Mensen vroegen me: Waar is Inspecteur Ingrid, Waar is Inspecteur Dubois?

Inspecteur Dubois, een wandelende ramp. Waar ze op dit moment is? Geen idee, waarschijnlijk ergens chaos aan het veroorzaken.

Er is wel een nieuw verhaal.

https://kylianverhalenvert8.wixsite.com/inspecteur-ingrid-du/post/waterval-van-gerechtigheid

Nieuw verhaal van Inspecteur Dubois.

Wegpiraten zijn het dit keer. Een stoel danst de tango, auto's roesten. Ingrid en Trude werken samen.

Lees Roest en rechtvaardigheid.

https://kylianverhalenvert8.wixsite.com/inspecteur-ingrid-du/post/roest-en-rechtvaardigheid

Het is niet altijd negatief wat je op je bord krijgt.

Even schrok ik! Commentaar op mijn online korte verhalen over Inspecteur Ingrid Dubois. "Niet online zetten!" las ik. Mijn eerste reactie? Huh? Wat is hier aan de hand? Maar dan lees je verder en valt het kwartje. De boodschap was niet negatief, integendeel! "Die korte verhalen zijn te goed voor het internet, die moet je in een boek bundelen!"

Aha! Daar komt de aap uit de mouw. Men smacht naar meer Ingrid Dubois, maar dan in de vorm van een tastbaar boek. En goed nieuws, lezers! Jullie gebeden zijn verhoord!

Ik kan met trots aankondigen dat er hard wordt gewerkt aan een speelfilmlengte verhaal over Inspecteur Ingrid Dubois. En ja, dat betekent inderdaad: het komt in boekvorm beschikbaar! En dat is nog niet alles. Er worden ook enkele korte verhalen van Ingrid toegevoegd aan het boek, zodat je meteen een flinke dosis van haar scherpe humor en onconventionele methodes kunt verslinden.

Verhuist Ingrid Dubois voorgoed van het internet naar de boekenplank? Ja en nee. Ondanks dat je binnenkort van een lang verhaal in boekvorm kunt genieten, blijven er ook korte verhalen van Inspecteur Ingrid Dubois online verschijnen. Zie het als een voorproefje, een kleine amuse-bouche om je honger naar meer te stillen.

Sterker nog, er zijn plannen voor een tweede boek over Ingrid Dubois! Of dit boek ook weer verrijkt wordt met korte verhalen, dat blijft nog even geheim. Maar wees gerust, de avonturen van Inspecteur Ingrid Dubois zijn nog lang niet voorbij.

Ik, Kylian, groet u! Houd het internet en vooral www.boekenbestellen.nl in de gaten, want Ingrid Dubois komt eraan!

Inspecteur Ingrid Dubois is ontvoerd. Nu is Trude boos en de onderwereld beeft van angst.

https://kylianverhalenvert8.wixsite.com/inspecteur-ingrid-du/post/waar-is-ingrid-dubois-en-trude-wordt-boos

Hou je van een politie serie vol humor dan heb ik iets leuks. De geschreven Tv-serie Inspecteur Ingrid Dubois.

Er zijn inmiddels 12 afleveringen geschreven.

Nieuwe "aflevering" van Inspecteur Ingrid Dubois.

Een ogenschijnlijke zelfmoord blijkt een Moord te zijn.


https://kylianverhalenvert8.wixsite.com/inspecteur-ingrid-du/post/ogenschijnlijke-zelfmoord

De tijd van 1940 -1945, ook wel de Tweede Wereldoorlog genoemd.

Je hoort vaak de negatieve dingen over de Duitsers. Maar vaak waren ze net als hun Nederlandse tegenhangers. Mensen die bevelen uitvoerden van hun meerdere.

Zelden hoor je over de mensen, die mensen gered hebben. Ik kende er twee, en ik noemde beide mannen oom.

Uit eerste hand het verhaal van Wolfgang en Herman in de Limburgse Peel.

Waargebeurd.

1944, Tegen het einde van de tweede wereldoorlog.

De modder zoog aan Wolfgangs laarzen. De herfstwind sneed door zijn dunne Duitse uniform. Hij was pas eenentwintig, maar de oorlog had hem al ouder gemaakt dan de roestige karabijn die hij droeg. De eens zo fiere Wehrmacht was nu een verslagen leger, op de vlucht voor de geallieerden. Maar ergens, diep in zijn hart, leefde nog een stukje menselijkheid, een stukje dat schreeuwde om gerechtigheid in deze waanzin.

In diezelfde Limburgse Peel, ploeterde Herman door het moeras. Hij was negentien, een Nederlandse jongen, gedwongen getuige van de gruwelen die de bezetter aanrichtte. De angst proefde hij in de adem van de dorpelingen, in de verstilde gezichten van de kinderen. Het had iets in hem gebroken. Hij kon niet langer toekijken.

Hun paden kruisten elkaar in een verlaten boerderij, een plek gehuld in de nevel van angst en wanhoop. Wolfgang, op de vlucht voor zijn eigen geweten, en Herman, op zoek naar een manier om te helpen. Hun eerste ontmoeting was vol spanning, wantrouwen. Wolfgang, in uniform, werd natuurlijk gezien als de vijand. Maar Herman zag iets in zijn ogen, een weifeling, een spiegel van zijn eigen geworstel.

