In gesprekken, op sociale media en in nieuwsberichten klinkt steeds vaker de vraag: “Waar komen al die transgenders toch ineens vandaan?” Voor sommige mensen lijkt het alsof er “plotseling” een explosie is van transgender zichtbaarheid, alsof het om een trend gaat, een modegril, of zelfs een bedreiging voor de bestaande normen. Maar wie verder kijkt dan het oppervlakkige maatschappelijke rumoer, ziet iets veel groters aan het werk: een verschuiving in het collectieve bewustzijn die past binnen een eeuwenoude astrologische cyclus — het Watermantijdperk (ook wel bekend als het Aquarius-tijdperk).

Dit is niet zomaar een cultureel verschijnsel. Dit is een tijdgeest, een energetische omslag die veel dieper reikt dan politieke debatten of mediaframing. De massale zichtbaarheid van transpersonen — en de emancipatie van andere gemarginaliseerde groepen — is niet uit het niets ontstaan. Het is het gevolg van iets wat al eeuwen heeft bestaan maar eeuwenlang onderdrukt is. En zoals het Watermantijdperk ons leert: wat lang in het donker heeft geleefd, komt nu onherroepelijk in het licht.

Het Watermantijdperk: een nieuwe tijd, een nieuw bewustzijn

Volgens astrologische tijdrekeningen bewegen we ons door zogenaamde ‘tijdperken’ die elk ongeveer 2.160 jaar duren. Deze tijdperken zijn gebaseerd op de zodiakale achtergrond van de positie van de lente-equinox, en worden in verband gebracht met de symboliek van astrologische tekens.

We komen nu uit het Vissentijdperk, dat werd gekenmerkt door religie, hiërarchie, dogma, zelfopoffering en controle door instituties. Denk aan georganiseerde religies die eeuwenlang bepaalden wat wel en niet mocht, wie wel of niet bestond, wie menswaardig was en wie niet. Het Vissentijdperk ging over geloof — vaak blind geloof — en het onderdrukken van afwijkende stemmen ten bate van het grotere ‘systeem’.

Met de overgang naar het Watermantijdperk, dat rond de 20e/21e eeuw zijn intrede doet (volgens verschillende bronnen), maken we een radicale energetische verschuiving mee:

• Van onderdrukking naar bevrijding
• Van hiërarchie naar gelijkwaardigheid
• Van geheimhouding naar openbaring
• Van dogma naar individualiteit
• Van zwart-wit naar fluïde denken

Waterman is het teken van vernieuwing, rebellie, non-conformiteit en technologie. Het daagt oude structuren uit en zoekt waarheid, vrijheid en gelijkheid voor iedereen. Binnen die kosmische context is het geen toeval dat onderwerpen die eeuwenlang onder de radar bleven — zoals genderdiversiteit, seksueel misbruik, racisme, machtsstructuren, corruptie en geestelijke onderdrukking — nu massaal aan het licht komen.

“Plotseling”? Of eindelijk zichtbaar?

Transgender mensen zijn niet “nieuw”. Ze zijn geen uitvinding van deze eeuw. Ze zijn geen modeverschijnsel. Ze zijn er altijd geweest. In álle tijden, in álle culturen. Van de Two-Spirit mensen in inheemse Amerikaanse volkeren, tot de hijra’s in India, de travestis/shemales in Zuid-Amerika, de ladyboys van Thailand en de Fillipijnen, tot genderfluïde figuren in Afrikaanse en Polynesische tradities — genderdiversiteit is een universeel verschijnsel.

Wat nieuw is, is de zichtbaarheid. Wat we nu zien is geen toename van het aantal transpersonen, maar een afname van de angst om zichtbaar te zijn. De muren van schaamte, taboe en straf vallen langzaam uiteen. En wat lang verborgen werd gehouden, komt nu in het volle daglicht te staan.

Waarom?

Omdat de tijdgeest dit verlangt. Omdat het Aquarius-tijdperk vraagt om authenticiteit, waarheid, vrijheid van zelfexpressie. De oude kaders die gender als een vaststaand, binaire en biologische wetmatigheid presenteerden, brokkelen af. Niet omdat ‘de wereld gek wordt’, maar omdat die wereld zich eindelijk durft af te vragen: klopt het wel wat we eeuwenlang als waarheid aannamen?

De weerstand tegen zichtbaarheid: een teken van oude angst

Veel mensen die zich ongemakkelijk voelen bij deze nieuwe zichtbaarheid, doen dat niet per se uit haat, maar uit onzekerheid. Ze voelen dat er iets verschuift wat hun vaste wereldbeeld op losse schroeven zet. Ze zijn gewend aan duidelijkheid, aan hokjes, aan “man of vrouw”, “normaal of afwijkend”. En plotseling — of zo lijkt het — wordt die indeling betwijfeld. Uitgedaagd. Losgelaten.

