𝗛𝗲𝗺𝗲𝗹 𝗲𝗻 𝗵𝗲𝗹 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝗽𝗹𝗲𝗸𝗸𝗲𝗻. 𝗭𝗲 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗯𝗲𝘄𝘂𝘀𝘁𝘇𝗶𝗷𝗻.
We zijn grootgebracht met het idee dat we na de dood naar een hemel of een hel gaan. Maar ik ontdekte dat je niet hoeft te sterven om ze te betreden. Ze bestaan hier, in dit moment. Niet als bestemmingen, maar als frequenties die je draagt.

𝗗𝗲 𝗵𝗲𝗹 𝘄𝗮𝘀 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝘃𝘂𝘂𝗿𝘇𝗲𝗲. 𝗭𝗲 𝘄𝗮𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝘀𝘁𝗮𝗮𝘁 𝘃𝗮𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻.
Ze verscheen toen ik zweeg terwijl mijn waarheid brandde. Toen ik me liet overspoelen door schermen vol illusies. Toen mijn lichaam “nee” riep maar mijn mond “ja” zei. De hel was de schaamte over mijn sensualiteit, de eenzaamheid in een overvolle kamer, het gevoel mijn eigen naam kwijt te zijn. Het was afgesneden zijn van mijn essentie, alsof ik bestond maar niet leefde.

𝗗𝗲 𝗵𝗲𝗺𝗲𝗹 𝗸𝘄𝗮𝗺 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗮𝗹𝘀 𝗯𝗲𝗹𝗼𝗻𝗶𝗻𝗴. 𝗭𝗲 𝗸𝘄𝗮𝗺 𝗮𝗹𝘀 𝗵𝗲𝗿𝗶𝗻𝗻𝗲𝗿𝗶𝗻𝗴.
Ze kwam toen ik mijn stem vond en hem liet klinken, rauw en ongefilterd. Toen ik mijn lichaam eerde als heilig, niet als object. Toen ik de inkt weer liet vloeien, de kaarsen aanstak, mijn adem volgde en mijn tranen niet langer wegdrukte. Hemel was de blik die mij werkelijk zag. De zachtheid die ik durfde te omarmen in een wereld die om hardheid smeekt. Het moment dat ik mezelf toeliet om alles te voelen—zonder filter, zonder angst.

𝗔𝘀𝗰𝗲𝗻𝘁𝗶𝗲 𝗶𝘀 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝗼𝗻𝘁𝘀𝗻𝗮𝗽𝗽𝗶𝗻𝗴. 𝗛𝗲𝘁 𝗶𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝗸𝗲𝘂𝘇𝗲.
Niet wegvluchten van pijn, maar blijven. Hel niet wegduwen, maar transformeren. Niet zweven boven het lijden, maar dansen erdoorheen, met ogen en hart wijd open. Ascentie is kiezen voor aanwezigheid. Voor creatie. Voor heling.

𝗗𝗲𝘀𝗰𝗲𝗻𝘁𝗶𝗲 𝗶𝘀 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗹. 𝗛𝗲𝘁 𝗶𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝗶𝗻𝗶𝘁𝗶𝗮𝘁𝗶𝗲.
Een afdaling in de diepte waar je je eigen schaduw ontmoet. Waar de maskers scheuren. Waar je de rauwheid niet langer kunt vermijden. Descentie leert je luisteren naar wat je liever overslaat. Ze nodigt je uit te blijven—niet om te verdrinken, maar om wijsheid te vinden in de duisternis.

𝗪𝗲 𝗴𝗮𝗮𝗻 𝗻𝗲𝗿𝗴𝗲𝗻𝘀 𝗵𝗲𝗲𝗻. 𝗪𝗲 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗲𝗿 𝗮𝗹.
Elke adem, elke gedachte, elke aanraking opent een portaal. Hemel en hel bestaan niet los van ons; ze zijn spiegels. En jij kiest. Elke dag opnieuw.

