Karma komt altijd thuis – ook na twaalf jaar

Twaalf jaar geleden werd ik publiekelijk voor schut gezet op Twitter door Nico van Veen, destijds VVD-raadslid in Capelle aan den IJssel, later zelfs nog wethouder van Capelle.

Wat begon met één laffe tweet, groeide uit tot een giftige lastercampagne, gevoed door zijn volgers die mijn bestaan als transgender gretig gebruikten als bespotting. Ik was blijkbaar een ‘leuke gimmick’. Een mikpunt. Een makkelijk doelwit.

Maar niemand wist wat er écht speelde in mijn leven.

Ik leefde in diepe armoede, moest overleven van €32 per week — met mijn drie katten. Die financiële situatie kwam door een grove fout van mijn bewindvoerder, Aurina Budget Finance. Zij hadden bij de belastingdienst een totaal verkeerde kale huur opgegeven, waardoor ik ‘teveel ontvangen’ huurtoeslag moest terugbetalen. Opeens zat ik met een onmenselijke schuld, zonder enige fout van mijn kant.

We hadden vaak amper te eten. Elke dag was overleven onder een constante stroom van stress en wanhoop.
Maar daar had niemand oren naar.
Want ik was "maar een transgender die even lekker kwam profiteren", toch?

Ik had net een nieuw huisje gekregen in Capelle. Maar inrichten? Dat zat er niet in. Ik heb negen maanden op een kale betonnen vloer moeten leven. Meubels had ik niet meer — mijn vorige woning in Rotterdam werd geplaagd door muizen en al mijn spullen waren kapotgeknaagd omdat er een muizenplaag was in het woningblok waarin ik leefde. De muizen knaagden zich een weg via de kruipruimtes onder de woningen, waardoor elke woning binnen dat blok geïnfesteerd was door enorme hoeveelheden muizen, letterlijk duizenden.

Maar dát zag meneer Van Veen natuurlijk niet. Hij zag alleen een verhaal dat hem politiek uitkwam.
En dat verhaal zette hij kracht bij via Radio Capelle, waar ik publiekelijk werd neergezet als iemand die Capelle uitbuitte. Terwijl ik letterlijk met niks begon, ziek van stress, en gebroken van binnen.

Die periode kostte me alles: nachten zonder slaap, een verwoeste eigenwaarde, angst, paniek en vooral: een schaamte die niet eens van mij was.

Hij ging verder met zijn carrière. Ik bleef achter met de brokstukken.
En alsof het niet cynischer kon, kreeg hij in 2022 zelfs een gemeentelijke erepenning voor zijn ‘verdiensten’ voor Capelle.

Artikel: Nico van Veen ontvangt erepenning

https://ckzvandaag.nl/2022/07/07/nico-van-veen-ontvangt-gemeentelijke-erepenning/


Onlangs trok ik de tarotkaarten met de vraag:
"Wat zal het karma zijn voor Nico van Veen, voor het verspreiden van haat over mijn persoon?"

De kaarten waren duidelijk. Krachtig. Onmiskenbaar.

🪷 Zeven van Pentakels – Wat je zaait, zul je oogsten. Deze kaart gaat over geduld. Over wachten op gerechtigheid. En ik heb gewacht. Jarenlang. Maar alles keert ooit terug.

De Duivel – Gebonden aan ego, schaamte en machtsdrang. De energie waarmee hij anderen kleineerde, heeft zich als een boemerang aan zijn eigen schaduw vastgeketend. Dát is de echte slavernij.

De Duivel-kaart onthult dat Nico van Veen gevangen zit in zijn eigen ego, trots en behoefte aan controle. Zijn publieke vernedering van jou weerspiegelt een diepgewortelde onzekerheid en machtsdrang. Deze kaart wijst op karmische gevolgen: hij zit vast in het masker dat hij zelf heeft opgezet. Wat hij jou aandeed, keert zich innerlijk tegen hem. Geen vrede, geen groei, alleen een herhaling van manipulatief gedrag. Zijn keuzes hebben hem verstrikt in zijn eigen schaduw. Dit is geen straf van buitenaf, maar de onvermijdelijke uitwerking van zijn daden. De Duivel houdt hem aan zijn eigen ketenen vast.