Die onzekerheid kan zich uiten in sarcasme, ontkenning of zelfs vijandigheid:

• “Ze willen aandacht.”
• “Ze zijn in de war.”
• “Het is indoctrinatie.”
• “Waar komen ze ineens allemaal vandaan?”

Maar de betere vraag is: Waarom mochten ze er al die tijd niet zijn? Waarom hebben we hen zo lang het zwijgen opgelegd? En wie heeft daar baat bij gehad?

Transpersonen als spiegel van de collectieve evolutie

Transgender mensen zijn — net als andere zichtbare minderheden — geen bedreiging, maar een spiegel. Zij laten zien wat de samenleving jarenlang heeft ontkend: dat identiteit veel gelaagder, complexer en persoonlijker is dan ons ooit is verteld. Dat ‘mannelijk’ en ‘vrouwelijk’ geen simpele biologische feiten zijn, maar sociale constructen die vaak meer beperken dan bevrijden. En dat echte vrijheid pas mogelijk is als iedereen zichzelf mag zijn — ook als dat buiten de oude norm valt.

In die zin zijn transpersonen een soort symbolische wegbereiders van het Watermantijdperk. Hun strijd is geen hype, maar een heilige revolutie: een oproep tot waarheid, tot het durven leven vanuit het innerlijk in plaats van naar uiterlijkheden en verwachtingspatronen.

Wat nog meer in het licht komt:

De zichtbaarheid van transpersonen staat niet op zichzelf. In het Watermantijdperk worden alle systemen waarin onrecht, misbruik en onderdrukking jarenlang konden voortbestaan onder een vergrootglas gelegd:

• Seksueel geweld (denk aan #MeToo)
• Systemisch racisme
• Politieke corruptie
• Economische ongelijkheid

Geestelijke manipulatie via media en religie

Alles wat eonen lang in het donker werd gehouden — onder het tapijt geveegd, weggemoffeld, tot taboe verklaard — komt nu naar boven. Niet om paniek te zaaien, maar om eindelijk geheeld te kunnen worden. En die heling begint met zien wat er werkelijk speelt.

Een uitnodiging aan ieder van ons

Dus aan wie zich afvraagt waar “al die transgenders ineens vandaan komen”: ze komen nergens vandaan. Ze zijn er altijd geweest. Wat verandert, is dat jullie hen nu moeten zien. Dat ze zichzelf niet langer verbergen voor een wereld die hen niet wilde erkennen.

Dat komt niet door sociale media, niet door ‘indoctrinatie’, niet door trends, maar omdat de tijd daar rijp voor is. Omdat de oude wereld van onderdrukking niet langer standhoudt in een tijdperk dat draait om openheid, diversiteit en menselijke waarheid.

Je kunt je ertegen verzetten. Je kunt proberen het terug te draaien. Je kunt roepen dat het je ‘te ver gaat’. Maar de energie van het Watermantijdperk laat zich niet tegenhouden. De wereld verandert. Niet in chaos — maar in richting van bevrijding. En je kunt kiezen: vasthouden aan het verleden, of meebewegen met de toekomst.

Transpersonen zijn geen bedreiging voor de orde. Ze zijn het bewijs dat de orde nooit volledig klopte. Ze herinneren ons eraan dat we altijd vrijer, eerlijker en liefdevoller kunnen leven dan ons is verteld. En dat waarheid zich niet laat onderdrukken, hoe lang je haar ook in het donker houdt.

In het Watermantijdperk komt alles wat echt is naar boven. Niet om af te breken — maar om op te bouwen. Op een fundament van erkenning, gelijkwaardigheid en waarheid.

En dat is precies waar transgender mensen thuishoren: in het licht van deze nieuwe tijd.

Aan de complotdenkers: over die zogenaamde “transgenderagenda”

In sommige kringen gaat het gerucht dat er een duistere “transgenderagenda” zou zijn. Dat ‘ze’ — wie dat dan ook mogen zijn — proberen onze kinderen te beïnvloeden, om iedereen genderdysforisch te maken, om mannelijkheid en vrouwelijkheid ‘uit te wissen’, en uiteindelijk om de samenleving te ontwrichten. Het zou allemaal een vooropgezet plan zijn van globalisten, elitenetwerken, of zelfs buitenaardse krachten.

Laten we daar even bij stilstaan. Want die gedachten, hoe bizar ze misschien ook klinken voor de een, worden voor een groeiend aantal mensen werkelijkheid in hun hoofd. Niet omdat ze dom zijn, maar omdat ze in een wereld leven die steeds onbegrijpelijker voelt, steeds sneller verandert, en steeds meer vraagt van het individuele bewustzijn. In die verwarring zoeken mensen houvast — en die wordt vaak gevonden in simplistische verhalen die alles verklaren via een ‘vijand’.

En wie is makkelijker te demoniseren dan de groep die het meest zichtbaar, het minst begrepen en het meest kwetsbaar is?

