeelt dat er geen bewijs is. Iedereen heeft ineens een mening: ✔ mensen die het dossier niet kennen, ✔ mensen die de rechtszaak niet hebben gevolgd, ✔ mensen die feiten vervangen door emoties, ✔ en mensen die liever vergelijkingen maken met Epstein, Diddy of compleet andere zaken om toch maar een moreel punt te kunnen scoren. Het internet is verworden tot een plek waar sommige mensen liever vasthouden aan hun vooroordeel dan aan de waarheid. Alsof ze teleurgesteld zijn dat iemand niet schuldig blijkt te zijn. Alsof ze zich persoonlijk tekortgedaan voelen wanneer de uitkomst niet in hun complotplaatje past. Wat veel mensen vergeten, is dit: 👉 Vrijspraak betekent dat er geen bewijs is gevonden dat iemand schuldig is. 👉 In onze rechtsstaat geldt: onschuldig tot het tegendeel wordt bewezen. 👉 Niet: “onschuldig tenzij Facebook anders beslist.” 👉 Niet: “onschuldig maar ik geloof het toch niet.” Feiten verdwijnen zodra emotie het overneemt. En sociale media is helaas de perfecte broedplek voor verontwaardiging, roddelvorming en speculatie. Mensen projecteren, vullen in, verzinnen erbij, herhalen elkaar, en overtuigen zichzelf uiteindelijk dat hun eigen mening waardevoller is dan het oordeel van een onafhankelijke rechter. Het is angstaanjagend hoe makkelijk de publieke opinie omslaat. Vandaag ben je gevierd, morgen ben je veroordeeld door een commentsectie met mensen die elkaar nog nooit hebben gesproken maar wél weten hoe alles zit. Tenminste… in hun hoofd. We lijken vergeten dat het internet geen rechtbank is. Dat een “ik vind er iets van”-mentaliteit geen waarheid schept. Dat een rechtspraak nooit draait om emoties, vermoedens of onderbuikgevoelens, maar om bewijs. En nee, een vrijspraak betekent niet dat iemand een heilige is. Maar het betekent wél dat er niet voldoende grond is om iemand te veroordelen. En dat moet je accepteren, ook al schuurt het bij sommige sensatiezoekers die liever een schandaal willen dan een feit. Het is schrijnend hoe vaak de digitale menigte zich gedraagt als een primitieve dorpsrechtbank: schreeuwen, wijzen, roepen, herhalen — maar nooit luisteren. En nooit verantwoordelijkheid nemen voor de schade die ze veroorzaken met hun laster, aannames en ongefundeerde uitspraken. Misschien wordt het tijd dat we weer leren dat feiten belangrijker zijn dan geruchten. Dat rechtszaken niet worden beslist door likes en comments. En dat iemand beoordelen op basis van wat je hoopt dat waar is, geen volwassen houding is. De vraag is dus niet of Marco Borsato schuldig is. Die vraag is beantwoord. De échte vraag is: Wanneer gaan mensen leren om het oordeel van een rechter zwaarder te laten wegen dan hun eigen fantasie?
    0 Comments 0 Shares 251 Views
  • https://www.dagelijksestandaard.nl/politiek/rob-jetten-d66-leeft-in-fantasiewereld-niemand-is-afgevallen-ik-wil-mijn-linkse-droomkabinet
    https://www.dagelijksestandaard.nl/politiek/rob-jetten-d66-leeft-in-fantasiewereld-niemand-is-afgevallen-ik-wil-mijn-linkse-droomkabinet
    WWW.DAGELIJKSESTANDAARD.NL
    Jetten: 'Linkse wolk is nog optie'
    Rob Jetten weigert op te geven. Hij claimt dat een kabinet met VVD én GL-PvdA nog steeds kan. Pure grootheidswaan en minachting van de kiezer.
    0 Comments 0 Shares 112 Views
  • https://www.dagelijksestandaard.nl/politiek/wierd-duk-coalitie-vvd-d66-pvda-cda-is-geen-feit-maar-kartelfantasie
    https://www.dagelijksestandaard.nl/politiek/wierd-duk-coalitie-vvd-d66-pvda-cda-is-geen-feit-maar-kartelfantasie
    WWW.DAGELIJKSESTANDAARD.NL
    Wierd Duk: “Coalitie? Haagse bubbelpraat”
    Wierd Duk haalt hard uit na RTL-debat: de media doen alsof een middencoalitie de enige optie is. Maar dat is framing - geen democratie.
    0 Comments 0 Shares 247 Views
  • De mythe van de Icewall en de verborgen landen

