Mijn Taalbad is een Potpourri van Invloeden
Mijn hoofd is een chaos.
Waat is t’r aan de handj? Wie kömp ’t?
Der sit in ferhaal yn myn holle, hoe fertel ik it?
Dit is 'n mengelmoes van tale, gemeng.
Es wird alles gut, zuerst müssen wir allem seinen Platz geben
Allee, da komwel.
’t hed tied nodig
D'Enn ass a Siicht
Ik ben Kylian, en mijn teksten bevatten gegarandeerd taalfouten.
Vaak moedwillig, maar soms ook door een talenmix. In mijn hoofd bevinden zich namelijk meerdere talen. Ik ben een geboren en getogen Limburger en hou van mijn land, de spraak, de taal en de mensen, maar: Ik ben geen zuivere Limburger. Mijn taalkundige reis is er een die gevormd is door een bont gezelschap van dialecten en talen, een kleurrijke lappendeken geweven door mijn familiegeschiedenis en mijn omgeving.
Mijn ontwikkeling begon, zoals voor velen in Limburg, met Limburgs. Pa en ma spraken het, dus dat werd mijn moedertaal. De tweede taal die zich aandiende was Duits, via de familie van een van mijn grootouders. De derde taal die ik meekreeg was Engels, afkomstig van een van mijn andere grootouders. Oeps, nu volgt het Fries, via de derde grootouder. En toen Afrikaans, via de vierde grootouder. Een waar linguïstisch buffet!
Je zou verwachten dat Nederlands nu aan de beurt was, maar nee. Ik had een oppas, en die kwam uit Brabant. Dus nog steeds geen officieel Nederlands in mijn jonge leven. Toen kwam de tijd dat ik ging buitenspelen. De meeste kinderen spraken Limburgs, uiteraard, maar: er waren ook kinderen die enkel Nederlands spraken. Pas toen leerde ik Nederlands, de taal die ik nu gebruik om dit verhaal te vertellen. Later, toen ik alweer bijna de lagere school verliet, heb ik aan dat toch al behoorlijke taalpakket nog Vlaams en Luxemburgs toegevoegd. Waarom ook niet, toch?
Mijn Nederlands is, hoewel het meestal wel goed lijkt, dus niet volgens het groene boekje. Zinsopbouw, woorden en zelfs spelling wijken hier en daar af van de zogenaamde norm. Ik ben wie ik ben, en mijn taal is een reflectie daarvan.
Het gevolg is: dat ik soms iets neerpen wat op Nederlands lijkt, maar een Afrikaanse zinsopbouw heeft. Misschien schemert de Duitse afkomst erin, met een onhandige woordvolgorde. De Limburgse invloed is bijna altijd wel ergens te vinden in mijn verhalen, in een onverwachte woordkeuze of een bepaalde expressie. Maar ja, dat ben ik, en dat vind je dus ook in mijn verhalen terug. Ik schrijf zoals ik spreek, en ik spreek zoals ik geleefd heb.
Het voordeel van zoveel talen beheersen is, dat je je bijna overal ter wereld verstaanbaar kunt maken. Het nadeel? Bijna iedereen spreekt je aan op je taalgebruik. Ik ben een wandelende, sprekende taalfout, blijkbaar.
Want soms, dan klink ik Afrikaans terwijl ik me in Duitsland bevind en daar een Nederlander passeer die denkt dat ik van België kom… Het is een wonder dat ik nog niet compleet in verwarring ben geraakt. Maar ergens, in die chaos van talen en dialecten, vind ik mijn eigen, unieke stem. En die deel ik graag met jullie.
Tijd voor Koffie.
Mijn Taalbad is een Potpourri van Invloeden
Mijn hoofd is een chaos.
Waat is t’r aan de handj? Wie kömp ’t?
Der sit in ferhaal yn myn holle, hoe fertel ik it?
Dit is 'n mengelmoes van tale, gemeng.
Es wird alles gut, zuerst müssen wir allem seinen Platz geben
Allee, da komwel.
’t hed tied nodig
D'Enn ass a Siicht
Ik ben Kylian, en mijn teksten bevatten gegarandeerd taalfouten.
Vaak moedwillig, maar soms ook door een talenmix. In mijn hoofd bevinden zich namelijk meerdere talen. Ik ben een geboren en getogen Limburger en hou van mijn land, de spraak, de taal en de mensen, maar: Ik ben geen zuivere Limburger. Mijn taalkundige reis is er een die gevormd is door een bont gezelschap van dialecten en talen, een kleurrijke lappendeken geweven door mijn familiegeschiedenis en mijn omgeving.
Mijn ontwikkeling begon, zoals voor velen in Limburg, met Limburgs. Pa en ma spraken het, dus dat werd mijn moedertaal. De tweede taal die zich aandiende was Duits, via de familie van een van mijn grootouders. De derde taal die ik meekreeg was Engels, afkomstig van een van mijn andere grootouders. Oeps, nu volgt het Fries, via de derde grootouder. En toen Afrikaans, via de vierde grootouder. Een waar linguïstisch buffet!
Je zou verwachten dat Nederlands nu aan de beurt was, maar nee. Ik had een oppas, en die kwam uit Brabant. Dus nog steeds geen officieel Nederlands in mijn jonge leven. Toen kwam de tijd dat ik ging buitenspelen. De meeste kinderen spraken Limburgs, uiteraard, maar: er waren ook kinderen die enkel Nederlands spraken. Pas toen leerde ik Nederlands, de taal die ik nu gebruik om dit verhaal te vertellen. Later, toen ik alweer bijna de lagere school verliet, heb ik aan dat toch al behoorlijke taalpakket nog Vlaams en Luxemburgs toegevoegd. Waarom ook niet, toch?
Mijn Nederlands is, hoewel het meestal wel goed lijkt, dus niet volgens het groene boekje. Zinsopbouw, woorden en zelfs spelling wijken hier en daar af van de zogenaamde norm. Ik ben wie ik ben, en mijn taal is een reflectie daarvan.
Het gevolg is: dat ik soms iets neerpen wat op Nederlands lijkt, maar een Afrikaanse zinsopbouw heeft. Misschien schemert de Duitse afkomst erin, met een onhandige woordvolgorde. De Limburgse invloed is bijna altijd wel ergens te vinden in mijn verhalen, in een onverwachte woordkeuze of een bepaalde expressie. Maar ja, dat ben ik, en dat vind je dus ook in mijn verhalen terug. Ik schrijf zoals ik spreek, en ik spreek zoals ik geleefd heb.
Het voordeel van zoveel talen beheersen is, dat je je bijna overal ter wereld verstaanbaar kunt maken. Het nadeel? Bijna iedereen spreekt je aan op je taalgebruik. Ik ben een wandelende, sprekende taalfout, blijkbaar.
Want soms, dan klink ik Afrikaans terwijl ik me in Duitsland bevind en daar een Nederlander passeer die denkt dat ik van België kom… Het is een wonder dat ik nog niet compleet in verwarring ben geraakt. Maar ergens, in die chaos van talen en dialecten, vind ik mijn eigen, unieke stem. En die deel ik graag met jullie.
Tijd voor Koffie.
:quality(80)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/5ffbb0d0-ee8e-11ef-b3d6-a62c1782112c.jpg)
Deutsch
Dutch
