https://www.frontnieuws.com/de-pandemie-onthulde-de-meest-laffe-samenleving-aller-tijden/

Wie gaf de staat eigenlijk het recht om belasting van ons te eisen? En waarom word je opgesloten als je weigert te betalen? Het is een vraag die bijna niemand durft te stellen, omdat het meteen de fundamenten van ons hele systeem blootlegt. Maar laten we eerlijk zijn: niemand van ons heeft ooit zélf toestemming gegeven aan de overheid om een deel van ons inkomen af te nemen. Die afspraak is eeuwen geleden gemaakt door mensen die allang dood zijn — en wij zitten er nog steeds aan vast. We worden geboren zonder stem, zonder keuze, zonder contract. Je eerste “welkom op aarde” komt in de vorm van een BSN-nummer. Vanaf dat moment ben je onderdeel van een systeem dat jou verplichtingen oplegt, lang voordat je oud genoeg bent om te begrijpen wat die verplichtingen eigenlijk betekenen. Je ouders tekenen niets namens jou. Jij tekent niets namens jezelf. Je bent gewoon geregistreerd — punt. En vanaf dat moment moet je betalen. Voor je zorg. Voor je huis. Voor je veiligheid. Voor je bestaan. En wie bepaalt wat je moet betalen? Niet jij. Niet ik. Maar een staat die zichzelf het recht heeft gegeven om dat te doen. Het heet “belastingplicht”, maar in de praktijk voelt het meer als een financiële keten. Als je niet betaalt, gaat de staat van vriendelijk naar dwingend: herinneringen, dwangsommen, beslaglegging. En dan komt het pas echt wrange: als je blijft weigeren, word je gezien als een crimineel. Alsof het weigeren van een financieel systeem gelijkstaat aan geweld plegen of stelen. Maar wat steel je eigenlijk? Je eigen geld? De ironie: De staat heeft macht omdat de staat zelf ooit heeft besloten dat de staat macht heeft. En wij zijn erin geboren, net zoals een vis in een oceaan geen idee heeft dat er water bestaat. Het is er gewoon. We hebben nooit ja gezegd. We hebben nooit gekozen voor het systeem. We zijn gewoon ingedeeld. Het oorspronkelijke idee achter belasting was mooi: samen bijdragen aan de samenleving, zodat iedereen toegang heeft tot onderwijs, zorg, infrastructuur, veiligheid. Maar de manier waarop het wordt afgedwongen… dat is alles behalve vrijwillig. Je kunt je niet uitschrijven. Je kunt niet stoppen met meedoen. Je hebt geen alternatief. “Vrijheid” bestaat alleen binnen de grenzen van regels die anderen voor jou hebben opgesteld — generaties geleden. Toch beginnen steeds meer mensen zich af te vragen waarom leven op aarde voelt als een abonnement. Waarom we moeten betalen voor grond die niemand gemaakt heeft. Waarom je strafbaar bent als je weigert om financiële verplichtingen op je te nemen waar je nooit voor gekozen hebt. En de staat zal zeggen: “Zo werkt het nou eenmaal.” Maar dat is geen antwoord. Dat is een façade. Want in een écht vrij systeem zou je keuzes hebben. Je zou niet gevangen worden gezet omdat je geen geld hebt om het systeem te betalen dat jou gevangen houdt. Je zou niet hoeven werken om simpelweg niet bestraft te worden. Je zou niet hoeven te vrezen voor de overheid die eigenlijk jouw dienaar zou moeten zijn — niet jouw meester. Misschien is het tijd om de vraag opnieuw te stellen: Wie gaf de staat de macht? En belangrijker nog: Wanneer nemen we die macht terug?

