Goedemorgen vanuit een zonnig Den Haag. Wij gaan er vandaag even op pad. Onder andere naar Scheveningen. Ik wens iedereen een fijne woensdag

De tijd van 1940 -1945, ook wel de Tweede Wereldoorlog genoemd.

Je hoort vaak de negatieve dingen over de Duitsers. Maar vaak waren ze net als hun Nederlandse tegenhangers. Mensen die bevelen uitvoerden van hun meerdere.

Zelden hoor je over de mensen, die mensen gered hebben. Ik kende er twee, en ik noemde beide mannen oom.

Uit eerste hand het verhaal van Wolfgang en Herman in de Limburgse Peel.

Waargebeurd.

1944, Tegen het einde van de tweede wereldoorlog.

De modder zoog aan Wolfgangs laarzen. De herfstwind sneed door zijn dunne Duitse uniform. Hij was pas eenentwintig, maar de oorlog had hem al ouder gemaakt dan de roestige karabijn die hij droeg. De eens zo fiere Wehrmacht was nu een verslagen leger, op de vlucht voor de geallieerden. Maar ergens, diep in zijn hart, leefde nog een stukje menselijkheid, een stukje dat schreeuwde om gerechtigheid in deze waanzin.

In diezelfde Limburgse Peel, ploeterde Herman door het moeras. Hij was negentien, een Nederlandse jongen, gedwongen getuige van de gruwelen die de bezetter aanrichtte. De angst proefde hij in de adem van de dorpelingen, in de verstilde gezichten van de kinderen. Het had iets in hem gebroken. Hij kon niet langer toekijken.

Hun paden kruisten elkaar in een verlaten boerderij, een plek gehuld in de nevel van angst en wanhoop. Wolfgang, op de vlucht voor zijn eigen geweten, en Herman, op zoek naar een manier om te helpen. Hun eerste ontmoeting was vol spanning, wantrouwen. Wolfgang, in uniform, werd natuurlijk gezien als de vijand. Maar Herman zag iets in zijn ogen, een weifeling, een spiegel van zijn eigen geworstel.

Langzaam, aarzelend, deelden ze hun verhalen. Wolfgang, gedesillusioneerd door de ideologie, en Herman, verblind door haat, en toch, een sprankje hoop. Ze vonden een gemeenschappelijk doel: de Joodse kinderen redden die verborgen zaten in de omliggende dorpen. De geruchten over deportaties en de naderende frontlinie dreven hen tot actie.

Samen waagden ze zich in de duisternis. Stiekem haalden ze 's nachts de kinderen en hun ouders uit hun schuilplaatsen. Het was een gevaarlijke onderneming, elk moment konden ze ontdekt worden. Hun redding werd de woonboten die verborgen lagen in de kronkelende kanalen van de Peel. Oude, afgedankte schepen, waar de families in stilte hoopten, in afwachting van betere tijden.

Wolfgang, met zijn uniform, kon de verdenking afleiden, terwijl Herman de lokale bevolking kende en hulp regelde. Ze werkten als één, gedreven door de noodzaak, door de blikken van angst in de ogen van de kinderen. Samen verzamelden ze bijna honderd kinderen en hun (groot)ouders, verstopten hen, zorgden voor voedsel en probeerden een beetje menselijkheid terug te brengen in een wereld die die verloren leek te hebben.

De oorlog eindigde. Duitsland capituleerde, en Wolfgang verliet het leger. De angst bleef, maar ook de trots op wat ze samen hadden bereikt. Wolfgang keerde niet terug naar zijn familie, die hij door zijn daden verraden had. Hij bleef in de buurt van Herman, aan de Duitse kant van de grens, in het dorpje Karken. Herman bleef in Posterholt, aan de Nederlandse kant, minder dan een kilometer van Wolfgang vandaan.