Vier van Staven – Mijn rust komt terug. Mijn fundament is hersteld. Ik ben bezig een veilig thuis te bouwen – fysiek, emotioneel, spiritueel. Ver weg van zijn leugens. Ver weg van zijn gif.

En onderop het deck lag een bijzondere kaart:

Bekers Zes – de kaart van herinnering, jeugdtrauma en verlangen naar verloren onschuld.
Deze kaart raakte me diep.
Want deze hele ervaring heeft niet alleen pijn gedaan…
Ze heeft me ook gevormd. Gezuiverd. Geleerd om dat jonge, gekwetste deel in mij te omarmen. Te beschermen. Te genezen.


En weet je?
Ik ben sterker dan ooit.

Karma is geen straf. Het is balans.
En ik?
Ik ben bezig mezelf opnieuw te creëren.
Met liefde. Met magie.
Met waardigheid.

Wat hij ooit probeerde af te breken, ben ik nu aan het heropbouwen – steviger, puurder, en krachtiger dan hij zich ooit had kunnen voorstellen.

Want de waarheid? Die is als water.
Ze vindt altijd haar weg terug naar het licht.

— Zohra

Ik stelde de tarot een vraag over de toestand in Gaza en het feit dat de Palestijnen worden uitgemoord door de Israëlische regering.

Dit is het antwoord:

---

1. De Toren
Deze kaart laat precies zien wat er gebeurt: vernietiging, catastrofe, instorting van structuren. De Toren spreekt van plotseling en gewelddadig verlies, van trauma en situaties die niet meer terug te draaien zijn. Het wijst op massaal lijden en het omverwerpen van zekerheden. Deze kaart benadrukt de chaos, het geweld en de tragedie die zich voltrekt.

2. Negen van Zwaarden
Deze kaart vertegenwoordigt collectieve angst, verdriet, slapeloze nachten en immense mentale pijn. Het laat de psychische tol zien – niet alleen voor de Palestijnen die direct lijden, maar ook wereldwijd onder mensen die hier getuige van zijn. Het is een kaart van wanhoop en machteloosheid.

3. Gerechtigheid (omgekeerd)
Zeer veelzeggend: deze kaart toont onrechtvaardigheid, corruptie en het ontbreken van eerlijke verantwoording. Omgekeerd wijst het erop dat de balans volledig zoek is en dat er sprake is van een fundamenteel onevenwicht in macht en recht. Het bevestigt de ervaring dat de situatie onrechtvaardig is en dat daders mogelijk buiten schot blijven, wat het leed vergroot.


---

Samenvattend beeld:
De tarot laat zien dat de situatie in Gaza wordt gekenmerkt door razendsnelle vernietiging (Toren), immens menselijk leed (Negen van Zwaarden) en een systeem dat faalt in het brengen van rechtvaardigheid (omgekeerde Gerechtigheid). Dit bevestigt het gevoel dat veel mensen hebben: dat er onnoemelijk leed plaatsvindt terwijl macht en recht worden misbruikt of niet in balans zijn.

Een lichtpuntje?
De tarot laat zelden directe oplossingen zien, maar kaarten zoals de Toren leren ons dat na complete vernietiging nieuwe fundamenten gelegd moeten worden. Vaak komt ware verandering pas na een dieptepunt. Het vraagt om mondiale solidariteit, volharding in waarheid en gerechtigheid, en diep menselijke kracht om opnieuw op te bouwen.


---

Mogelijke toekomstige ontwikkelingen:



---

1. De Ster
Een krachtige kaart die hoop symboliseert. Ondanks de duisternis en het trauma geeft De Ster aan dat er op de lange termijn herstel, hoop en genezing mogelijk is. Dit betekent dat zelfs als de situatie uitzichtloos lijkt, er lichtpunten aan de horizon zijn – door wederopbouw, solidariteit en het niet verliezen van menselijkheid.

