Bril Kwijt!

Kylian, dat ben ik, een man met een voorliefde voor lenzen en een bril die blijkbaar een eigen leven leidt. En die bril, die was ineens verdwenen. Echt, nergens te bekennen! Ik heb me de pleuris gezocht, kan ik je vertellen. Het hele huis lag overhoop, leek wel een bom ontploft. De auto heb ik binnenstebuiten gekeerd, alsof ik op zoek was naar een verloren muntje. De garage heb ik doorgespit, alsof ik een schat aan het zoeken was. En zelfs de BBQ in de tuin kreeg een grondige inspectie.

Geen bril.

Toen kwam Zoonlief binnen, met die typische "Wat is er nu weer aan de hand, Pap?" blik. Hij vroeg wat ik zocht en, ondanks dat ik al twee uur aan het zoeken was, besloot hij me te helpen. Nog eens twee uur speurwerk, en nog steeds geen bril.

Daarna kwamen Laura, mijn wederhelft, en dochter Jessie binnen. "Wat zijn jullie nu weer kwijt?", vroeg Laura, terwijl ze de boodschappen in de keuken zette. "Mijn bril," antwoordde ik, een beetje gefrustreerd. En toen gebeurde het. Jessie barstte in een keiharde lachbui uit.

"Wat denk je dat Jessie zei?", hoor ik je denken. Nou, ze zei: "Papa, kijk eens op je neus!"

En ja hoor, daar hing hij dan. Mijn bril, pontificaal op mijn neus. Ik had hem al die tijd op gehad! Ik had het kunnen weten, natuurlijk! Hoe kon ik zo dom zijn?

Dan komt Laura's stem uit de keuken: "KYLIAN, HEB JE AL OP JE NEUS GEKEKEN?!"

Ik voel mijn wangen rood kleuren. De hele situatie is zo absurd dat ik er zelf om moet lachen. Twee uur zoeken, het hele huis overhoop, en de bril zat gewoon al die tijd op mijn neus.

Het is natuurlijk belachelijk. Maar het is ook typisch mij. Ik ben nogal een afgeleide type. En als je dan ook nog eens lenzen draagt, schiet je nog wel eens door.

Tip van mij, Kylian, zeer belangrijk: 'kijk voortaan eerst even naar je neus voordat je het hele huis op stelten zet'.

Ach ja, het leven van een brildragende, lenzen-verwende, afgeleide Kylian is nooit saai!