Langzaam, aarzelend, deelden ze hun verhalen. Wolfgang, gedesillusioneerd door de ideologie, en Herman, verblind door haat, en toch, een sprankje hoop. Ze vonden een gemeenschappelijk doel: de Joodse kinderen redden die verborgen zaten in de omliggende dorpen. De geruchten over deportaties en de naderende frontlinie dreven hen tot actie.

Samen waagden ze zich in de duisternis. Stiekem haalden ze 's nachts de kinderen en hun ouders uit hun schuilplaatsen. Het was een gevaarlijke onderneming, elk moment konden ze ontdekt worden. Hun redding werd de woonboten die verborgen lagen in de kronkelende kanalen van de Peel. Oude, afgedankte schepen, waar de families in stilte hoopten, in afwachting van betere tijden.

Wolfgang, met zijn uniform, kon de verdenking afleiden, terwijl Herman de lokale bevolking kende en hulp regelde. Ze werkten als één, gedreven door de noodzaak, door de blikken van angst in de ogen van de kinderen. Samen verzamelden ze bijna honderd kinderen en hun (groot)ouders, verstopten hen, zorgden voor voedsel en probeerden een beetje menselijkheid terug te brengen in een wereld die die verloren leek te hebben.

De oorlog eindigde. Duitsland capituleerde, en Wolfgang verliet het leger. De angst bleef, maar ook de trots op wat ze samen hadden bereikt. Wolfgang keerde niet terug naar zijn familie, die hij door zijn daden verraden had. Hij bleef in de buurt van Herman, aan de Duitse kant van de grens, in het dorpje Karken. Herman bleef in Posterholt, aan de Nederlandse kant, minder dan een kilometer van Wolfgang vandaan.

Tussen de ruïnes van een verdeeld Europa bloeide een onwaarschijnlijke vriendschap. De oorlog had hen verbonden, had hen beiden getoond wat echte moed was. Ze deelden een stil respect, een begrip dat geen woorden nodig had. De herinnering aan de kinderen die ze hadden gered, de kinderen aan de woonboten, was een eeuwigdurend bewijs van hun heldenmoed. Ze waren geen helden in de traditionele zin, maar ze waren mensen die weigerden weg te kijken, mensen die kozen voor compassie in een tijd van onbegrijpelijke wreedheid.

De jaren gingen voorbij. Langzaam genas de Peel, genas Europa. De haat ebde weg en de toekomst bloeide eindelijk. De ironie van het lot bracht de families van Wolfgang en Herman dichter bij elkaar dan ze ooit hadden gedacht. Hermans zoon, jong en verliefd, ontmoette Wolfgangs dochter. Hun liefde oversteeg de grenzen, het verleden, de oordelen.

En zo gebeurde het, vele jaren later, dat de zoon van de Nederlandse verzetsstrijder en de dochter van de Duitse soldaat elkaar het jawoord gaven, niet ver van de plek waar hun vaders elkaar voor het eerst hadden ontmoet, niet ver van de kanalen waar de woonboten lagen die ooit een veilige haven waren. Een prachtig bewijs dat zelfs in de donkerste tijden, liefde, hoop en verzoening kunnen bloeien. Wolfgang en Herman, beiden oud en grijs, stonden naast elkaar, ontroerd tot tranen. Hun blikken spraken boekdelen. Ze hadden niet alleen levens gered, ze hadden ook een toekomst gecreëerd, een toekomst gebouwd op wederzijds respect, liefde en de onuitwisbare herinnering aan de kinderen van de Peel.

Het is Pasen en het is zondag.

Dus een verhaal in de sfeer van Pasen waarin de Kinderen paaseieren zoeken.

En wie beter dan Inspecteur Ingrid Dubois om chaos in de orde te brengen.

https://kylianverhalenvert8.wixsite.com/inspecteur-ingrid-du/post/de-verdwenen-paaseieren-en-inspecteur-ingrid-junior

Het leven dat velen leven

De Eentonige Melodie van de Dagen

Het alarm loeit. Het is de start van weer een nieuwe dag, een kopie van de vorige, en waarschijnlijk ook van de volgende. Mijn routine is een comfortabele deken, maar soms voelt het meer als een gevangenis.

Ik sta op. Het water is koud, wat me wakker schudt. Ontbijt, een snelle hap die me brandstof geeft voor de dag. Dan de boodschappen. De supermarkt: een kleurrijke chaos, maar ook hier volg ik een bekend pad. Ik vul mijn mandje met dezelfde ingrediënten voor de middag, voor de avond.

Het middageten, een moment van stilte. Even geen verplichtingen, alleen ik en mijn bord. Daarna, de werkdag. Een eindeloze stroom e-mails en taken, deadlines die naderen.

De avond nadert, en met haar de rituelen. Avondeten, opnieuw een recept dat me bekend in de oren klinkt. Dan de televisie. Flitsende beelden, harde geluiden, een poging om de stilte te verdrijven.
Uiteindelijk, het bed. Donker. Stil. De dag is voorbij.

Morgen, hetzelfde liedje. Maar ergens, een klein stemmetje fluistert de vraag: kan de melodie niet anders klinken? Is er geen ruimte voor een ander akkoord, een nieuw refrein? Misschien morgen. Misschien...

Kylian.

Nieuw verhaal van Inspecteur Ingrid Dubois.

Lees het hier: https://kylianverhalenvert8.wixsite.com/inspecteur-ingrid-du