Adrenochroom: Wat is feit en wat is fictie?

Online doen bizarre verhalen de ronde over adrenochroom. Sommigen beweren dat het een “jeugd-elixer” is, geoogst uit kinderen door elites. Maar wat klopt daar écht van?

Wat is adrenochroom?

- Een chemische stof die ontstaat wanneer adrenaline oxideert.
- Komt van nature voor in het lichaam en kan synthetisch worden gemaakt.
- In de jaren ’50 werd het kort onderzocht in verband met psychoses, maar dat idee is allang verlaten.
- Geen bewijs dat het verjongt, verslavend is of hallucinerende effecten heeft.

Het is dus géén wondermiddel. En zeker geen geheimzinnige drug uit horrorverhalen.

Hoe fictie een complot werd

- 1971: Hunter S. Thompson beschreef adrenochroom in zijn boek Fear and Loathing in Las Vegas als een extreme drug geoogst van mensen. Pure fictie.
- 1998: De filmversie versterkte dat beeld.
- 2000s: Online fora als 4chan en QAnon vermengden het met oude antisemitische en satanische mythes.

Gevolg: een gevaarlijke complottheorie zonder enige basis in de realiteit.

Waarom juist adrenochroom?

- Het klinkt wetenschappelijk én mysterieus.
- Het is onbekend, dus makkelijk om fantasie op los te laten.
- Het had al een plek in boeken en films — een springplank voor desinformatie.

De feiten op een rij

- Adrenochroom bestaat als stof.
- Het wordt niet geoogst uit mensen.
- Er is géén medisch, forensisch of journalistiek bewijs voor de complottheorieën.

Kritisch denken is je beste verdediging tegen angstverhalen vermomd als “geheime waarheid”.
“Adrenochroom: wondermiddel of waanzin?”
> Wat als alles wat je online las over elites en geheime drugs… gewoon uit een roman kwam?
> Tijd om feiten van fictie te scheiden.

Geen bewijs.
Wel veel popcultuur.
En een hoop gevaarlijke fantasie.

Swipe, lees, denk.

Had jij ooit van adrenochroom gehoord? En geloofde je het verhaal?


Bronnen

https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/compound/Adrenochrome
https://www.snopes.com/fact-check/adrenochrome/
https://www.scientificamerican.com/article/the-strange-history-of-adrenochrome/
https://www.bbc.com/news/53498434

Trending & Algemeen Bereik
- #FactCheck
- #MythBusting
- #ConspiracyTheories
- #ScienceNotScare
- #StayInformed
- #TruthMatters
- #CriticalThinking
- #Debunked
- #InternetMyths
- #MediaLiteracy

Educatief & Informatief
- #AdrenochromeExplained
- #ScienceEducation
- #ChemistryFacts
- #KnowTheFacts
- #FakeNewsAlert
- #Disinformation
- #PopCultureVsReality

Dit is het mysterieuze World Economic Forum.

Iedere januari vindt het jaarlijkse feestje van de economische en politieke elite van de wereld plaats: de vergadering van het World Economic Forum (WEF). In het Zwitserse Davos zullen van over de hele wereld duizenden mensen (soms per privévliegtuig) samenkomen om onderwerpen te bespreken op het gebied van economie, gezondheid, klimaat en milieu. Maar wat is het WEF nou precies, en waarom is het Forum het middelpunt van zoveel extreme complottheorieën?

In 1971 zag het WEF, toen nog onder de naam European Management Forum, het licht dankzij oprichter Klaus Schwab. Het doel van Schwab, die hoogleraar economie is aan de Universiteit van Genève, is om de samenwerking tussen overheden, bedrijven en organisaties te verbeteren. In eerste instantie om de strijd met de Amerikaanse economie aan te kunnen. Maar inmiddels is het uitgegroeid tot een club die de globalisering en wereldhandel wil verbeteren, net zoals het de klimaattransitie wil versnellen en versoepelen. Voor Schwab is dit jaar zijn laatste jaar als leider van het WEF.