Tussen de ruïnes van een verdeeld Europa bloeide een onwaarschijnlijke vriendschap. De oorlog had hen verbonden, had hen beiden getoond wat echte moed was. Ze deelden een stil respect, een begrip dat geen woorden nodig had. De herinnering aan de kinderen die ze hadden gered, de kinderen aan de woonboten, was een eeuwigdurend bewijs van hun heldenmoed. Ze waren geen helden in de traditionele zin, maar ze waren mensen die weigerden weg te kijken, mensen die kozen voor compassie in een tijd van onbegrijpelijke wreedheid.

De jaren gingen voorbij. Langzaam genas de Peel, genas Europa. De haat ebde weg en de toekomst bloeide eindelijk. De ironie van het lot bracht de families van Wolfgang en Herman dichter bij elkaar dan ze ooit hadden gedacht. Hermans zoon, jong en verliefd, ontmoette Wolfgangs dochter. Hun liefde oversteeg de grenzen, het verleden, de oordelen.

En zo gebeurde het, vele jaren later, dat de zoon van de Nederlandse verzetsstrijder en de dochter van de Duitse soldaat elkaar het jawoord gaven, niet ver van de plek waar hun vaders elkaar voor het eerst hadden ontmoet, niet ver van de kanalen waar de woonboten lagen die ooit een veilige haven waren. Een prachtig bewijs dat zelfs in de donkerste tijden, liefde, hoop en verzoening kunnen bloeien. Wolfgang en Herman, beiden oud en grijs, stonden naast elkaar, ontroerd tot tranen. Hun blikken spraken boekdelen. Ze hadden niet alleen levens gered, ze hadden ook een toekomst gecreëerd, een toekomst gebouwd op wederzijds respect, liefde en de onuitwisbare herinnering aan de kinderen van de Peel.

Ik ben bezig Char Siu te maken. Dat eet ik vanavond lekker op een knapperig Surinaams broodje met madame Jeanette sambal en surinaams zuurgoed, mmm Zó verrukkelijk

Hoe maak ik dit

Ik heb vier reeds voor gemarineerde karbonades (je kunt het ook met speklapjes of kipdijfilet maken)

Snij het bot van de karbonades met een scherp mes, snij de karbonades in lange repen die je hierna weer in kleine blokjes snijdt. Doe de karbonades in een (plastic) bak en voeg hier het volgende aan toe:

1 tl zout
1 tl peper
1 tl kurkuma
1 tl chili vlokken
1 tl chinese 5 spice poeder
1 tl knoflookpoeder
1 tl uienpoeder
1 klein snufje thijm
2 tl suiker

Voeg hier aan toe:

1 tl hoisinsaus
1 tl oestersaus
2 tl ketjap manis
2 tl hoisinsaus
Een beetje zonnebloemolie
1,5 tl limoensap

Doe alle kruiden en smaakmakers bij het vlees en roer alles goed door met een lepel, samen met de olie.

Sluit het bakje af of dek het af met folie en laat minstens twee uur in de koelkast op smaak komen (liefst 24 uur).

Snij 2 rode uien in reepjes
Snij 2 á 3 teentjes knoflook en hak deze fijn
Snij 1 rode, gele en groene peper in ringetjes (verwijder desgewenst de pitjes eerst als je niet zo goed tegen pittig kan)
Snij een stuk gember van ca 3 cm klein en hak dit fijn.
Snij 1 prei in dunne ringen.

Bereidingswijze:

Doe wat olie in een wok en laat goed heet worden. Voeg nu het vlees toe en bak dit al roerend gaar. Voeg na ca. 8 minuten de uienreepjes, de knoflook, de pepertjes en de gember en evt. een bouillionblokje toe en bak alles bij elkaar gaar. Voeg op het laatst de prei toe.

Voeg ca. 3 eetlepels charsiu-sauce (te koop bij toko of bij Jumbo bij de surinaamse producten), (óf Faja Lobi Charsiu trafasie) toe en laat nog even pruttelen (ca. 3 min. op zacht vuur met deksel op de pan) totdat je het gevoel hebt dat het gaar is.