    Volgens sommige platte-aarde-aanhangers is Antarctica geen continent, maar een reusachtige muur van ijs die onze platte aarde omringt. Achter die muur zouden geheime landen en onbekende beschavingen liggen – plekken die “ze” ons niet laten zien. Het klinkt als een mix van Game of Thrones en Atlantis, maar wat klopt er nou echt van dit verhaal?

    De oorsprong van de Icewall-mythe
    De gedachte komt voort uit het idee dat de aarde geen bol is, maar een platte schijf. Om te verklaren waarom oceanen niet “van de rand aflopen”, bedachten platte-aarde-aanhangers dat er een eindeloze ijsmuur moet bestaan die alles binnenhoudt. Antarctica werd daarvoor uitgekozen, omdat het een onbekend, afgelegen en moeilijk begaanbaar gebied is. Perfect om als decor te dienen voor een complot.

    Wat Antarctica werkelijk is

    1. Een continent van ijs en rots – Antarctica is geen ringmuur, maar een echt continent van 14 miljoen km². Het is bijna twee keer zo groot als Australië, met een ijskap die tot 4 kilometer dik kan zijn.

    2. Onderzoek en wetenschap – Er zijn tientallen permanente onderzoeksstations van landen als de VS, Rusland, China, Chili, Argentinië en Nederland. Wetenschappers bestuderen er klimaatverandering, kosmische straling, ecosystemen en geologie. Hun werk en publicaties zijn openbaar en wereldwijd beschikbaar.

    3. Toerisme is gewoon mogelijk – Ieder jaar bezoeken duizenden toeristen Antarctica per cruise of expeditie. Ze zetten voet aan wal, zien pinguïns, wandelen over het ijs. Geen geheime legers, geen verboden zones met verborgen steden.

    Waarom verborgen landen onmogelijk zijn

    Satellietbeelden – Moderne technologie maakt van de aarde een open boek. We hebben complete, openbare kaarten van Antarctica. Als er continenten of landen achter lagen, zouden we dat allang zien.

    Vliegtuigroutes – Vliegtuigen vliegen van Zuid-Amerika naar Nieuw-Zeeland of Australië via het zuidelijke luchtruim. Als er daar verborgen werelden waren, waren ze allang ontdekt.

    GPS en radars – Navigatiesystemen, scheepvaart en militaire apparatuur zouden zulke enorme gebieden niet kunnen missen.

    Waarom deze mythe aantrekkelijk klinkt
    De Icewall is in feite een moderne versie van eeuwenoude mythen: Atlantis, Shambhala, de Hollow Earth. Het zijn verhalen die mensen hoop en mysterie geven, een gevoel dat er achter het bekende nog iets groters en geheims schuilt. In een wereld waarin we denken dat alles in kaart is gebracht, biedt het idee van “verborgen landen” een ontsnapping. Het voedt de fantasie en geeft een gevoel van rebellie: “wij weten dat er méér is, en zij houden het geheim.”

    De werkelijkheid
    Antarctica is geen kosmische gevangenismuur en er liggen geen onbekende landen verborgen. Wat er wél ligt, is minstens zo indrukwekkend: een ruig, onherbergzaam continent, waar pinguïns, zeehonden en wetenschappers samenleven op de uiterste grens van wat de natuur toestaat. Het continent vertelt ons verhalen over klimaat, geschiedenis en de fragiliteit van de aarde.

    De “verborgen landen” bestaan alleen in complotverhalen, YouTube-video’s en sciencefictionboeken. De realiteit is misschien minder sprookjesachtig, maar ook veel betrouwbaarder.

    Conclusie
    De Icewall is geen geheim dat elites voor ons verbergen, maar een broodje aap dat perfect inspeelt op onze honger naar mysterie. De waarheid is dat Antarctica openstaat voor onderzoek, toerisme en internationale samenwerking. Geen gesloten deuren, geen verborgen continenten – alleen ijs, wetenschap en de stilte van een plek waar de mens nooit volledig de baas zal zijn.