Het idee van Schwab ontstond vanuit zijn theorie van stakeholder capitalism. Binnen dat idee is een bedrijf er niet alleen om de belangen van aandeelhouders te dienen, maar juist voor iedereen die een belang (stake) heeft bij het bedrijf. Dat kunnen mensen zijn binnen het bedrijf, zoals managers, maar ook extern kunnen mensen een belang hebben bij een organisatie of een bedrijf, zoals overheden, universiteiten, sectoren, maar ook de samenleving en het klimaat.

Maar het WEF bleef groeien. Waar de basis lag bij bedrijven, is het WEF inmiddels een orgaan geworden waar politieke, economische, maatschappelijke en academische kopstukken bijeenkomen. Het gaat om onder andere om (westerse) staatshoofden en ministers, belangrijke hoogleraren, ceo's van multinationals en de kopstukken van grote maatschappelijke organisaties.

Inmiddels is het World Economic Forum uitgegroeid tot een club waarbij meer dan 390 bedrijven uit ruim 60 landen zijn aangesloten. In dat rijtje kom je niet zomaar terecht, benadrukt het WEF. Lid worden kan alleen op uitnodiging en gebeurt pas na 'uitvoerig onderzoek' op basis van specifieke criteria. Daarbij wordt er onder andere gekeken naar hoe innovatief, disruptief en invloedrijk een potentieel lid kan zijn. Lid zijn kost geld, een bedrag van omgerekend 60.000 tot wel 600.000 euro.

Ieder jaar in januari vergaderen de leden dan in het Zwitserse Davos over de volgens hen belangrijkste thema's die in de wereld spelen. Zo was het thema in 2019 de globalisering, in 2020 de verduurzaming van de wereld, in 2021 'The Great Reset' en in 2022 het terugwinnen van het vertrouwen. Voor 2023 stond 'samenwerken in een gefragmenteerde wereld' op de agenda. In 2024 was het thema 'Vertrouwen Terugwinnen' en voor dit jaar zal het hoofdonderwerp de 'Samenwerking voor het Slimme Tijdperk'.

Concrete macht heeft het WEF in feite niet. Wel kan het invloed uitoefenen door onderwerpen op de agenda te zetten en bespreekbaar te maken op hoog (geo-)politiek niveau. Daarnaast is het ook een podium voor maatschappelijke organisaties (ngo's) en activisten om een tegengeluid te laten horen, tegenover de aanwezige elite. De aanwezigheid van ngo's was overigens niet vanzelfsprekend. Pas sinds 2000 werden die organisaties uitgenodigd, nadat er in 1999 wereldwijde protesten plaatsvonden tegen globalisatie.

Sinds de coronapandemie is het WEF echter voer voor complotdenkers, die met onbewezen theorieën stellen dat de club van Klaus Schwab de touwtjes van de wereldeconomie in handen heeft. Complotdenkers stellen dat het WEF extreme plannen heeft omtrent de klimaattransitie, digitalisering en globalisering, waarmee zij een dystopisch toekomstbeeld schetsen. Dit baseren zij op het boek 'The Great Reset' van Schwab. Daarin wordt voorgesteld om de wereld(economie) na de coronapandemie anders in te richten. Daarbij zou volgens Schwab meer gedacht moeten worden aan sociale en economische gelijkheid en moet er meer aandacht komen voor het klimaat. Volgens complotdenkers is het echter een manier om zo mensen onder controle te krijgen. Daar is echter geen bewijs voor, zo concludeerde het factcheckteam van Reuters.

Daarnaast is er meer kritiek op het WEF. Politicoloog Samuel Huntington kwam met de term 'Davos Man', de stereotiepe elite-man die nationale grenzen als drempels ziet en neerkijkt op mensen die niet meedoen aan de idealen van het WEF. 'Iedereen die gelooft in het behoud van zaken als vrijheid, soevereiniteit en decentralisatie van macht, moet zich zorgen maken', zo beschrijft het oudste Britse nieuwsblad The Spectator de invloed van het WEF.

Hoe sociale media kantelpunten voor positieve verandering verhinderen.