2. De Zeven van Staven
Deze kaart wijst op aanhoudende strijd en verzet. Het laat zien dat het Palestijnse volk, ondanks overweldigende tegenstand, blijft opstaan en zijn recht op bestaan en waardigheid verdedigt. Het geeft aan dat er nog lange tijd weerstand en vechten nodig zal zijn om gehoord te worden.

3. De Wereld (omgekeerd)
Dit laat zien dat een echt afgeronde oplossing of vrede nog niet direct in zicht is. Er blijven obstakels bestaan – bijvoorbeeld internationale verdeeldheid of onopgeloste kwesties die vooruitgang belemmeren. Het wijst op een cyclus die nog niet compleet is en op werk dat nog moet worden afgemaakt.


---

Interpretatie:
De kaarten spreken van een weg die zwaar en oneerlijk blijft, met aanhoudend lijden en strijd (Zeven van Staven, omgekeerde Wereld). Maar De Ster biedt hoop op lange termijn: het zaadje voor herstel en genezing wordt ondanks alles geplant. Internationale solidariteit, bewustwording en humanitaire hulp spelen hier een cruciale rol.

Het algemene beeld is: de situatie blijft voorlopig zwaar, maar het geloof in rechtvaardigheid en vrede mag niet losgelaten worden. Uiteindelijk is er hoop op wederopbouw en genezing, al gaat het gepaard met veel doorzettingsvermogen en tijd.

#tarot #readings #tarotreading #gaza #palestina #israel

Van toeslagenstress naar overlevingsdrang: Remy's schrijnende verhaal

Remy werd als 15-jarige slachtoffer van het toeslagenschandaal. Geen hulp, wel honger. Uit wanhoop belandde hij in de prostitutie. “We hadden geld nodig voor eten.”
https://www.rtl.nl/lifestyle/artikel/5506031/zondaginterview-toeslagenschandaal-dwong-remy-15-prostitutie-moeder-had

De tijd van 1940 -1945, ook wel de Tweede Wereldoorlog genoemd.

Je hoort vaak de negatieve dingen over de Duitsers. Maar vaak waren ze net als hun Nederlandse tegenhangers. Mensen die bevelen uitvoerden van hun meerdere.

Zelden hoor je over de mensen, die mensen gered hebben. Ik kende er twee, en ik noemde beide mannen oom.

Uit eerste hand het verhaal van Wolfgang en Herman in de Limburgse Peel.

Waargebeurd.

1944, Tegen het einde van de tweede wereldoorlog.

De modder zoog aan Wolfgangs laarzen. De herfstwind sneed door zijn dunne Duitse uniform. Hij was pas eenentwintig, maar de oorlog had hem al ouder gemaakt dan de roestige karabijn die hij droeg. De eens zo fiere Wehrmacht was nu een verslagen leger, op de vlucht voor de geallieerden. Maar ergens, diep in zijn hart, leefde nog een stukje menselijkheid, een stukje dat schreeuwde om gerechtigheid in deze waanzin.

In diezelfde Limburgse Peel, ploeterde Herman door het moeras. Hij was negentien, een Nederlandse jongen, gedwongen getuige van de gruwelen die de bezetter aanrichtte. De angst proefde hij in de adem van de dorpelingen, in de verstilde gezichten van de kinderen. Het had iets in hem gebroken. Hij kon niet langer toekijken.

Hun paden kruisten elkaar in een verlaten boerderij, een plek gehuld in de nevel van angst en wanhoop. Wolfgang, op de vlucht voor zijn eigen geweten, en Herman, op zoek naar een manier om te helpen. Hun eerste ontmoeting was vol spanning, wantrouwen. Wolfgang, in uniform, werd natuurlijk gezien als de vijand. Maar Herman zag iets in zijn ogen, een weifeling, een spiegel van zijn eigen geworstel.

Langzaam, aarzelend, deelden ze hun verhalen. Wolfgang, gedesillusioneerd door de ideologie, en Herman, verblind door haat, en toch, een sprankje hoop. Ze vonden een gemeenschappelijk doel: de Joodse kinderen redden die verborgen zaten in de omliggende dorpen. De geruchten over deportaties en de naderende frontlinie dreven hen tot actie.