    Soms is de echte wereld al wonderlijk genoeg.

    #IcewallMythe #PlatteAarde #Antarctica #BroodjeAap #FeitenBovenFabels
    🧊✨ De mythe van de Icewall en de verborgen landen Volgens sommige platte-aarde-aanhangers is Antarctica geen continent, maar een reusachtige muur van ijs die onze platte aarde omringt. Achter die muur zouden geheime landen en onbekende beschavingen liggen – plekken die “ze” ons niet laten zien. Het klinkt als een mix van Game of Thrones en Atlantis, maar wat klopt er nou echt van dit verhaal? 🌍 De oorsprong van de Icewall-mythe De gedachte komt voort uit het idee dat de aarde geen bol is, maar een platte schijf. Om te verklaren waarom oceanen niet “van de rand aflopen”, bedachten platte-aarde-aanhangers dat er een eindeloze ijsmuur moet bestaan die alles binnenhoudt. Antarctica werd daarvoor uitgekozen, omdat het een onbekend, afgelegen en moeilijk begaanbaar gebied is. Perfect om als decor te dienen voor een complot. 🔬 Wat Antarctica werkelijk is 1. Een continent van ijs en rots – Antarctica is geen ringmuur, maar een echt continent van 14 miljoen km². Het is bijna twee keer zo groot als Australië, met een ijskap die tot 4 kilometer dik kan zijn. 2. Onderzoek en wetenschap – Er zijn tientallen permanente onderzoeksstations van landen als de VS, Rusland, China, Chili, Argentinië en Nederland. Wetenschappers bestuderen er klimaatverandering, kosmische straling, ecosystemen en geologie. Hun werk en publicaties zijn openbaar en wereldwijd beschikbaar. 3. Toerisme is gewoon mogelijk – Ieder jaar bezoeken duizenden toeristen Antarctica per cruise of expeditie. Ze zetten voet aan wal, zien pinguïns, wandelen over het ijs. Geen geheime legers, geen verboden zones met verborgen steden. 🛰️ Waarom verborgen landen onmogelijk zijn Satellietbeelden – Moderne technologie maakt van de aarde een open boek. We hebben complete, openbare kaarten van Antarctica. Als er continenten of landen achter lagen, zouden we dat allang zien. Vliegtuigroutes – Vliegtuigen vliegen van Zuid-Amerika naar Nieuw-Zeeland of Australië via het zuidelijke luchtruim. Als er daar verborgen werelden waren, waren ze allang ontdekt. GPS en radars – Navigatiesystemen, scheepvaart en militaire apparatuur zouden zulke enorme gebieden niet kunnen missen. 🧠 Waarom deze mythe aantrekkelijk klinkt De Icewall is in feite een moderne versie van eeuwenoude mythen: Atlantis, Shambhala, de Hollow Earth. Het zijn verhalen die mensen hoop en mysterie geven, een gevoel dat er achter het bekende nog iets groters en geheims schuilt. In een wereld waarin we denken dat alles in kaart is gebracht, biedt het idee van “verborgen landen” een ontsnapping. Het voedt de fantasie en geeft een gevoel van rebellie: “wij weten dat er méér is, en zij houden het geheim.” ⚖️ De werkelijkheid Antarctica is geen kosmische gevangenismuur en er liggen geen onbekende landen verborgen. Wat er wél ligt, is minstens zo indrukwekkend: een ruig, onherbergzaam continent, waar pinguïns, zeehonden en wetenschappers samenleven op de uiterste grens van wat de natuur toestaat. Het continent vertelt ons verhalen over klimaat, geschiedenis en de fragiliteit van de aarde. De “verborgen landen” bestaan alleen in complotverhalen, YouTube-video’s en sciencefictionboeken. De realiteit is misschien minder sprookjesachtig, maar ook veel betrouwbaarder. 📢 Conclusie De Icewall is geen geheim dat elites voor ons verbergen, maar een broodje aap dat perfect inspeelt op onze honger naar mysterie. De waarheid is dat Antarctica openstaat voor onderzoek, toerisme en internationale samenwerking. Geen gesloten deuren, geen verborgen continenten – alleen ijs, wetenschap en de stilte van een plek waar de mens nooit volledig de baas zal zijn. Soms is de echte wereld al wonderlijk genoeg. #IcewallMythe #PlatteAarde #Antarctica #BroodjeAap #FeitenBovenFabels
    Like
    1
    0 Comments 0 Shares 1K Views
  • Adrenochroom: Het ultieme broodje aap?

