Het leven dat velen leven

De Eentonige Melodie van de Dagen

Het alarm loeit. Het is de start van weer een nieuwe dag, een kopie van de vorige, en waarschijnlijk ook van de volgende. Mijn routine is een comfortabele deken, maar soms voelt het meer als een gevangenis.

Ik sta op. Het water is koud, wat me wakker schudt. Ontbijt, een snelle hap die me brandstof geeft voor de dag. Dan de boodschappen. De supermarkt: een kleurrijke chaos, maar ook hier volg ik een bekend pad. Ik vul mijn mandje met dezelfde ingrediënten voor de middag, voor de avond.

Het middageten, een moment van stilte. Even geen verplichtingen, alleen ik en mijn bord. Daarna, de werkdag. Een eindeloze stroom e-mails en taken, deadlines die naderen.

De avond nadert, en met haar de rituelen. Avondeten, opnieuw een recept dat me bekend in de oren klinkt. Dan de televisie. Flitsende beelden, harde geluiden, een poging om de stilte te verdrijven.
Uiteindelijk, het bed. Donker. Stil. De dag is voorbij.

Morgen, hetzelfde liedje. Maar ergens, een klein stemmetje fluistert de vraag: kan de melodie niet anders klinken? Is er geen ruimte voor een ander akkoord, een nieuw refrein? Misschien morgen. Misschien...

Kylian.

Korte visuele uitleg over den Nederlandsche kiezer.

Je probeert het ze uit te leggen, maar ze gaan er toch weer met gestrekt been in.
Moedeloos wordt je ervan.

Okay dan maar niet koken improviseren ..

Met wat me geschonken is uit liefde natuurlijk
Anders denk je er niet eens aan.
Ruikt al erg lekker wel weinig groente wat mij betreft.
En veel vlees (kip)

Beetje pindasaus erbij ..
In dit geval gado gado .
Beetje atjar uit de koelkast .
En gaan

Studie onthult: Koraalriffen stopten duizenden jaren lang met hun groei – helemaal zonder menselijke invloed.

De Aarde hoeft niet gered te worden – ze heeft meer weerstandsvermogen dan welke klimaatpaniek dan ook. Zoals blijkt uit een onderzoek uit de Rode Zee laat de “door de mens veroorzaakte klimaatverandering” niet het hele beeld zien. Terwijl media en klimaatactivisten onvermoeibaar de aanstaande ondergang van de wereld verkondigen, laat een onopvallende, maar informatieve studie uit de Rode Zee zien: de natuur verandert – al duizenden jaren lang. Helemaal zonder SUV´s, CO₂-belastingen of fossiele industrieën.

Gepubliceerd op het platform “PubMed Central” documenteert de studie een verbazingwekkende ontwikkelingsgang: in de noordelijke Rode Zee kwam de groei van een heel koraalrif meer dan 3000 jaar tot stilstand – van ongeveer 4400 tot 1000 jaar voor nu. Geen mensen, geen emissies, geen “klimaatzondaren”. Alleen maar natuur.

De feiten, die geïgnoreerd worden

Tussen 4400 en 1000 jaar voor nu stopte de groei van het rif volledig. De oorzaken: een daling van de zeespiegel in combinatie met tektonische verschuivingen. De koralen verloren hun verticale levensruimte – en hielden gewoon op te groeien.

En wat gebeurde er na de stilstand? De riffen keerden terug – met dezelfde samenstelling van soorten als daarvoor. Geen blijvende catastrofe, geen “kantelpunt”. Alleen maar natuurlijke cyclus.

Wat er mist in de media

Deze studie weerlegt een van de centrale beweringen van het actuele klimaatdebat: dat elke verandering, elke crisis, elke onregelmatigheid terug te voeren zou zijn op menselijk handelen. In werkelijkheid is het tegendeel te zien: de natuur is al duizenden jaren in beweging – zonder menselijke invloed.

Maar precies dat past niet in het gewenste narratief. In plaats daarvan wordt elke hittedag tot Armageddon verklaard, elk noodweer tot klimaatmisdaad, elke natuurramp tot het bewijs voor de zogenaamd door de mens veroorzaakte Apocalyps.

De angstmachine moet constant blijven draaien

De klimaatagenda heeft zich al lang van de wetenschap geëmancipeerd. Ze is politiek, moreel, ideologisch – en ze heeft angst nodig. Angst legitimeert miljardeninvesteringen in groene technologieën, nieuwe heffingen, globale controlemechanismes. Wie spreekt van natuurlijke klimaatverandering wordt geïgnoreerd of zwartgemaakt.

Terwijl juist deze studie laat zien: de planeet was nooit stabiel. Het klimaat was nooit constant. En de mens was nooit de enige regisseur van deze dynamiek.

Wat we werkelijk zouden moeten leren

De Aarde verandert – onafhankelijk van de mens. Koraalriffen overleven ook pauzes van duizenden jaren. De natuur volgt eigen wetten, geen politieke programma´s.

In plaats van steeds nieuwe klimaatangsten aan te wakkeren, zouden we ermee moeten beginnen het ritme van de Aarde op de lange termijn te begrijpen. Wetenschappelijk, niet ideologisch. En met nederigheid in plaats van aanmatiging.