Neem een Surinaams puntje en snij deze open. Besmeer met wat madame Jeanette sambal en leg hierop wat zuurgoed (of augurk) en beleg dit met je zojuist gebakken vlees.

Warm een contactgrill op en leg het broodje hierop en laat het lekker knapperig roosteren voor een paar minuten.

En nú is het héérlijk smullen

Heb je het liever vegan? Volg dan dit recept:


## **Vegan Char Siu van Seitan (óf met vegetarische kipstuckjes van de Vegetarische slager) op Surinaams broodje**
(*Voor 2–3 personen*)

---

### **Ingrediënten – marinade:**

- **200–250 g seitan**, in blokjes of reepjes (kant-en-klaar of zelfgemaakt)
- 1 tl zout
- 1 tl zwarte peper
- 1 tl kurkuma
- 1 tl chilivlokken
- 1 tl Chinese 5 spice poeder
- 1 tl knoflookpoeder
- 1 tl uienpoeder
- 1 klein snufje tijm
- 2 tl suiker (of kokosbloesemsuiker)

**Vervangers voor niet-vegan sauzen:**

- **1 el hoisinsaus** (check: de meeste zijn vegan, zoals die van Lee Kum Kee)
- **1 el vegan 'oestersaus'** → gebruik paddenstoelensaus of vegan mushroom stir fry sauce (verkrijgbaar bij toko’s)
- **2 el ketjap manis**
- 1,5 tl limoensap
- 1 el zonnebloemolie

---

### **Groenten:**

- 2 rode uien, in reepjes
- 2 à 3 teentjes knoflook, fijngehakt
- 1 stukje gember (±3 cm), fijngehakt
- 1 rode, 1 gele en 1 groene peper, in ringen (pitjes verwijderen indien nodig)
- 1 prei, in dunne ringen
- Optioneel: ½ vegan bouillonblokje verkruimelen tijdens het bakken

---

### **Bereiding – stap voor stap:**

1. **Marineer de seitan:**
Meng alle kruiden, sauzen, olie en limoensap tot een marinade. Voeg de in blokjes/reepjes gesneden seitan toe en roer goed door.
Laat afgedekt minstens **2 uur** marineren (liefst een hele nacht voor meer smaak).

2. **Bakken:**
Verhit zonnebloemolie in een wok.
Bak de seitan op hoog vuur ca. 5–7 minuten tot licht krokant en mooi gekaramelliseerd.
Voeg dan de uien, knoflook, gember, pepers en prei toe.
Verkruimel eventueel een halve bouillonblok erdoor en roerbak alles nog 4–5 minuten.

3. **Char Siu-saus toevoegen:**
Voeg nu **3 eetlepels vegan char siu-saus** toe (bijv. van Faja Lobi of je toko).
Laat nog 2–3 minuten zachtjes pruttelen met deksel op de pan tot alles lekker kleverig en glanzend is.

---

### **Serveren:**

- Snijd een **Surinaams puntje** open
- Besmeer met **madame Jeanette sambal**
- Voeg wat **Surinaams zuurgoed** toe (of augurk voor een snelle versie)
- Schep daarop de warme vegan Char Siu
- Grill kort in een contactgrill of tosti-ijzer voor dat **knapperige effect**

---

### **Resultaat:**

Sticky, spicy, hartig, een tikje zoet — precies zoals je het kent, maar helemaal plantaardig!

---

Bon apetite

Tip: Het lekkerste is als je dit gerecht een dag vantevoren maakt. Dan zitten alle smaken er goed in!

#recepten #koken #surinaams #broodjes #eten #etenendrinken

Het leven dat velen leven

De Eentonige Melodie van de Dagen

Het alarm loeit. Het is de start van weer een nieuwe dag, een kopie van de vorige, en waarschijnlijk ook van de volgende. Mijn routine is een comfortabele deken, maar soms voelt het meer als een gevangenis.