    Je hebt het vast wel eens gehoord in complotkringen: de elites zouden kinderen martelen om een magisch elixer te oogsten, genaamd adrenochroom. Volgens de mythes zou dit goedje zorgen voor eeuwige jeugd, euforie en bovenmenselijke kracht. Klinkt als een horrorfilm, toch? Maar laten we eens goed kijken naar wat er écht klopt van dit verhaal – en wat pure fantasie is.

    Wat is adrenochroom werkelijk?
    Adrenochroom is geen buitenaards geheim, geen verboden wondermiddel, en al helemaal geen bron van onsterfelijkheid. Het is simpelweg een oxidatieproduct van adrenaline – de stof die je lichaam aanmaakt bij stress of gevaar. Zodra adrenaline in contact komt met zuurstof, verandert het chemisch in adrenochroom. Dit is geen occulte magie, maar gewoon scheikunde.

    In de jaren ’50 en ’60 dachten psychiaters dat adrenochroom misschien iets te maken had met schizofrenie. Ze deden kleine experimenten, maar dat leverde niets op. Het idee werd al snel in de prullenbak gegooid. Geen wondermiddel, geen superdrug, geen “derde oog”-activator. Gewoon een futloos bijproduct.

    Hoe ontstond de mythe dan?
    De oorsprong van het adrenochroom-verhaal ligt niet bij geheime genootschappen, maar bij… literatuur en popcultuur. Aldous Huxley (bekend van The Doors of Perception) noemde het kort, en Hunter S. Thompson maakte het beroemd in Fear and Loathing in Las Vegas. Daar werd adrenochroom beschreven als een superheftige drug die je hele realiteit vervormt. Spannend, maar volledig fictief. Het sloeg aan, en mensen begonnen te denken dat er meer achter zat.

    De sprong naar complotten
    Fast forward naar de 21e eeuw: complotgroepen zoals QAnon grepen dit verhaal met beide handen aan. Plotseling werd adrenochroom niet meer een literaire gimmick, maar “het bewijs” dat elites kinderen zouden martelen om hun bloed te drinken. Het past naadloos in een eeuwenoud patroon van angstverhalen – denk aan de Middeleeuwse “blood libel”-mythes waarin Joden valselijk werden beschuldigd van rituele moorden.

    Zo’n mythe speelt in op oerangsten: dat kinderen niet veilig zijn, dat machtigen in het geheim monsters zijn, dat er een verborgen wereld schuilgaat achter de onze. Het is emotioneel, meeslepend en gruwelijk – precies wat complottheorieën krachtig maakt.

    Maar hier is de nuchtere waarheid:

    1. Adrenochroom heeft geen wonderbaarlijke effecten. Geen high, geen levenselixer.
    2. Het is makkelijk en goedkoop in een lab te maken. Niemand hoeft er dus een sinister netwerk voor op te zetten.
    3. Er is nul wetenschappelijk bewijs voor de claims.
    4. Het verhaal wordt vooral gebruikt om vijandbeelden te creëren en mensen te manipuleren.


    Dus als iemand zegt dat Hollywoodsterren of politici verslaafd zijn aan adrenochroom, dan weet je: dat is geen geheim onthuld, maar een broodje aap dat al decennia meegaat.

    Waarom blijft dit verhaal leven?
    Omdat mensen hunkeren naar verklaringen voor ongelijkheid, macht en corruptie. Het idee dat er een geheime drug is waarvoor elites kinderen gebruiken, geeft een simpel vijandbeeld. Het is makkelijker te geloven in een occulte samenzwering dan te accepteren dat de wereld complex is en dat macht vaak veel banaler werkt: via geld, lobby’s en politiek.

    De les?
    Adrenochroom is niet het duistere geheim van de elite, maar een voorbeeld van hoe een chemische voetnoot veranderde in een complotmythe die miljoenen mensen in zijn greep houdt. Soms is de waarheid minder spannend – maar ook veel bevrijdender.

    Conclusie:
    De volgende keer dat iemand begint over adrenochroom, kun je glimlachen en zeggen:
    “Wist je dat dit gewoon een popcultuurfabel is die steeds opnieuw wordt opgeklopt?”

