Wie gaf de staat eigenlijk het recht om belasting van ons te eisen?
En waarom word je opgesloten als je weigert te betalen?

Het is een vraag die bijna niemand durft te stellen, omdat het meteen de fundamenten van ons hele systeem blootlegt. Maar laten we eerlijk zijn: niemand van ons heeft ooit zélf toestemming gegeven aan de overheid om een deel van ons inkomen af te nemen. Die afspraak is eeuwen geleden gemaakt door mensen die allang dood zijn — en wij zitten er nog steeds aan vast.

We worden geboren zonder stem, zonder keuze, zonder contract.
Je eerste “welkom op aarde” komt in de vorm van een BSN-nummer. Vanaf dat moment ben je onderdeel van een systeem dat jou verplichtingen oplegt, lang voordat je oud genoeg bent om te begrijpen wat die verplichtingen eigenlijk betekenen. Je ouders tekenen niets namens jou. Jij tekent niets namens jezelf. Je bent gewoon geregistreerd — punt.

En vanaf dat moment moet je betalen.
Voor je zorg.
Voor je huis.
Voor je veiligheid.
Voor je bestaan.

En wie bepaalt wat je moet betalen?
Niet jij.
Niet ik.
Maar een staat die zichzelf het recht heeft gegeven om dat te doen.

Het heet “belastingplicht”, maar in de praktijk voelt het meer als een financiële keten. Als je niet betaalt, gaat de staat van vriendelijk naar dwingend: herinneringen, dwangsommen, beslaglegging. En dan komt het pas echt wrange: als je blijft weigeren, word je gezien als een crimineel. Alsof het weigeren van een financieel systeem gelijkstaat aan geweld plegen of stelen.

Maar wat steel je eigenlijk?
Je eigen geld?

De ironie:
De staat heeft macht omdat de staat zelf ooit heeft besloten dat de staat macht heeft.
En wij zijn erin geboren, net zoals een vis in een oceaan geen idee heeft dat er water bestaat. Het is er gewoon.

We hebben nooit ja gezegd.
We hebben nooit gekozen voor het systeem.
We zijn gewoon ingedeeld.

Het oorspronkelijke idee achter belasting was mooi: samen bijdragen aan de samenleving, zodat iedereen toegang heeft tot onderwijs, zorg, infrastructuur, veiligheid. Maar de manier waarop het wordt afgedwongen… dat is alles behalve vrijwillig. Je kunt je niet uitschrijven. Je kunt niet stoppen met meedoen. Je hebt geen alternatief.

“Vrijheid” bestaat alleen binnen de grenzen van regels die anderen voor jou hebben opgesteld — generaties geleden.

Toch beginnen steeds meer mensen zich af te vragen waarom leven op aarde voelt als een abonnement. Waarom we moeten betalen voor grond die niemand gemaakt heeft. Waarom je strafbaar bent als je weigert om financiële verplichtingen op je te nemen waar je nooit voor gekozen hebt.

En de staat zal zeggen:
“Zo werkt het nou eenmaal.”
Maar dat is geen antwoord. Dat is een façade.

Want in een écht vrij systeem zou je keuzes hebben.
Je zou niet gevangen worden gezet omdat je geen geld hebt om het systeem te betalen dat jou gevangen houdt.
Je zou niet hoeven werken om simpelweg niet bestraft te worden.
Je zou niet hoeven te vrezen voor de overheid die eigenlijk jouw dienaar zou moeten zijn — niet jouw meester.

Misschien is het tijd om de vraag opnieuw te stellen:
Wie gaf de staat de macht?
En belangrijker nog:
Wanneer nemen we die macht terug?

TRANS ZICHTBAARHEID IS GEEN SPEELTERREIN — EN DIT MOET GEZEGD WORDEN

Er gaat op dit moment een pittige discussie rond, en eerlijk?
Het is er één die we niet langer kunnen ontwijken.

Dit gaat niet over trans vrouwen.
Dit gaat niet over non-binaire mensen.
Dit gaat over mensen die misbruik maken van onze identiteit — die “trans” gebruiken als kostuum, provocatie of aandachtstruc, en daarmee echte trans vrouwen in gevaar brengen.

Jeffree Star bracht het onderwerp opnieuw naar voren. Zijn stijl is vaak hard, maar één punt klopt wél:

Mensen die doen alsof ze trans zijn terwijl ze dat niet zijn, schaden de geloofwaardigheid, veiligheid en waardigheid van échte trans vrouwen.

Dit gaat niet om het polariseren van vrouwelijkheid.
Het gaat niet om het bekritiseren van persoonlijke expressie.
Het gaat om misbruik — en de klappen komen altijd terecht bij degenen die al het hardst moeten vechten om gewoon te mogen bestaan.

Laten we helder zijn:
• Onze identiteit is geen entertainment.
• Onze community is geen verkleedkist.
• Onze ruimtes zijn geen vrijbrief.
• En schadelijk gedrag benoemen is géén transfobie.

Trans vrouwen verdienen bescherming — geen stilzwijgen.
We verdienen grenzen — geen schuldgevoel.
We verdienen gesprekken die de realiteit van trans vrouwen centraal stellen, niet het circus eromheen.

Als je echte trans vrouwen steunt, sta je aan de juiste kant.

Deel gerust jouw visie — respectvol, open en eerlijk.

Lees het volledige artikel op PrideHives:
https://pridehives.com/blogs/358/Trans-Visibility-Under-Threat-Why-Misusing-Trans-Identity-Harms-Real

https://www.metronieuws.nl/in-het-nieuws/binnenland/2025/11/raad-state-adviseert-tegen-religie-verbod-boas/
Als hun mogen, mogen wij ook.

Het is geen 'propaganda' of 'indoctrinatie', maar het kweken van bewustzijn en zichtbaarheid...

https://pridehives.com/blogs/309/Debunking-the-Myth-of-LGBTQ-Propaganda-Why-Visibility-Is-Awareness

#lgbtqia

Er staat sinds kort zo'n 5G mast bovenop mijn flat. Sinds een tijdje heb ik last van een vreemd geluid dat ik wel tientallen keren per dag hoor, alsof er een ufo boven mijn huis hangt dat een pulserend 'woowoowoowoo' geluid maakt. Ik heb er vreselijk last van en het irriteert me...

Ineens bedacht ik me:'Het is die 5G mast die ik hoor', want vandeweek was er een zaak bij Mr Frank Visser met een man die hetzelfde probleem had.

Die straling en het geluid dat van die 5G masten is zo krachtig dat je het door je hele lijf voelt pulseren. Bijzónder onaangenaam kan ik je zeggen