Amerika trekt zich terug uit Stille Zuidzee, ‘beleidsblunders maken ruim baan voor China’.
Wanneer de Verenigde Staten hun handen verder van de Stille Zuidzeestaten aftrekken, zal dat niet alleen de eigen nationale veiligheid schaden, maar zet de deur voor Beijing wagenwijd open, schrijft Pacific-deskundige Camilla Pohle in The Diplomat. 'De terugtrekking van de regering-Trump uit de eilanden in de Stille Oceaan is in het voordeel van China en gaat ten koste van de Amerikaanse nationale veiligheid.’
De Verenigde Staten schaden de eilandbewoners in de Stille Oceaan, vernietigen hun relaties met de landen in de Stille Oceaan en laten China de strijd om invloed winnen.'
Pohle spreekt van een heuse 'reeks beleidsblunders van Washington' op een cruciaal moment nu China zijn militaire aanwezigheid wil uitbreiden 'tot buiten de eerste eilandenketen'. Washington zou dit volgens Pohle kunnen voorkomen door nauwe partnerschappen met de eilandstaten, maar alleen wanneer het Amerikaanse leiderschap daarin geïnteresseerd is. En dat laatste lijkt niet echt het geval: niet alleen heeft Trump de VS teruggetrokken uit de meest cruciale klimaatakkoorden en heeft hij USAID opgeblazen, menig Stille Zuidzee-staat wordt onevenredig hard getroffen door Trumps importtarieven.
Pohle noemt het 'gewoonweg onmogelijk' om de banden van Washington met de eilandstaten in de Stille Oceaan aan te halen als het Amerikaanse buitenlandse beleid die staten in zulke extreme mate schaadt. 'Eilandstaten in de Stille Oceaan behoren tot de meest kwetsbare landen ter wereld wat klimaatverandering betreft, hebben de minst ontwikkelde gezondheidsinfrastructuur ter wereld en zijn bijzonder afhankelijk van hulp.'
Met terugtrekking uit de Akkoorden van Parijs en het ontmantelen van USAID heeft het Witte Huis jarenlange langetermijninvesteringen van de regering-Biden in de Stille Zuidzeestaten 'weggegooid'.
In 2022 lanceerden de Verenigde Staten hun allereerste strategie voor de regio, een proces dat niet altijd even soepel verliep, aldus Pohle, die erop wijst dat de eilandstaten in de Pacific grote vraagtekens zetten bij Washingtons goede bedoelingen. Zo werd de financiering voor de Compacts of Free Association (COFA's) zes maanden tegengehouden in het Amerikaanse Congres. De COFA's zijn de internationale overeenkomsten tussen de VS en de drie soevereine staten van de Stille Oceaan: de Federale Staten van Micronesië, de Republiek van de Marshalleilanden en de Republiek Palau.
Ook waren de regionale leiders zeer gefrustreerd door de in hun ogen ontoereikende inspanningen van de Verenigde Staten om de uitstoot van koolstofdioxide te verminderen - de eilandstaten worden bedreigd door de wereldwijde opwarming van de aarde en de stijging van de zeespiegel. Ook waren de eilandstaten ernstig teleurgesteld in Washingtons botte weigering om de toxische gevolgen van de decennialange Amerikaanse kernproeven op de Marshalleilanden op een fatsoenlijke wijze af te wikkelen.
Uiteindelijk werden nieuwe ambassades geopend en kwamen er budgetten vrij waarmee de eilandstaten hun problemen konden aanpakken. Washington werd weer een speler van formaat in de regio na tientallen jaren van verwaarlozing. En daar zet Donald Trump nu met enkele grote handtekeningen een dikke streep door. De Pacific wordt voortaan door de Amerikanen alleen nog maar bekeken vanuit een militaire optiek, zien ook de eilandstaten, aldus Pohle.
'Inspanningen om de regio te militariseren, zonder Amerikaanse toezeggingen om klimaatverandering tegen te gaan en andere regionale prioriteiten aan te pakken, zullen de goodwill die deze landen nog hebben ten opzichte van de Verenigde Staten aantasten', zegt Pohle.
Volgens haar beschrijven analisten het huidige Republikeinse buitenlandse beleid weliswaar als 'transactioneel', maar impliceert dat dat beide partijen er iets aan hebben. 'Het is beter te begrijpen als eenzijdig: het Witte Huis krijgt wat het wil en andere landen niet. Zelfs eilanden die alleen bewoond worden door pinguïns werden niet gespaard van willekeurige tarieven.'
Schade nog niet zichtbaar
Volgens Pohle zal het nog wel even duren voordat de volledige schade van het buitenlands beleid van deze regering ten opzichte van de Stille Oceaan zichtbaar wordt, maar de enige vraag is hoe ernstig dat het geval is. De eilandstaten die nog steeds getroffen worden door cyclonen en vloedgolven, zullen zich herinneren dat Trump de VS terugtrok uit het Akkoord van Parijs en zich - drill, baby, drill - vrolijk maakte over de toegenomen productie van fossiele brandstoffen. En qua gezondheid en armoede zullen ze zich ook herinneren dat Trump financiering voor de Wereldgezondheidsorganisatie WHO verlaagde, vaccinatiescepticisme bevorderde en USAID de nek omdraaide.
