Het leven dat velen leven
De Eentonige Melodie van de Dagen
Het alarm loeit. Het is de start van weer een nieuwe dag, een kopie van de vorige, en waarschijnlijk ook van de volgende. Mijn routine is een comfortabele deken, maar soms voelt het meer als een gevangenis.
Ik sta op. Het water is koud, wat me wakker schudt. Ontbijt, een snelle hap die me brandstof geeft voor de dag. Dan de boodschappen. De supermarkt: een kleurrijke chaos, maar ook hier volg ik een bekend pad. Ik vul mijn mandje met dezelfde ingrediënten voor de middag, voor de avond.
Het middageten, een moment van stilte. Even geen verplichtingen, alleen ik en mijn bord. Daarna, de werkdag. Een eindeloze stroom e-mails en taken, deadlines die naderen.
De avond nadert, en met haar de rituelen. Avondeten, opnieuw een recept dat me bekend in de oren klinkt. Dan de televisie. Flitsende beelden, harde geluiden, een poging om de stilte te verdrijven.
Uiteindelijk, het bed. Donker. Stil. De dag is voorbij.
Morgen, hetzelfde liedje. Maar ergens, een klein stemmetje fluistert de vraag: kan de melodie niet anders klinken? Is er geen ruimte voor een ander akkoord, een nieuw refrein? Misschien morgen. Misschien...
Kylian.
De Eentonige Melodie van de Dagen
Het alarm loeit. Het is de start van weer een nieuwe dag, een kopie van de vorige, en waarschijnlijk ook van de volgende. Mijn routine is een comfortabele deken, maar soms voelt het meer als een gevangenis.
Ik sta op. Het water is koud, wat me wakker schudt. Ontbijt, een snelle hap die me brandstof geeft voor de dag. Dan de boodschappen. De supermarkt: een kleurrijke chaos, maar ook hier volg ik een bekend pad. Ik vul mijn mandje met dezelfde ingrediënten voor de middag, voor de avond.
Het middageten, een moment van stilte. Even geen verplichtingen, alleen ik en mijn bord. Daarna, de werkdag. Een eindeloze stroom e-mails en taken, deadlines die naderen.
De avond nadert, en met haar de rituelen. Avondeten, opnieuw een recept dat me bekend in de oren klinkt. Dan de televisie. Flitsende beelden, harde geluiden, een poging om de stilte te verdrijven.
Uiteindelijk, het bed. Donker. Stil. De dag is voorbij.
Morgen, hetzelfde liedje. Maar ergens, een klein stemmetje fluistert de vraag: kan de melodie niet anders klinken? Is er geen ruimte voor een ander akkoord, een nieuw refrein? Misschien morgen. Misschien...
Kylian.
Het leven dat velen leven
De Eentonige Melodie van de Dagen
Het alarm loeit. Het is de start van weer een nieuwe dag, een kopie van de vorige, en waarschijnlijk ook van de volgende. Mijn routine is een comfortabele deken, maar soms voelt het meer als een gevangenis.
Ik sta op. Het water is koud, wat me wakker schudt. Ontbijt, een snelle hap die me brandstof geeft voor de dag. Dan de boodschappen. De supermarkt: een kleurrijke chaos, maar ook hier volg ik een bekend pad. Ik vul mijn mandje met dezelfde ingrediënten voor de middag, voor de avond.
Het middageten, een moment van stilte. Even geen verplichtingen, alleen ik en mijn bord. Daarna, de werkdag. Een eindeloze stroom e-mails en taken, deadlines die naderen.
De avond nadert, en met haar de rituelen. Avondeten, opnieuw een recept dat me bekend in de oren klinkt. Dan de televisie. Flitsende beelden, harde geluiden, een poging om de stilte te verdrijven.
Uiteindelijk, het bed. Donker. Stil. De dag is voorbij.
Morgen, hetzelfde liedje. Maar ergens, een klein stemmetje fluistert de vraag: kan de melodie niet anders klinken? Is er geen ruimte voor een ander akkoord, een nieuw refrein? Misschien morgen. Misschien...
Kylian.
Deutsch
Dutch