    Feiten zijn soms saai, maar ze zijn altijd sterker dan angst.

    #BroodjeAap #Adrenochroom #FeitenVSBangmakerij #PopcultuurMythe #KritischDenken
    🩸✨ Adrenochroom: Het ultieme broodje aap? Je hebt het vast wel eens gehoord in complotkringen: de elites zouden kinderen martelen om een magisch elixer te oogsten, genaamd adrenochroom. Volgens de mythes zou dit goedje zorgen voor eeuwige jeugd, euforie en bovenmenselijke kracht. Klinkt als een horrorfilm, toch? Maar laten we eens goed kijken naar wat er écht klopt van dit verhaal – en wat pure fantasie is. 🔬 Wat is adrenochroom werkelijk? Adrenochroom is geen buitenaards geheim, geen verboden wondermiddel, en al helemaal geen bron van onsterfelijkheid. Het is simpelweg een oxidatieproduct van adrenaline – de stof die je lichaam aanmaakt bij stress of gevaar. Zodra adrenaline in contact komt met zuurstof, verandert het chemisch in adrenochroom. Dit is geen occulte magie, maar gewoon scheikunde. In de jaren ’50 en ’60 dachten psychiaters dat adrenochroom misschien iets te maken had met schizofrenie. Ze deden kleine experimenten, maar dat leverde niets op. Het idee werd al snel in de prullenbak gegooid. Geen wondermiddel, geen superdrug, geen “derde oog”-activator. Gewoon een futloos bijproduct. 📚 Hoe ontstond de mythe dan? De oorsprong van het adrenochroom-verhaal ligt niet bij geheime genootschappen, maar bij… literatuur en popcultuur. Aldous Huxley (bekend van The Doors of Perception) noemde het kort, en Hunter S. Thompson maakte het beroemd in Fear and Loathing in Las Vegas. Daar werd adrenochroom beschreven als een superheftige drug die je hele realiteit vervormt. Spannend, maar volledig fictief. Het sloeg aan, en mensen begonnen te denken dat er meer achter zat. 🚨 De sprong naar complotten Fast forward naar de 21e eeuw: complotgroepen zoals QAnon grepen dit verhaal met beide handen aan. Plotseling werd adrenochroom niet meer een literaire gimmick, maar “het bewijs” dat elites kinderen zouden martelen om hun bloed te drinken. Het past naadloos in een eeuwenoud patroon van angstverhalen – denk aan de Middeleeuwse “blood libel”-mythes waarin Joden valselijk werden beschuldigd van rituele moorden. Zo’n mythe speelt in op oerangsten: dat kinderen niet veilig zijn, dat machtigen in het geheim monsters zijn, dat er een verborgen wereld schuilgaat achter de onze. Het is emotioneel, meeslepend en gruwelijk – precies wat complottheorieën krachtig maakt. ⚖️ Maar hier is de nuchtere waarheid: 1. Adrenochroom heeft geen wonderbaarlijke effecten. Geen high, geen levenselixer. 2. Het is makkelijk en goedkoop in een lab te maken. Niemand hoeft er dus een sinister netwerk voor op te zetten. 3. Er is nul wetenschappelijk bewijs voor de claims. 4. Het verhaal wordt vooral gebruikt om vijandbeelden te creëren en mensen te manipuleren. Dus als iemand zegt dat Hollywoodsterren of politici verslaafd zijn aan adrenochroom, dan weet je: dat is geen geheim onthuld, maar een broodje aap dat al decennia meegaat. 🌍 Waarom blijft dit verhaal leven? Omdat mensen hunkeren naar verklaringen voor ongelijkheid, macht en corruptie. Het idee dat er een geheime drug is waarvoor elites kinderen gebruiken, geeft een simpel vijandbeeld. Het is makkelijker te geloven in een occulte samenzwering dan te accepteren dat de wereld complex is en dat macht vaak veel banaler werkt: via geld, lobby’s en politiek. 🔑 De les? Adrenochroom is niet het duistere geheim van de elite, maar een voorbeeld van hoe een chemische voetnoot veranderde in een complotmythe die miljoenen mensen in zijn greep houdt. Soms is de waarheid minder spannend – maar ook veel bevrijdender. 📢 Conclusie: De volgende keer dat iemand begint over adrenochroom, kun je glimlachen en zeggen: “Wist je dat dit gewoon een popcultuurfabel is die steeds opnieuw wordt opgeklopt?” Feiten zijn soms saai, maar ze zijn altijd sterker dan angst. #BroodjeAap #Adrenochroom #FeitenVSBangmakerij #PopcultuurMythe #KritischDenken
    Like
    2
    0 Comments 0 Shares 1K Views
  • Adrenochroom: Wat is feit en wat is fictie?