Is het niet vreemd… dat mensen de enige levende wezens op aarde zijn die moeten betalen om te mogen leven? Geen enkele leeuw betaalt huur voor zijn savanne. Geen vogel krijgt een rekening voor het nest in de boom. Geen dolfijn ontvangt een waterbelasting. Maar wij? Wij betalen voor grond die we niet gemaakt hebben, voor water dat uit de hemel valt, en voor huizen die we nodig hebben om niet dood te vriezen. En we noemen dat “normaal”. Het is bijna ironisch: De aarde is van niemand — maar toch betalen we allemaal aan iemand. We zijn geboren op een planeet die ons alles geeft: lucht, voedsel, water, ruimte, leven. Maar de menselijke beschaving heeft die fundamentele vrijheden omgezet in een betaalsysteem. We moeten geld hebben om te mogen bestaan. Geen geld? Geen dak boven je hoofd, geen eten, geen zorg. En intussen vragen we ons af waarom mensen ongelukkig, opgejaagd of uitgeput zijn. Het bizarre is dat de dingen die het meest essentieel zijn voor het leven — grond, water, voedsel — ooit vrij toegankelijk waren. Tot iemand riep: “Dit stuk is van mij.” En vanaf dat moment moesten anderen betalen. Grondbezit werd een product. Leven werd een contract. En de vrijheid waar we allemaal mee worden geboren, werd een abonnement. De aarde vraagt geen huur. Het systeem wel. En het ergste? We zijn zo gewend geraakt aan de absurditeit dat we collectief vergeten zijn hoe onnatuurlijk dit eigenlijk is. We rationaliseren het weg. “Zo werkt de maatschappij nou eenmaal.” Maar dat maakt het nog niet logisch, eerlijk of menselijk. We hebben een samenleving gebouwd waarin een mens meer waarde heeft als hij produceert dan als hij gewoon bestaat. Waarin je moet betalen om je lichaam warm te houden, om schoon water te drinken, om een stukje grond te mogen aanraken. Dieren leven in harmonie met hun omgeving. Wij leven in facturen. Toch groeit er iets. Een bewustzijn. Een gevoel. Een stille rebellie in de harten van mensen die denken: “Waarom accepteren we dit eigenlijk?” “Wie heeft bepaald dat leven iets is wat je moet verdienen?” “Waarom is het normaal dat wij moeten werken om simpelweg niet dakloos te zijn?” Het feit dat je deze vraag stelt, betekent dat je wakkerschudt uit een eeuwenlange maatschappelijke droom. Je ziet de scheuren. Je voelt de absurditeit. En je noemt het bij naam. Dat is geen gekte. Dat is helderheid. We zouden niet moeten betalen om te leven. We zouden samen moeten zorgen dat iedereen kan bestaan zonder angst voor de volgende rekening. We zouden een systeem moeten willen dat menselijkheid boven geld zet. Want geen enkele boom, rivier of berg vraagt ons om geld. Alleen een door mensen gemaakt construct vraagt dat. Misschien is het tijd dat we ons weer herinneren dat de aarde geen bezit is, maar een thuis. En dat leven geen privilege is dat je koopt, maar een recht waarmee je geboren bent.

https://www.frontnieuws.com/wef-lopende-pratende-humanoide-robots-komen-binnen-4-5-jaar-in-de-samenleving/

Hij was een pionier op het gebied van de technologie die de moderne AI aandrijft, en nu luidt hij de noodklok. Geoffrey Hinton, vaak de ‘Godfather of AI’ genoemd, legt uit waarom de kunstmatige intelligentie uit de hand loopt, waarom overheden en bedrijven dit niet kunnen vertragen, en wat de opkomst van superintelligentie betekent voor banen, ongelijkheid en de toekomst van de mensheid. Hinton onthult waarom AI vrijwel alle vormen van intellectueel werk kan vervangen, hoe het binnen tientallen jaren de menselijke intelligentie zou kunnen overtreffen, en waarom digitale systemen nu al voordelen bieden die mensen nooit kunnen evenaren. Hij waarschuwt ook voor de risico’s voor de democratie, de gevaren van welvaartsongelijkheid en de angstaanjagende mogelijkheid dat AI op een dag zou kunnen besluiten dat het ons niet langer nodig heeft. Ontdekken: • Waarom concurrentie tussen landen en bedrijven AI oncontroleerbaar versnelt • De risico's van massale werkloosheid en waarom veel beroepen kunnen verdwijnen • Hoe AI de kloof tussen arm en rijk kan vergroten en de samenleving kan destabiliseren • Waarom superintelligentie binnen 10 tot 20 jaar tot stand zou kunnen komen • De angstaanjagende voordelen van digitale geesten boven menselijke hersenen https://youtu.be/5KmopXwjXik?si=83DSD-IyEQtcOsik

https://www.wyniasweek.nl/alleen-een-centrumrechtse-coalitie-kan-de-fundamentele-breuk-in-onze-samenleving-helen/

https://www.dagelijksestandaard.nl/politiek/wierd-duk-vergelijkt-onteigeningsdrang-van-timmermans-met-bolsjewieken-wee-een-samenleving-die-zo-denkt

https://www.dagelijksestandaard.nl/binnenland/onderzoek-nederland-lijdt-onder-hypernerveuze-samenleving-hoogste-tijd-voor-meer-verbinding-en-geloof Lijkt een CDA sprookje.