Transgender mensen dus.

Maar laten we dit duidelijk stellen: er is geen transgenderagenda.

Er is geen schimmige elite die achter gesloten deuren beslist dat de mensheid ‘ontmannelijkt’ moet worden. Er is geen geheime missie om jouw kinderen ‘in transen’ te veranderen. Er is geen wereldwijde campagne om geslachtelijkheid te elimineren.

Wat er wél is, is dit:

• Een groeiend aantal mensen dat eindelijk durft uit te spreken wie ze al die tijd zijn geweest.
• Een samenleving die voorzichtig ruimte begint te maken voor identiteiten buiten het binaire systeem.
• Een nieuwe generatie die zichzelf serieuzer neemt dan het systeem dat hen jarenlang heeft willen breken.
• En een kosmisch tijdperk (het Watermantijdperk) dat vraagt om transparantie, echtheid, en bevrijding van oude ketens.

Dat voelt voor sommigen bedreigend. Zeker voor wie is opgegroeid met het idee dat de wereld uit vaste hokjes bestaat: man of vrouw, goed of fout, normaal of abnormaal. Wanneer die hokjes vervagen, komt er paniek. En paniek zoekt een schuldige.

Maar het idee van een transgenderagenda is niets anders dan een projectie van innerlijke onzekerheid. Het is gemakkelijker om een duister plan te bedenken dan te erkennen dat de realiteit complexer is dan je ooit is geleerd. Het is eenvoudiger om te geloven dat iemand je kinderen ‘indoctrineert’ dan om toe te geven dat je kinderen misschien gewoon eerlijker zijn dan jij ooit mocht zijn.

Waarom zou iemand vrijwillig trans zijn in een vijandige wereld?

Vraag jezelf dit af: als het werkelijk een trend of agenda was, waarom kiezen transpersonen dan massaal voor een leven vol afwijzing, discriminatie, psychologisch lijden, medische kosten, sociale uitsluiting en fysiek gevaar?

Waarom zouden mensen ‘verleid’ worden tot iets dat hen in vele landen nog altijd hun rechten, hun werk, hun familie of zelfs hun leven kost?

Denk je werkelijk dat een jongen van 14 ‘voor de grap’ zegt dat hij zich geen jongen voelt, puur omdat hij een TikTok heeft gezien? Denk je dat een volwassene jarenlange therapie, hormoonbehandeling en een risicovolle operatie ondergaat omdat het een modeverschijnsel is?

Niemand kiest ervoor om trans te zijn. Wat ze kiezen, is eindelijk zichzelf mogen zijn. En dat is een keuze die moed vergt, geen indoctrinatie.

De échte agenda: controle door angst

Als er al een agenda is, dan is het niet die van transgender mensen. Dan is het de eeuwenoude agenda van verdeeldheid. Een agenda die ons leert bang te zijn voor wat anders is. Die mensen tegenover elkaar zet. Die zorgt dat we liever vechten tegen elkaar dan samen kijken naar de werkelijke machtsstructuren die ons verdelen.

De échte agenda is die van angst boven liefde, controle boven vrijheid, onwetendheid boven inzicht.

En elke keer dat je meegaat in een verhaal waarin transpersonen de vijand zijn, voed je die agenda. Je helpt niet om de samenleving te beschermen — je helpt haar om in angst te blijven vastzitten.

• Wat als het geen complot is, maar een ontwaken?
• Wat als wat jij een “transgenderagenda” noemt, in werkelijkheid het collectieve ontwaken is van mensen die eeuwenlang tot zwijgen zijn gebracht?
• Wat als we niet in een tijd van ontwrichting leven, maar van onthulling?
• Wat als transgender mensen niet het probleem zijn, maar de spiegel?

Wat als jouw kind, jouw buur, jouw collega, jouw vriend(in) of jijzelf... ook iets in zich draagt dat afwijkt van het oude verhaal? En wat als je dat niet hoeft te bestrijden, maar mag omarmen?

Tot slot

Je mag vragen stellen. Je mag moeite hebben met verandering. Je mag worstelen met je wereldbeeld. Maar laat dat geen excuus zijn om anderen te ontmenselijken. Transpersonen zijn geen pionnen in een wereldwijde machtsstrijd. Ze zijn mensen. Echte mensen. Met gevoelens, dromen, angsten en hoop — net als jij.

Het Watermantijdperk vraagt ons om wakker te worden, niet om achter elke boom een vijand te zien. Het vraagt ons om het licht toe te laten, óók daar waar we lang in het donker wilden blijven.

Dus misschien is het tijd om niet langer te vragen:

“Waar komen al die transgenders toch ineens vandaan?”

Maar om te durven zeggen:

“Ik zie jullie nu eindelijk. En ik ben bereid om te luisteren.”

Want dat — luisteren, zien, erkennen — is de werkelijke revolutie van deze tijd. En die begint bij jou.