Samen waagden ze zich in de duisternis. Stiekem haalden ze 's nachts de kinderen en hun ouders uit hun schuilplaatsen. Het was een gevaarlijke onderneming, elk moment konden ze ontdekt worden. Hun redding werd de woonboten die verborgen lagen in de kronkelende kanalen van de Peel. Oude, afgedankte schepen, waar de families in stilte hoopten, in afwachting van betere tijden.

Wolfgang, met zijn uniform, kon de verdenking afleiden, terwijl Herman de lokale bevolking kende en hulp regelde. Ze werkten als één, gedreven door de noodzaak, door de blikken van angst in de ogen van de kinderen. Samen verzamelden ze bijna honderd kinderen en hun (groot)ouders, verstopten hen, zorgden voor voedsel en probeerden een beetje menselijkheid terug te brengen in een wereld die die verloren leek te hebben.

De oorlog eindigde. Duitsland capituleerde, en Wolfgang verliet het leger. De angst bleef, maar ook de trots op wat ze samen hadden bereikt. Wolfgang keerde niet terug naar zijn familie, die hij door zijn daden verraden had. Hij bleef in de buurt van Herman, aan de Duitse kant van de grens, in het dorpje Karken. Herman bleef in Posterholt, aan de Nederlandse kant, minder dan een kilometer van Wolfgang vandaan.

Tussen de ruïnes van een verdeeld Europa bloeide een onwaarschijnlijke vriendschap. De oorlog had hen verbonden, had hen beiden getoond wat echte moed was. Ze deelden een stil respect, een begrip dat geen woorden nodig had. De herinnering aan de kinderen die ze hadden gered, de kinderen aan de woonboten, was een eeuwigdurend bewijs van hun heldenmoed. Ze waren geen helden in de traditionele zin, maar ze waren mensen die weigerden weg te kijken, mensen die kozen voor compassie in een tijd van onbegrijpelijke wreedheid.

De jaren gingen voorbij. Langzaam genas de Peel, genas Europa. De haat ebde weg en de toekomst bloeide eindelijk. De ironie van het lot bracht de families van Wolfgang en Herman dichter bij elkaar dan ze ooit hadden gedacht. Hermans zoon, jong en verliefd, ontmoette Wolfgangs dochter. Hun liefde oversteeg de grenzen, het verleden, de oordelen.

En zo gebeurde het, vele jaren later, dat de zoon van de Nederlandse verzetsstrijder en de dochter van de Duitse soldaat elkaar het jawoord gaven, niet ver van de plek waar hun vaders elkaar voor het eerst hadden ontmoet, niet ver van de kanalen waar de woonboten lagen die ooit een veilige haven waren. Een prachtig bewijs dat zelfs in de donkerste tijden, liefde, hoop en verzoening kunnen bloeien. Wolfgang en Herman, beiden oud en grijs, stonden naast elkaar, ontroerd tot tranen. Hun blikken spraken boekdelen. Ze hadden niet alleen levens gered, ze hadden ook een toekomst gecreëerd, een toekomst gebouwd op wederzijds respect, liefde en de onuitwisbare herinnering aan de kinderen van de Peel.

Héérlijk die Jules Deelder. Totáál onaangepast

Hij drijft Jinek tot wanhoop

#deelder #jinek

https://vm.tiktok.com/ZNeET4apK/

#chosenones , zij kozen ervoor jou pijn te doen, jou te kwetsen, te gangstalken, jou door het slijk te halen en te laten wegkwijnen in de diepst mogelijke misère. Ze hoopten zelfs dat jij van pure wanhoop jouw leven zou beëindigen.

Maar nu mogen zij het karma gaan oogsten dat zij hebben gezaaid, en precies dátgene ontvangen dat zij jou toewensten, alleen in 100-voud. Want, wat je zaait zul je oogsten en níemand kwetst de 'chosen ones' ongestraft.

De duisternis die nu naar hen toekomt hebben zij over zichzelf afgeroepen

En zij mogen nu alleen maar toekijken hoe jíj opbloeit en jouw zegeningen telt

Thou shalt reap what thou have sown🫨

https://youtu.be/wMvZn3EvK60?si=Ne-8XC-MsNgzB7fG