Activisten en sympathisanten noemen sociale kantelpunten vaak als instrumenten voor sociale verandering en klimaatbescherming. Het idee dat 25% van de aanhangers van een plan verandering kan bewerkstelligen, is populair. Maar blijft deze conclusie overeind onder de druk van sociale media?

Een veel geciteerde studie concludeerde dat 25% van de mensen een kantelpunt kan veroorzaken. Deze conclusie komt uit onderzoek van Damon Centola en zijn collega’s aan de Universiteit van Pennsylvania. Hun studie, “Experimental Evidence for Tipping Points in Social Convention”, werd in 2018 gepubliceerd in Science.

In deze experimentele studie ontdekten Centola en zijn team dat wanneer een toegewijde minderheid 25% van de totale groep bereikte, er een abrupte verandering in groepsdynamiek optrad, wat leidde tot de snelle adoptie van een nieuwe norm door de meerderheid. Deze bevinding daagde eerdere speculaties uit dat kantelpunten ergens tussen 10% en 40% zouden kunnen liggen.

Het speelveld verandert

Toen het onderzoek werd uitgevoerd, waren sociale media echter minder invloedrijk en veel minder gepolariseerd dan tegenwoordig. Dit vraagt om een kritische herziening van die conclusie.

Centola stelt dat sociale netwerken een cruciale rol spelen bij het bereiken van het 25%-kantelpunt voor sociale verandering, door ideeën, gedragingen en normen te verspreiden. Maar in het experiment konden de deelnemers transparant en op gelijke voet met elkaar communiceren – dat wil zeggen, zonder filters, in directe interactie met echte mensen. En toen kwamen de bots.

Nieuwe uitdagingen

Hoewel sociale netwerken werden gezien als krachtige hulpmiddelen voor het bereiken van kantelpunten, waren er al belangrijke beperkingen ten tijde van het onderzoek. Algoritmen van sociale media creëerden destijds al echokamers, waardoor de verspreiding van ideeën buiten gelijkgestemde groepen werd beperkt.

En dezelfde dynamiek die positieve sociale verandering mogelijk maakt, kan worden misbruikt door actoren die de publieke opinie in minder goedaardige richtingen willen beïnvloeden. Dit werd al door Centola aangehaald. Maar toen kwamen de bots. Tegenwoordig vormen zij een essentiële belemmering voor positieve verandering.

Bots ondermijnen de 25%-regel door het systeem te manipuleren en consequent tegengestelde meningen te posten over kwesties zoals klimaatbescherming en een duurzame transitie. Voor elke menselijke boodschap kunnen bots een willekeurig aantal tegenboodschappen plaatsen, ontworpen om maximale interactie uit te lokken. Op deze manier kunnen menselijke berichten eenvoudig worden overspoeld en verhinderd om een kritieke drempel te bereiken, terwijl bots een tegengesteld kantelpunt creëren in het voordeel van hun makers.

De studie van Damon Centola is echter nog niet herhaald, noch is er bewijs voor de geldigheid ervan in de echte wereld. Ja, er zijn aanwijzingen voor kritieke kantelpunten, en ze gebeuren. Maar het lijkt onmogelijk om ze nauwkeurig te definiëren op een exact percentage van de bevolking.

Aan de andere kant biedt het gebruik van bots een solide concept om positieve sociale kantelpunten te voorkomen, ongeacht de drempel. Ze overtreffen simpelweg hun tegenstanders. En met het recente afschaffen van factchecking op grote sociale media krijgen ze vrij spel. Under His Eye.

Mark Zuckerberg heeft aangekondigd dat hij de vrijheid van meningsuiting op Facebook gaat herstellen en dat de 'onafhankelijke factcheckers' (die eigenlijk níet zo 'onafhankelijk' waren als wel werd beweerd) gaan verdwijnen.

Zal dit nu een reden zijn om met zijn allen massaal terug te keren naar Facebook?

Geen haar op mijn hoofd die dááraan denkt Ik ben er weg en ik blíjf er weg

https://vm.tiktok.com/ZNeK2fep6/