𝗠𝗶𝗷𝗻 𝗸𝘂𝗻𝘀𝘁 𝗶𝘀 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗸𝗼𝗺𝗽𝗮𝘀. 𝗠𝗶𝗷𝗻 𝗿𝗶𝘁𝘂𝗲𝗹𝗲𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗮𝗻𝗸𝗲𝗿𝘀. 𝗠𝗶𝗷𝗻 𝘄𝗼𝗼𝗿𝗱𝗲𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗯𝗿𝘂𝗴𝗴𝗲𝗻.
Voor iedereen die zoekt. Voor iedereen die daalt. Voor iedereen die stijgt. Want bewustzijn is geen bestemming. Het is de reis zelf.

#InnerAlchemy #Consciousness #HeavenAndHell #SpiritualTruth #Authenticity #RitualResistance #ZohraSpeaks #Ascentie #Descentie #PoeticTruth #SacredRebellion #EmotionalAlchemy

Aangifte tegen Marjolein Faber wegens ambtsdelict.

Carolus Grütters, die als research fellow is verbonden aan het Centrum voor Migratierecht, doet aangifte tegen Marjolein Faber. De minister van Vreemdelingenhaat vormt volgens haar eigen inspectie van Justitie en Veiligheid een gevaar voor asielzoekers en medewerkers in Ter Apel. Omdat Faber verantwoordelijk is voor deze groepen is er sprake van een ambtsmisdrijf. Hij legt het uit met behulp van een vergelijking:

“Stel dat de zorg voor een baby aan een nachtzuster is toevertrouwd. En die zuster doet de baby in bad en laat die dan willens en wetens verdrinken. Terwijl verontruste collega’s het op tv-schermen zien gebeuren en de zuster proberen te bewegen om in te grijpen, doet de zuster helemaal niets. Ze kijkt instemmend toe hoe de baby verdrinkt. Gevraagd naar haar motief zegt de nachtzuster: „Nederland kan het niet meer aan. De instroom van nieuwe kinderen moet maximaal worden beperkt.” Vervang de nachtzuster door minister Marjolein Faber (Asiel en Migratie, PVV) en je hebt de situatie in het vluchtelingen aanmeldcentrum in Ter Apel.”

Vorige week luidde de Inspectie Justitie en Veiligheid de noodklok vanwege de veiligheid en de leefbaarheid in het asielaanmeldcentrum in Ter Apel. “Medewerkers en bewoners lopen hierdoor zeer ernstige veiligheidsrisico’s”, aldus de toezichthouder. Volgens de Inspectie kan alleen de minister verandering brengen in de situatie, en wel door te zorgen voor een goede door- en uitstroom van asielzoekers.

De Inspectie is bepaald niet de eerste die waarschuwt voor de mensonterende omstandigheden in Ter Apel. Ook de gemeente zelf heeft herhaaldelijk aan de bel getrokken. Tot noemenswaardige actie in politiek Den Haag leidt dat niet. De PVV-minister wil dat de chaos blijft voortduren. En de vier partijen die een coalitie vormen, weigeren Faber ter verantwoording te roepen. “In het huidige ‘fractieleiders-kabinet’ is de asielportefeuille toebedeeld aan de PVV van Geert Wilders en de overige coalitiepartijen gedragen zich daarbij als braaf klapvee”, schrijft Grütters.

“Is er dan een alternatief? Jazeker: deze minister kan strafrechtelijk worden vervolgd. Artikel 355 Wetboek van Strafrecht biedt die mogelijkheid. Daarin staat: „Met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren (…), worden gestraft de ministers (…) die opzettelijk nalaten uitvoering te geven aan de bepalingen van de Grondwet of andere wetten (…), voor zover die uitvoering wegens de aard van het onderwerp tot hun taak behoort of uitdrukkelijk hun is opgedragen”. Dat is helder. Hierbij mijn aangifte.”