WHO-pact overeengekomen: de macht over de wereldgezondheid zal worden gecentraliseerd in een niet-gekozen organisatie.
Na ruim drie jaar onderhandelen hebben de lidstaten van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) overeenstemming bereikt over een uitgebreid, juridisch bindend pandemieverdrag, meldt Uncut News.
Volgens Reuters en de WHO moet het de wereld beter voorbereiden op toekomstige gezondheidscrises. Critici waarschuwen echter voor gecentraliseerde controle, een gebrek aan democratische legitimiteit en ondoorzichtige machtsstructuren.
Wat is er besloten?
De geplande overeenkomst (voorontwerp voor de Wereldgezondheidsvergadering in mei 2025) omvat de volgende hoofdpunten:
Wereldwijde toegang tot ziekteverwekkers
→ Oprichting van een systeem voor snelle rapportage en vrijgave van genetische informatie over opkomende ziekteverwekkers – gecentraliseerd bij de WHO.
Distributie van medische producten en kennis
→ Toewijding aan de eerlijke distributie van vaccins, diagnostiek en therapieën – onder meer door middel van verplichte heffingen en verplichte vergunningen.
Wereldwijde onderzoeksinfrastructuur en logistieke netwerken
→ Oprichting van een door de WHO geleid onderzoeksnetwerk en strategische toeleveringsketens voor medische crisisproducten.
Verplichting voor staten om zich voor te bereiden op pandemieën
→ Alle lidstaten moeten plannen, noodvoorraden en controlesystemen ter beschikking stellen – geharmoniseerd volgens de richtlijnen van de WHO.
Juridisch bindende handhaving
→ Volgens de WHO moet de overeenkomst ‘bindend’ zijn – onder toezicht van internationale instanties en met toetsingsmechanismen.
WHO viert ‘multilaterale overwinning’
De definitieve goedkeuring wordt verwacht tijdens de 78ste Wereldgezondheidsvergadering in mei 2025.
Kritische recensie
1. Machtsconcentratie bij de WHO
De overeenkomst versterkt de rol van de WHO aanzienlijk, ook al is de organisatie tijdens de Covid-19-crisis herhaaldelijk bekritiseerd vanwege het gebrek aan transparantie en de afhankelijkheid van particuliere donoren (bijvoorbeeld de Gates Foundation, GAVI en CEPI). Critici klagen dat een niet-democratisch gelegitimeerde autoriteit als de WHO in de toekomst aanbevelingen zou kunnen doen met een quasi-juridisch bindende kracht.
2. Onduidelijke definities en vage clausules
De term ‘pandemie’ blijft vaag gedefinieerd. Ook zogenaamde ‘potentiële bedreigingen’ kunnen voldoende zijn om uitgebreide maatregelen te initiëren – waaronder reisbeperkingen, lockdowns of vaccinatiecampagnes. Advocaten waarschuwen voor een blanco cheque.
3. Geen echt evenwicht tussen Noord en Zuid
Hoewel de nadruk ligt op een ‘eerlijke verdeling’ van medische goederen, blijft het onduidelijk hoe dit praktisch en juridisch afdwingbaar moet worden gemaakt. Rijke landen kunnen hun nationale belangen laten gelden, terwijl het Zuiden in het nadeel blijft wat betreft het verdelingsmechanisme.
4. Vaccinatiedistributie en vrijgave van gegevens zonder toestemming?
De overeenkomst bevat bepalingen voor de verplichte overdracht van biologische monsters en genetische sequenties – zelfs zonder toestemming van het land van herkomst, zodra er sprake is van een ‘wereldwijde dreiging’. Dit zou kunnen leiden tot geopolitieke spanningen, zoals dat ook al gebeurde tussen China en de VS.
Conclusie
De nieuwe WHO-overeenkomst is een doorbraak in het wereldwijde gezondheidsbeleid. Terwijl de WHO spreekt van een historische vooruitgang, beschuldigen critici de overeenkomst ervan de nationale soevereiniteit op te offeren ten gunste van een gecentraliseerde pandemie-architectuur, geleid door een organisatie die noch verantwoording aflegt, noch democratisch gekozen is.