Ik sta op. Het water is koud, wat me wakker schudt. Ontbijt, een snelle hap die me brandstof geeft voor de dag. Dan de boodschappen. De supermarkt: een kleurrijke chaos, maar ook hier volg ik een bekend pad. Ik vul mijn mandje met dezelfde ingrediënten voor de middag, voor de avond.

Het middageten, een moment van stilte. Even geen verplichtingen, alleen ik en mijn bord. Daarna, de werkdag. Een eindeloze stroom e-mails en taken, deadlines die naderen.

De avond nadert, en met haar de rituelen. Avondeten, opnieuw een recept dat me bekend in de oren klinkt. Dan de televisie. Flitsende beelden, harde geluiden, een poging om de stilte te verdrijven.
Uiteindelijk, het bed. Donker. Stil. De dag is voorbij.

Morgen, hetzelfde liedje. Maar ergens, een klein stemmetje fluistert de vraag: kan de melodie niet anders klinken? Is er geen ruimte voor een ander akkoord, een nieuw refrein? Misschien morgen. Misschien...

Kylian.

Scholen in Baarn dicht na dreigement: 'De gruwelijkste aanslag in de Nederlandse geschiedenis'

Negen basisscholen in Baarn sloten vanochtend na een dreigmail de deuren. "Het was echt schrikken." De politie gaat niet uit van een serieuze dreiging, maar hield extra toezicht rond de scholen.

Sharana van den Oudenalder was met haar twee dochters en zoontje onderweg naar basisschool Gaspard De Coligny. "De hele straat stond vol met politie, toen zijn we weer omgekeerd." Rond 08.30 uur kreeg ze een mailtje over de dreigbrief in het oudersysteem Parro.

Van den Oudenalder besloot naar haar moeder in Soest te gaan. "Ik wil nu niet in Baarn zijn." Ze woont dicht bij de school en wil niets riskeren. "Je weet niet wat daar is neergelegd, het is een heel eng idee."
'Gruwelijke aanslag'

Alle scholen in Baarn kregen een e-mail waarin gedreigd wordt met het plegen van "de meest gruwelijke aanslag in de Nederlandse geschiedenis". Ook stelt de briefschrijver alle scholen in Baarn te hebben bezocht om daar spullen neer te leggen, in en rond de gebouwen. "Vandaag ga ik op pad en schiet ik zoveel mogelijk mensen neer", aldus de briefschrijver.
Rector Mark Manders van het Baarnsch Lyceum zat rond 08.00 uur rustig zijn koffietje te drinken toen zijn telefoon opeens ontplofte. Hij las de dreigmail en op dat moment stond ook de politie al voor de deur en kwamen de eerste leerlingen binnen.

Het Baarnsch Lyceum besloot samen met de andere middelbare school het Waldheim open te blijven. Op advies van de politie besloot hij open te blijven, zegt Manders. "De politie gaf aan dat het waarschijnlijk veilig is en dat het niet om een echt dreigement gaat." Daar vertrouwt de rector op. "Zij hebben er meer verstand van dan ik."

De politie bevestigt dat er geen aanwijzingen zijn dat het om een serieuze dreiging gaat. Maar ze doen wel onderzoek, om te weten wie er achter zit. "We willen 100 procent uitsluiten dat het geen serieuze dreiging is." Ook zijn ze aanwezig in Baarn en bij verschillende scholen om toezicht te houden.
Hoe serieus moet je het nemen?

De sfeer op school is wisselend, vertelt Manders. "De lessen gaan gewoon door en geschrokken leerlingen vangen we op, als ouders het willen mogen kinderen naar huis." Zelf is Manders niet zo geschrokken. "Ik denk dat het om een idioot gaat, die niet weet wat die allemaal bewerkstelligt zo."
Basisschoolmoeder Van den Oudenalder benadrukt dat ze onwijs blij is met de oplettendheid van de school. Maar ze is ook blij dat ze nu niet in Baarn is. "Ik wil liever uitwijken dan opzoeken, je weet gewoon niet hoe serieus je het moet nemen."

