Armoede als loutering – mijn verhaal Er was een periode in mijn leven waarin ik meer dan een jaar moest rondkomen van slechts € 32,- per week. Niet door mijn eigen keuze, maar door een fout van mijn bewindvoerder. En alsof dat niet zwaar genoeg was, had ik ook nog de verantwoordelijkheid voor drie katten. Hoe ik dat heb overleefd? Soms weet ik het zelf niet meer. Af en toe kreeg ik een helpende hand, maar meestal stond ik er alleen voor. Mijn katten kregen altijd voorrang. Want toen ik voor hen koos, nam ik verantwoordelijkheid. Hen wegdoen was geen optie. Ze waren er al vóór mijn financiële problemen en zonder hen had ik het simpelweg niet gered. Sterker nog: de liefde voor mijn katten gaf mij een reden om te leven. In tijden dat ik zwaar overspannen was en zelfs overwoog om mijn leven te beëindigen, waren zij mijn reddingsboei. Wat veel mensen niet beseffen, is dat armoede je óók creatief maakt. Je leert koken met bijna niets. Ik ontdekte gerechten die ik anders nooit had bedacht. Als ik pastasaus wilde maken maar geen gehakt kon betalen, maalde ik kipfrikandellen fijn en gebruikte die als rulvlees. Ik maakte zelfs ‘gehaktballen’ van fijngemalen knakworstjes. Het klinkt vreemd, maar het werkte – en soms smaakte het verrassend goed ook. Je leert dat rijkdom niet in geld zit, maar in vindingrijkheid. Armoede laat je zien dat je meer hebt dan je denkt. Toch was het niet alleen maar louterend. Toen ik mijn verhaal online deelde, werd ik op Facebook keihard afgebrand. Trollen trapten mij nog dieper de grond in met haat en spot. Mijn verhalen werden gedeeld, niet om steun te bieden, maar om mij belachelijk te maken. Ik werd weggezet als een “profiterende uitkeringstrekker”. Niemand leek te begrijpen dat ik door mijn bipolaire stoornis niet kón werken. Dat ik, ondanks mijn situatie, altijd probeerde om anderen te helpen – juist omdat ik wist hoe zwaar het kan zijn. Die haat kwam diep binnen. Het bracht me op de rand van een opname. Maar uiteindelijk liet ik het niet mijn einde worden. Want de haters bepalen mijn verhaal niet. Dat doe ik zelf. En nu, terugkijkend, zie ik het anders. Armoede kan je breken, maar het kan je óók louteren. Het haalt de maskers van mensen af. Het laat zien wie er écht voor je zijn. Het dwingt je om schoon schip te maken. Ik heb de haat in de wereld aan den lijve ondervonden. Maar ik heb ook mijn eigen kracht ontdekt. Ik ben sterker, wijzer en meer in balans dan ooit tevoren. Ik ben dankbaar. Voor mijn katten die mij letterlijk het leven hebben gered. Voor de kleine beetjes hulp die toch een groot verschil maakten. Voor de lessen die ik nooit anders had geleerd. 🌑 Armoede is geen vloek. Het kan een loutering zijn. Het maakt je nederig, creatief en laat je zien wat écht waardevol is. De haters hebben mij niet klein gekregen. Integendeel: ik leef, ik sta, en ik deel mijn verhaal. Omdat ik weet dat er mensen zijn die dit nu moeten horen. Want soms is het de rauwste armoede die je de grootste rijkdom laat ontdekken. #Armoede #Overleven #Kracht #Creativiteit #TaboeDoorbreken #MijnVerhaal #Veerkracht #Loutering #Dankbaarheid #Kattenliefde #MentalHealthAwareness #BipolarAwareness #ArmoedeInNederland #NietOpgeven #Zelfliefde #HatersGaanHaten #InnerlijkeKracht #Zelfzorg #KrachtUitKwetsbaarheid #PersoonlijkVerhaal #Storytime #LifeLessons