Na ruim drie jaar onderhandelen hebben de lidstaten van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) overeenstemming bereikt over een uitgebreid, juridisch bindend pandemieverdrag, meldt Uncut News.
Volgens Reuters en de WHO moet het de wereld beter voorbereiden op toekomstige gezondheidscrises. Critici waarschuwen echter voor gecentraliseerde controle, een gebrek aan democratische legitimiteit en ondoorzichtige machtsstructuren.
Wat is er besloten?
De geplande overeenkomst (voorontwerp voor de Wereldgezondheidsvergadering in mei 2025) omvat de volgende hoofdpunten:
Wereldwijde toegang tot ziekteverwekkers
→ Oprichting van een systeem voor snelle rapportage en vrijgave van genetische informatie over opkomende ziekteverwekkers – gecentraliseerd bij de WHO.
Distributie van medische producten en kennis
→ Toewijding aan de eerlijke distributie van vaccins, diagnostiek en therapieën – onder meer door middel van verplichte heffingen en verplichte vergunningen.
Wereldwijde onderzoeksinfrastructuur en logistieke netwerken
→ Oprichting van een door de WHO geleid onderzoeksnetwerk en strategische toeleveringsketens voor medische crisisproducten.
Verplichting voor staten om zich voor te bereiden op pandemieën
→ Alle lidstaten moeten plannen, noodvoorraden en controlesystemen ter beschikking stellen – geharmoniseerd volgens de richtlijnen van de WHO.
Juridisch bindende handhaving
→ Volgens de WHO moet de overeenkomst ‘bindend’ zijn – onder toezicht van internationale instanties en met toetsingsmechanismen.
WHO viert ‘multilaterale overwinning’
De definitieve goedkeuring wordt verwacht tijdens de 78ste Wereldgezondheidsvergadering in mei 2025.
Kritische recensie
1. Machtsconcentratie bij de WHO
De overeenkomst versterkt de rol van de WHO aanzienlijk, ook al is de organisatie tijdens de Covid-19-crisis herhaaldelijk bekritiseerd vanwege het gebrek aan transparantie en de afhankelijkheid van particuliere donoren (bijvoorbeeld de Gates Foundation, GAVI en CEPI). Critici klagen dat een niet-democratisch gelegitimeerde autoriteit als de WHO in de toekomst aanbevelingen zou kunnen doen met een quasi-juridisch bindende kracht.
2. Onduidelijke definities en vage clausules
De term ‘pandemie’ blijft vaag gedefinieerd. Ook zogenaamde ‘potentiële bedreigingen’ kunnen voldoende zijn om uitgebreide maatregelen te initiëren – waaronder reisbeperkingen, lockdowns of vaccinatiecampagnes. Advocaten waarschuwen voor een blanco cheque.
3. Geen echt evenwicht tussen Noord en Zuid
Hoewel de nadruk ligt op een ‘eerlijke verdeling’ van medische goederen, blijft het onduidelijk hoe dit praktisch en juridisch afdwingbaar moet worden gemaakt. Rijke landen kunnen hun nationale belangen laten gelden, terwijl het Zuiden in het nadeel blijft wat betreft het verdelingsmechanisme.
4. Vaccinatiedistributie en vrijgave van gegevens zonder toestemming?
De overeenkomst bevat bepalingen voor de verplichte overdracht van biologische monsters en genetische sequenties – zelfs zonder toestemming van het land van herkomst, zodra er sprake is van een ‘wereldwijde dreiging’. Dit zou kunnen leiden tot geopolitieke spanningen, zoals dat ook al gebeurde tussen China en de VS.
Conclusie
De nieuwe WHO-overeenkomst is een doorbraak in het wereldwijde gezondheidsbeleid. Terwijl de WHO spreekt van een historische vooruitgang, beschuldigen critici de overeenkomst ervan de nationale soevereiniteit op te offeren ten gunste van een gecentraliseerde pandemie-architectuur, geleid door een organisatie die noch verantwoording aflegt, noch democratisch gekozen is.
WHO-pact overeengekomen: de macht over de wereldgezondheid zal worden gecentraliseerd in een niet-gekozen organisatie.