Nieuwe onthulling: Inez Weski maandenlang vast op geheime, onwettige locatie
Volgens recente berichten zat topadvocaat Inez Weski in geheime detentie op een plek die juridisch niet door de beugel kan. Wat speelt er achter de schermen in deze spraakmakende zaak?

#InezWeski #GeheimeDetentie #Rechtspraak #Nederland
https://www.rtl.nl/nieuws/binnenland/artikel/5503100/advocaat-inez-weski-zat-geheime-detentie-op-een-onwettige-plek

Twee jongens overvallen vrouw met pepperspray en laten haar gewond achter. (De daders, verwacht je gewoon niet, hè)

Een 58-jarige vrouw loopt een gebroken heup op als ze op straat in Capelle aan den IJssel wordt overvallen door twee jongemannen. Er zijn duidelijke beelden van de verdachten maar ze zijn vermoedelijk minderjarig en worden daarom onherkenbaar getoond. Als zij zich niet melden, wordt het duo volgende week alsnog herkenbaar in beeld gebracht.
Dit is een zaak uit het opsporingsprogramma Bureau Rijnmond van deze week. Meer zaken zijn hier te vinden.

Het slachtoffer loopt op dinsdagavond 25 februari j.l. omstreeks 22:00 uur op de Bisletweg richting haar woning. De twee verdachten lopen achter haar aan. Plotseling staan ze naast haar en vragen hoe ze het beste met het openbaar vervoer richting Den Haag kunnen reizen. De vrouw legt het uit, maar dan snauwt één van de overvallers: ‘je spullen’. Het slachtoffer wordt vervolgens met pepperspray in haar gezicht gespoten, valt en roept hard om hulp.

De verdachten schrikken en vluchten in de richting van metrostation De Terp. Daarna rennen ze via het fietspad richting het gelijknamige winkelcentrum. Vanaf dat moment ontbreekt van hen ieder spoor. Door de val loopt het slachtoffer een gebroken heup op.

De ene verdachte heeft een donkere huidskleur en zwart haar. Hij draagt een donkere jas. Bij zijn linkerborst is een wit embleem zichtbaar. Verder heeft hij een grijs/blauwe spijkerbroek en zwarte Asics schoenen aan.
De andere verdachte heeft ook zwart haar maar een lichtgetinte huidskleur. Hij draagt een donkere jas met witte touwtjes. Op de linkermouw zit een embleem. Bovendien heeft hij een donkere broek met vale plekken aan en loopt hij op zwarte schoenen.

De Nederlandse regering zet nu zelf de Europese begrotingsregels opzij.

De coalitiepartijen hebben een compromis gesloten met premier Schoof over de Europese herbewapeningsplannen (ReArm) Schoof hoeft in Europa zijn steun niet in te trekken, maar moet bij uitbreiding van de plannen wel eerst langs de Kamer. Dat compromis leidde er ook toe dat alle coalitiepartijen steun gaven aan de motie-Eerdmans, waarin de regering verzocht wordt “zich actief te verzetten tegen eurobonds en strikt toe te zien op de naleving van de Europese begrotingsregels”. Ik richt me hier op het tweede deel van de motie, over de begrotingsregels. Daarover had Pieter Omtzigt eerder ook al een motie ingediend. Onderdeel van ReArm is namelijk het activeren van de ontsnappingsclausule die in de begrotingsregels staat, zodat EU-lidstaten meer kunnen uitgeven aan defensie. Het verzet hiertegen van de coalitie is opmerkelijk, omdat ze zelf ook lak heeft aan die begrotingsregels.