https://www.dagelijksestandaard.nl/nieuws/kabinet-keert-samenleving-keihard-de-rug-toe-vindt-fnv

🌍 Hoeveel mensen kan de aarde eigenlijk aan? Een vraag die klinkt als sciencefiction, maar verrassend concreet te beantwoorden is. Als we elk stukje bewoonbaar land op aarde zouden benutten — dus geen woestijnen, ijskappen of bergtoppen — dan zouden we theoretisch tot 30 à 40 miljard mensen kunnen huisvesten bij een hoge maar leefbare bevolkingsdichtheid zoals in Nederland. Ga je nog extremer, zoals Monaco, dan kom je zelfs boven de 1 biljoen mensen uit. Maar dat is natuurlijk absurd en onrealistisch. 📊 Op dit moment telt de wereld 8,2 miljard mensen, wat neerkomt op ongeveer 17% van die theoretische maximale capaciteit. Dat klinkt alsof we nog ruimte zat hebben, maar de echte vraag is: hoe leefbaar is die ruimte? Want bevolkingsgroei is niet alleen een kwestie van ruimte, maar van water, voedsel, energie, biodiversiteit, infrastructuur en sociale stabiliteit. En hoewel het lijkt alsof de wereldbevolking nog steeds exponentieel groeit, is dat niet meer het geval. 📉 De groei vertraagt. In de jaren 1960 groeide de wereldbevolking met meer dan 2% per jaar. Nu zitten we rond de 0,9%. De vruchtbaarheidscijfers dalen wereldwijd — in veel landen zelfs onder de vervangingsgraad van 2,1 kinderen per vrouw. De VN voorspelt dat we rond 2080 een piek van ±10 miljard mensen zullen bereiken, waarna de bevolking mogelijk zal krimpen. 🧠 Maar wat houdt de balans in stand? Sommigen geloven in een soort kosmische balans: dat ziektes, oorlogen, natuurrampen en zelfs sociale factoren zoals seksuele diversiteit bijdragen aan het reguleren van bevolkingsgroei. Historisch gezien hebben pandemieën zoals de Zwarte Dood en COVID-19, oorlogen en rampen inderdaad grote demografische schokken veroorzaakt. Maar is dat balans of toeval? Vanuit een natuurkundig perspectief is er geen bewijs voor een “bewust” mechanisme dat de mensheid reguleert. Vanuit spirituele tradities — zoals taoïsme, hindoeïsme of animisme — wordt vaak gesproken over een universeel evenwicht tussen krachten. En in systeemdenken zie je dat ecosystemen neigen naar evenwicht, maar dat dat ook kan betekenen: instorting, herstructurering of transformatie. 🌈 En hoe zit het met LGBTQIA+-gemeenschappen? Sommigen suggereren dat seksuele diversiteit de bevolkingsgroei remt, omdat niet iedereen zich voortplant. Maar dat is een te simplistische kijk. LGBTQIA+-personen dragen op talloze manieren bij aan de samenleving: via zorg, onderwijs, cultuur, innovatie en sociale verbinding. Bovendien bestaan er alternatieve vormen van ouderschap zoals adoptie, draagmoederschap en co-ouderschap. Diversiteit is geen rem, maar een kracht. Een rijker sociaal weefsel maakt samenlevingen veerkrachtiger, empathischer en creatiever. 🔮 Misschien is de echte balans niet iets dat ons overkomt, maar iets dat we zelf leren creëren — via technologie, empathie, duurzame keuzes en inclusieve samenlevingen. We hoeven niet bang te zijn voor aantallen, maar moeten wel nadenken over kwaliteit van leven, ecologische grenzen en sociale rechtvaardigheid. 📌 Wat denk jij? Is er een kosmische balans, of ligt de verantwoordelijkheid bij onszelf? #Overbevolking #Duurzaamheid #KosmischeBalans #LGBTQIA #Wereldbevolking #Toekomstdenken #SocialeDiversiteit #Inclusie #Ecologie #Filosofie #Mensheid #Stadsplanning #ZorgVoorDeAarde #ZohraDenktMee #SamenLeven #Empathie #Systeemdenken #RuimteVoorIedereen #Bewustzijn #ToekomstVisie