Na ruim drie jaar onderhandelen hebben de lidstaten van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) overeenstemming bereikt over een uitgebreid, juridisch bindend pandemieverdrag, meldt Uncut News.
Volgens Reuters en de WHO moet het de wereld beter voorbereiden op toekomstige gezondheidscrises. Critici waarschuwen echter voor gecentraliseerde controle, een gebrek aan democratische legitimiteit en ondoorzichtige machtsstructuren.
Wat is er besloten?
De geplande overeenkomst (voorontwerp voor de Wereldgezondheidsvergadering in mei 2025) omvat de volgende hoofdpunten:
Wereldwijde toegang tot ziekteverwekkers
→ Oprichting van een systeem voor snelle rapportage en vrijgave van genetische informatie over opkomende ziekteverwekkers – gecentraliseerd bij de WHO.
Distributie van medische producten en kennis
→ Toewijding aan de eerlijke distributie van vaccins, diagnostiek en therapieën – onder meer door middel van verplichte heffingen en verplichte vergunningen.
Wereldwijde onderzoeksinfrastructuur en logistieke netwerken
→ Oprichting van een door de WHO geleid onderzoeksnetwerk en strategische toeleveringsketens voor medische crisisproducten.
Verplichting voor staten om zich voor te bereiden op pandemieën
→ Alle lidstaten moeten plannen, noodvoorraden en controlesystemen ter beschikking stellen – geharmoniseerd volgens de richtlijnen van de WHO.
Juridisch bindende handhaving
→ Volgens de WHO moet de overeenkomst ‘bindend’ zijn – onder toezicht van internationale instanties en met toetsingsmechanismen.
WHO viert ‘multilaterale overwinning’
De definitieve goedkeuring wordt verwacht tijdens de 78ste Wereldgezondheidsvergadering in mei 2025.
Kritische recensie
1. Machtsconcentratie bij de WHO
De overeenkomst versterkt de rol van de WHO aanzienlijk, ook al is de organisatie tijdens de Covid-19-crisis herhaaldelijk bekritiseerd vanwege het gebrek aan transparantie en de afhankelijkheid van particuliere donoren (bijvoorbeeld de Gates Foundation, GAVI en CEPI). Critici klagen dat een niet-democratisch gelegitimeerde autoriteit als de WHO in de toekomst aanbevelingen zou kunnen doen met een quasi-juridisch bindende kracht.
2. Onduidelijke definities en vage clausules
De term ‘pandemie’ blijft vaag gedefinieerd. Ook zogenaamde ‘potentiële bedreigingen’ kunnen voldoende zijn om uitgebreide maatregelen te initiëren – waaronder reisbeperkingen, lockdowns of vaccinatiecampagnes. Advocaten waarschuwen voor een blanco cheque.
3. Geen echt evenwicht tussen Noord en Zuid
Hoewel de nadruk ligt op een ‘eerlijke verdeling’ van medische goederen, blijft het onduidelijk hoe dit praktisch en juridisch afdwingbaar moet worden gemaakt. Rijke landen kunnen hun nationale belangen laten gelden, terwijl het Zuiden in het nadeel blijft wat betreft het verdelingsmechanisme.
4. Vaccinatiedistributie en vrijgave van gegevens zonder toestemming?
De overeenkomst bevat bepalingen voor de verplichte overdracht van biologische monsters en genetische sequenties – zelfs zonder toestemming van het land van herkomst, zodra er sprake is van een ‘wereldwijde dreiging’. Dit zou kunnen leiden tot geopolitieke spanningen, zoals dat ook al gebeurde tussen China en de VS.
Conclusie
De nieuwe WHO-overeenkomst is een doorbraak in het wereldwijde gezondheidsbeleid. Terwijl de WHO spreekt van een historische vooruitgang, beschuldigen critici de overeenkomst ervan de nationale soevereiniteit op te offeren ten gunste van een gecentraliseerde pandemie-architectuur, geleid door een organisatie die noch verantwoording aflegt, noch democratisch gekozen is.
0 Comments
0 Shares
1 Views
Deutsch
Dutch