Dat zit zo. In april 2024 zijn – na lange onderhandelingen – de nieuwe Europese begrotingsregels van kracht geworden. De begrotingsregels bestaan uit een preventieve en een correctieve fase. In de preventieve fase moeten de lidstaten in overleg met de Commissie een vierjarig begrotingspad maken (een plan voor de houdbaarheid van de nationale begroting). Het pad moet worden goedgekeurd door de Raad van de Europese Unie. Als een land in de jaren daarna te veel afwijkt van het afgesproken pad dan komt het in de correctieve fase terecht. In deze fase kan de Raad van Ministers boetes opleggen, tenminste als het land geen maatregelen neemt tegen een te hoog begrotingstekort, waarbij alles hoger dan 3% wordt gezien als ’te hoog’.

In het verleden was de Raad van Ministers huiverig om de begrotingsregels streng toe te passen. Er is dan ook nog nooit een boete opgelegd. De hoop was dat met het gebruik van een meerjarenplan voor de begroting, opgesteld door de lidstaat in overleg met de Commissie, de druk op de correctieve fase zou verminderen.

Afgelopen najaar gaf minister van Financiën Heinen echter aan dat Nederland zich niets aan zou trekken van de preventieve fase. Het pad dat de Commissie voorstelde (waarmee Nederland onder de 3% zou blijven) is onverenigbaar met de afspraken uit het hoofdlijnenakkoord. Minister Heinen diende daarom een pad in waarvan hij wist dat het zou worden afgekeurd door de Raad. In januari wees de Raad het voorstel van Heinen af en stelde een alternatief pad vast. Nu al is duidelijk dat Nederland daarvan in de komende jaren zal afwijken. Volgens Heinen is dat echter geen probleem: Nederland krijgt toch geen boete in de correctieve fase. De regering zoekt dus meteen de zwakke plek op van de nieuwe regels. In het buitenland leidde dit tot verontwaardiging: het zuinige Nederland, dat met zoveel arrogantie andere landen de les leest over begrotingspolitiek, blaast nu de regels op die het zelf zo graag wilde?

Een van de redenen waarom Nederland niet kan voldoen aan het pad voor de komende jaren, is de stijging van defensie-uitgaven. Onder het hoofdlijnenakkoord stijgen die structureel met 2,4 miljard euro op jaarbasis, met daarnaast nog een aankondiging uit november 2024 om de uitgaven voor defensie verder te verhogen. Kortom, Nederland zet zelf de Europese begrotingsregels opzij, onder andere om meer te kunnen investeren in defensie.

Overigens valt er een hoop af te dingen op de begrotingsregels. Die zijn verre van perfect, aangezien daarin weinig rekening wordt gehouden met de kwaliteit van de begroting en de positieve effecten van overheidsinvesteringen (zie ook mijn eerdere stuk op de MI-site). Ook zijn er vraagtekens te zetten bij de manier waarop de Commissie nu de ontsnappingsclausule wil inzetten: zo is niet duidelijk of kan worden opgelegd dat de extra begrotingsruimte wordt ingezet voor defensie. Ook moet de vraag worden gesteld of het verstandig is dat landen die al een hoge schuldenlast hebben veel gaan lenen om te investeren in defensie. De zorgen over hoge schulden zijn niet helemaal onterecht. Maar wie die discussie op Europees niveau wil voeren, moet wel geloofwaardig zijn.

En juist daar wringt het: als de Nederlandse regering zelf de regels negeert, verliest ze haar gezag om anderen financiële discipline op te leggen. Wellicht geven de onderhandelingen over de voorjaarsnota aanleiding om in Den Haag tot een meer coherente visie te komen op de Europese begrotingsregels.

Dit is ook een leuke tablet PC: De Honor, Magicpad 2

Hij heeft verassend leuke mogelijkheden!

https://youtu.be/b2Hmw0X8fL8?si=BvKcW1HL6UDzDUrk

#honormagicpad #tablets #reviews #gadgets #honor #tech

Mooie kleurplaat gemaakt van een elfje voor een knus paddenstoelenhuisje

Veel kleurplezier

#kleuren, kleurenvoorvolwassenen