Voormalig NOS-nieuwslezer Harmen Siezen overleden op 84-jarige leeftijd

Met zijn herkenbare stem en rustige stijl was hij jarenlang een vertrouwd gezicht op de Nederlandse televisie. Rust zacht, Harmen.

#HarmenSiezen #NOS #InMemoriam
https://www.telegraaf.nl/entertainment/1242398817/oud-journaalpresentator-harmen-siezen-overleden-op-84-jarige-leeftijd

Hoe word je een goede klimaatactivist?

1. Je bezit een privévliegtuig – 2. Je bezit een jacht – 3. Je bezit 5 landhuizen – 4. Je leest arme mensen de les over hoe egoïstisch ze zijn 5. Je geeft jezelf een onderscheiding.

De Nederlandse regering zet nu zelf de Europese begrotingsregels opzij.

De coalitiepartijen hebben een compromis gesloten met premier Schoof over de Europese herbewapeningsplannen (ReArm) Schoof hoeft in Europa zijn steun niet in te trekken, maar moet bij uitbreiding van de plannen wel eerst langs de Kamer. Dat compromis leidde er ook toe dat alle coalitiepartijen steun gaven aan de motie-Eerdmans, waarin de regering verzocht wordt “zich actief te verzetten tegen eurobonds en strikt toe te zien op de naleving van de Europese begrotingsregels”. Ik richt me hier op het tweede deel van de motie, over de begrotingsregels. Daarover had Pieter Omtzigt eerder ook al een motie ingediend. Onderdeel van ReArm is namelijk het activeren van de ontsnappingsclausule die in de begrotingsregels staat, zodat EU-lidstaten meer kunnen uitgeven aan defensie. Het verzet hiertegen van de coalitie is opmerkelijk, omdat ze zelf ook lak heeft aan die begrotingsregels.

Dat zit zo. In april 2024 zijn – na lange onderhandelingen – de nieuwe Europese begrotingsregels van kracht geworden. De begrotingsregels bestaan uit een preventieve en een correctieve fase. In de preventieve fase moeten de lidstaten in overleg met de Commissie een vierjarig begrotingspad maken (een plan voor de houdbaarheid van de nationale begroting). Het pad moet worden goedgekeurd door de Raad van de Europese Unie. Als een land in de jaren daarna te veel afwijkt van het afgesproken pad dan komt het in de correctieve fase terecht. In deze fase kan de Raad van Ministers boetes opleggen, tenminste als het land geen maatregelen neemt tegen een te hoog begrotingstekort, waarbij alles hoger dan 3% wordt gezien als ’te hoog’.

In het verleden was de Raad van Ministers huiverig om de begrotingsregels streng toe te passen. Er is dan ook nog nooit een boete opgelegd. De hoop was dat met het gebruik van een meerjarenplan voor de begroting, opgesteld door de lidstaat in overleg met de Commissie, de druk op de correctieve fase zou verminderen.

Afgelopen najaar gaf minister van Financiën Heinen echter aan dat Nederland zich niets aan zou trekken van de preventieve fase. Het pad dat de Commissie voorstelde (waarmee Nederland onder de 3% zou blijven) is onverenigbaar met de afspraken uit het hoofdlijnenakkoord. Minister Heinen diende daarom een pad in waarvan hij wist dat het zou worden afgekeurd door de Raad. In januari wees de Raad het voorstel van Heinen af en stelde een alternatief pad vast. Nu al is duidelijk dat Nederland daarvan in de komende jaren zal afwijken. Volgens Heinen is dat echter geen probleem: Nederland krijgt toch geen boete in de correctieve fase. De regering zoekt dus meteen de zwakke plek op van de nieuwe regels. In het buitenland leidde dit tot verontwaardiging: het zuinige Nederland, dat met zoveel arrogantie andere landen de les leest over begrotingspolitiek, blaast nu de regels op die het zelf zo graag wilde?

Een van de redenen waarom Nederland niet kan voldoen aan het pad voor de komende jaren, is de stijging van defensie-uitgaven. Onder het hoofdlijnenakkoord stijgen die structureel met 2,4 miljard euro op jaarbasis, met daarnaast nog een aankondiging uit november 2024 om de uitgaven voor defensie verder te verhogen. Kortom, Nederland zet zelf de Europese begrotingsregels opzij, onder andere om meer te kunnen investeren in defensie.

Overigens valt er een hoop af te dingen op de begrotingsregels. Die zijn verre van perfect, aangezien daarin weinig rekening wordt gehouden met de kwaliteit van de begroting en de positieve effecten van overheidsinvesteringen (zie ook mijn eerdere stuk op de MI-site). Ook zijn er vraagtekens te zetten bij de manier waarop de Commissie nu de ontsnappingsclausule wil inzetten: zo is niet duidelijk of kan worden opgelegd dat de extra begrotingsruimte wordt ingezet voor defensie. Ook moet de vraag worden gesteld of het verstandig is dat landen die al een hoge schuldenlast hebben veel gaan lenen om te investeren in defensie. De zorgen over hoge schulden zijn niet helemaal onterecht. Maar wie die discussie op Europees niveau wil voeren, moet wel geloofwaardig zijn.

En juist daar wringt het: als de Nederlandse regering zelf de regels negeert, verliest ze haar gezag om anderen financiële discipline op te leggen. Wellicht geven de onderhandelingen over de voorjaarsnota aanleiding om in Den Haag tot een meer coherente visie te komen op de Europese begrotingsregels.