    Online doen bizarre verhalen de ronde over adrenochroom. Sommigen beweren dat het een “jeugd-elixer” is, geoogst uit kinderen door elites. Maar wat klopt daar écht van?

    Wat is adrenochroom?

    - Een chemische stof die ontstaat wanneer adrenaline oxideert.
    - Komt van nature voor in het lichaam en kan synthetisch worden gemaakt.
    - In de jaren ’50 werd het kort onderzocht in verband met psychoses, maar dat idee is allang verlaten.
    - Geen bewijs dat het verjongt, verslavend is of hallucinerende effecten heeft.

    Het is dus géén wondermiddel. En zeker geen geheimzinnige drug uit horrorverhalen.

    Hoe fictie een complot werd

    - 1971: Hunter S. Thompson beschreef adrenochroom in zijn boek Fear and Loathing in Las Vegas als een extreme drug geoogst van mensen. Pure fictie.
    - 1998: De filmversie versterkte dat beeld.
    - 2000s: Online fora als 4chan en QAnon vermengden het met oude antisemitische en satanische mythes.

    Gevolg: een gevaarlijke complottheorie zonder enige basis in de realiteit.

    Waarom juist adrenochroom?

    - Het klinkt wetenschappelijk én mysterieus.
    - Het is onbekend, dus makkelijk om fantasie op los te laten.
    - Het had al een plek in boeken en films — een springplank voor desinformatie.

    De feiten op een rij

    - Adrenochroom bestaat als stof.
    - Het wordt niet geoogst uit mensen.
    - Er is géén medisch, forensisch of journalistiek bewijs voor de complottheorieën.

    Kritisch denken is je beste verdediging tegen angstverhalen vermomd als “geheime waarheid”.
    “Adrenochroom: wondermiddel of waanzin?”
    > Wat als alles wat je online las over elites en geheime drugs… gewoon uit een roman kwam?
    > Tijd om feiten van fictie te scheiden.

    Geen bewijs.
    Wel veel popcultuur.
    En een hoop gevaarlijke fantasie.

    Swipe, lees, denk.

    Had jij ooit van adrenochroom gehoord? En geloofde je het verhaal?


    Bronnen

    https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/compound/Adrenochrome
    https://www.snopes.com/fact-check/adrenochrome/
    https://www.scientificamerican.com/article/the-strange-history-of-adrenochrome/
    https://www.bbc.com/news/53498434

    Trending & Algemeen Bereik
    - #FactCheck
    - #MythBusting
    - #ConspiracyTheories
    - #ScienceNotScare
    - #StayInformed
    - #TruthMatters
    - #CriticalThinking
    - #Debunked
    - #InternetMyths
    - #MediaLiteracy

    Educatief & Informatief
    - #AdrenochromeExplained
    - #ScienceEducation
    - #ChemistryFacts
    - #KnowTheFacts
    - #FakeNewsAlert
    - #Disinformation
    - #PopCultureVsReality