Amerika trekt zich terug uit Stille Zuidzee, ‘beleidsblunders maken ruim baan voor China’.
Wanneer de Verenigde Staten hun handen verder van de Stille Zuidzeestaten aftrekken, zal dat niet alleen de eigen nationale veiligheid schaden, maar zet de deur voor Beijing wagenwijd open, schrijft Pacific-deskundige Camilla Pohle in The Diplomat. 'De terugtrekking van de regering-Trump uit de eilanden in de Stille Oceaan is in het voordeel van China en gaat ten koste van de Amerikaanse nationale veiligheid.’
De Verenigde Staten schaden de eilandbewoners in de Stille Oceaan, vernietigen hun relaties met de landen in de Stille Oceaan en laten China de strijd om invloed winnen.'
Pohle spreekt van een heuse 'reeks beleidsblunders van Washington' op een cruciaal moment nu China zijn militaire aanwezigheid wil uitbreiden 'tot buiten de eerste eilandenketen'. Washington zou dit volgens Pohle kunnen voorkomen door nauwe partnerschappen met de eilandstaten, maar alleen wanneer het Amerikaanse leiderschap daarin geïnteresseerd is. En dat laatste lijkt niet echt het geval: niet alleen heeft Trump de VS teruggetrokken uit de meest cruciale klimaatakkoorden en heeft hij USAID opgeblazen, menig Stille Zuidzee-staat wordt onevenredig hard getroffen door Trumps importtarieven.
Pohle noemt het 'gewoonweg onmogelijk' om de banden van Washington met de eilandstaten in de Stille Oceaan aan te halen als het Amerikaanse buitenlandse beleid die staten in zulke extreme mate schaadt. 'Eilandstaten in de Stille Oceaan behoren tot de meest kwetsbare landen ter wereld wat klimaatverandering betreft, hebben de minst ontwikkelde gezondheidsinfrastructuur ter wereld en zijn bijzonder afhankelijk van hulp.'
Met terugtrekking uit de Akkoorden van Parijs en het ontmantelen van USAID heeft het Witte Huis jarenlange langetermijninvesteringen van de regering-Biden in de Stille Zuidzeestaten 'weggegooid'.
In 2022 lanceerden de Verenigde Staten hun allereerste strategie voor de regio, een proces dat niet altijd even soepel verliep, aldus Pohle, die erop wijst dat de eilandstaten in de Pacific grote vraagtekens zetten bij Washingtons goede bedoelingen. Zo werd de financiering voor de Compacts of Free Association (COFA's) zes maanden tegengehouden in het Amerikaanse Congres. De COFA's zijn de internationale overeenkomsten tussen de VS en de drie soevereine staten van de Stille Oceaan: de Federale Staten van Micronesië, de Republiek van de Marshalleilanden en de Republiek Palau.
Ook waren de regionale leiders zeer gefrustreerd door de in hun ogen ontoereikende inspanningen van de Verenigde Staten om de uitstoot van koolstofdioxide te verminderen - de eilandstaten worden bedreigd door de wereldwijde opwarming van de aarde en de stijging van de zeespiegel. Ook waren de eilandstaten ernstig teleurgesteld in Washingtons botte weigering om de toxische gevolgen van de decennialange Amerikaanse kernproeven op de Marshalleilanden op een fatsoenlijke wijze af te wikkelen.
Uiteindelijk werden nieuwe ambassades geopend en kwamen er budgetten vrij waarmee de eilandstaten hun problemen konden aanpakken. Washington werd weer een speler van formaat in de regio na tientallen jaren van verwaarlozing. En daar zet Donald Trump nu met enkele grote handtekeningen een dikke streep door. De Pacific wordt voortaan door de Amerikanen alleen nog maar bekeken vanuit een militaire optiek, zien ook de eilandstaten, aldus Pohle.
'Inspanningen om de regio te militariseren, zonder Amerikaanse toezeggingen om klimaatverandering tegen te gaan en andere regionale prioriteiten aan te pakken, zullen de goodwill die deze landen nog hebben ten opzichte van de Verenigde Staten aantasten', zegt Pohle.
Volgens haar beschrijven analisten het huidige Republikeinse buitenlandse beleid weliswaar als 'transactioneel', maar impliceert dat dat beide partijen er iets aan hebben. 'Het is beter te begrijpen als eenzijdig: het Witte Huis krijgt wat het wil en andere landen niet. Zelfs eilanden die alleen bewoond worden door pinguïns werden niet gespaard van willekeurige tarieven.'
Schade nog niet zichtbaar
Volgens Pohle zal het nog wel even duren voordat de volledige schade van het buitenlands beleid van deze regering ten opzichte van de Stille Oceaan zichtbaar wordt, maar de enige vraag is hoe ernstig dat het geval is. De eilandstaten die nog steeds getroffen worden door cyclonen en vloedgolven, zullen zich herinneren dat Trump de VS terugtrok uit het Akkoord van Parijs en zich - drill, baby, drill - vrolijk maakte over de toegenomen productie van fossiele brandstoffen. En qua gezondheid en armoede zullen ze zich ook herinneren dat Trump financiering voor de Wereldgezondheidsorganisatie WHO verlaagde, vaccinatiescepticisme bevorderde en USAID de nek omdraaide.
English
Deutsch