    🧠 Adrenochroom: Wat is feit en wat is fictie? Online doen bizarre verhalen de ronde over adrenochroom. Sommigen beweren dat het een “jeugd-elixer” is, geoogst uit kinderen door elites. Maar wat klopt daar écht van? 🔬 Wat is adrenochroom? - Een chemische stof die ontstaat wanneer adrenaline oxideert. - Komt van nature voor in het lichaam en kan synthetisch worden gemaakt. - In de jaren ’50 werd het kort onderzocht in verband met psychoses, maar dat idee is allang verlaten. - Geen bewijs dat het verjongt, verslavend is of hallucinerende effecten heeft. 👉 Het is dus géén wondermiddel. En zeker geen geheimzinnige drug uit horrorverhalen. 📖 Hoe fictie een complot werd - 1971: Hunter S. Thompson beschreef adrenochroom in zijn boek Fear and Loathing in Las Vegas als een extreme drug geoogst van mensen. Pure fictie. - 1998: De filmversie versterkte dat beeld. - 2000s: Online fora als 4chan en QAnon vermengden het met oude antisemitische en satanische mythes. ⚠️ Gevolg: een gevaarlijke complottheorie zonder enige basis in de realiteit. ❓Waarom juist adrenochroom? - Het klinkt wetenschappelijk én mysterieus. - Het is onbekend, dus makkelijk om fantasie op los te laten. - Het had al een plek in boeken en films — een springplank voor desinformatie. ✅ De feiten op een rij - Adrenochroom bestaat als stof. - Het wordt niet geoogst uit mensen. - Er is géén medisch, forensisch of journalistiek bewijs voor de complottheorieën. 🧠 Kritisch denken is je beste verdediging tegen angstverhalen vermomd als “geheime waarheid”. 🧠 “Adrenochroom: wondermiddel of waanzin?” > Wat als alles wat je online las over elites en geheime drugs… gewoon uit een roman kwam? > Tijd om feiten van fictie te scheiden. 📉 Geen bewijs. 📚 Wel veel popcultuur. ⚠️ En een hoop gevaarlijke fantasie. 👉 Swipe, lees, denk. 💬 Had jij ooit van adrenochroom gehoord? En geloofde je het verhaal? 📎 Bronnen 🔹https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/compound/Adrenochrome 🔹https://www.snopes.com/fact-check/adrenochrome/ 🔹https://www.scientificamerican.com/article/the-strange-history-of-adrenochrome/ 🔹https://www.bbc.com/news/53498434 🔥 Trending & Algemeen Bereik - #FactCheck - #MythBusting - #ConspiracyTheories - #ScienceNotScare - #StayInformed - #TruthMatters - #CriticalThinking - #Debunked - #InternetMyths - #MediaLiteracy 🧠 Educatief & Informatief - #AdrenochromeExplained - #ScienceEducation - #ChemistryFacts - #KnowTheFacts - #FakeNewsAlert - #Disinformation - #PopCultureVsReality
    0 Comments 0 Shares 1K Views
  • https://indignatie.nl/verontrustend-interview-toont-aan-dat-trump-leeft-in-een-fantasiewereld-die-hij-zelf-heeft-ontworpen/
    https://indignatie.nl/verontrustend-interview-toont-aan-dat-trump-leeft-in-een-fantasiewereld-die-hij-zelf-heeft-ontworpen/
    INDIGNATIE.NL
    Verontrustend interview toont aan dat Trump leeft in een fantasiewereld die hij zelf heeft ontworpen
    Hoewel veel aandacht na het interview met Donald Trump bij CNBC op dinsdag gericht was op de krankzinnig racistische uitspraken die hij deed over zowel
    0 Comments 0 Shares 272 Views
  • https://indignatie.nl/leven-in-een-fantasiewereld-critici-vallen-aan-nadat-trumps-cnbc-interview-ontspoort/
    https://indignatie.nl/leven-in-een-fantasiewereld-critici-vallen-aan-nadat-trumps-cnbc-interview-ontspoort/
    INDIGNATIE.NL
    ‘Leven in een fantasiewereld’: critici vallen aan nadat Trumps CNBC-interview ontspoort
    De Amerikaanse president Donald Trump gaf dinsdag een lang interview aan CNBC en critici vielen de president meteen aan vanwege het grote aantal valse
    0 Comments 0 Shares 291 Views
  • https://indignatie.nl/de-beweringen-van-gabbard-en-trump-over-obamas-verraad-voeden-gewelddadige-fantasieen-van-extreemrechts/
    https://indignatie.nl/de-beweringen-van-gabbard-en-trump-over-obamas-verraad-voeden-gewelddadige-fantasieen-van-extreemrechts/
    INDIGNATIE.NL
    De beweringen van Gabbard en Trump over Obama’s verraad voeden gewelddadige fantasieën van extreemrechts
    Obama Op 18 juli plaatste Tulsi Gabbard , directeur van de Nationale Inlichtingendienst, een bericht op Twitter waarin ze beweerde dat "de machtigste mensen
    0 Comments 0 Shares 341 Views
More Results
FriendHyve https://friendhyve.com