Baudet furieus: Spreidingswet pas in 2026 weg!
Het is weer eens typisch Nederlands polderdrama, en Thierry Baudet pikt het niet langer. Het kabinet heeft aangekondigd dat de Spreidingswet, die asielzoekers als een lappendeken over ons land verdeelt, waarschijnlijk pas in 2026 wordt ingetrokken. Baudet ging op X volledig los: “Spreidingswet pas in 2026 ingetrokken? Dan staan al die azc’s er inmiddels al. Veel te laat!” En hij heeft een punt. Terwijl PVV’ers Geert Wilders en asielminister Marjolein Faber zweren dat ze geen enkele asielzoeker of AZC meer willen, lijkt er een onzichtbare hand aan de knoppen te draaien. Volgens DDS is die hand duidelijk: de EU, die ons land in een wurggreep houdt. Onze oplossing? Een keiharde NEXIT.
Laten we dit even helder stellen. De Spreidingswet dwingt gemeenten om asielzoekers op te vangen, of ze dat nu willen of niet. Het kabinet belooft nu dat die wet “bij voorkeur” pas volgend jaar verdwijnt, na de eerste cyclus van twee jaar. Waarom? Om gemeenten en provincies “duidelijkheid” te geven en gemaakte afspraken niet te schofferen. Klinkt nobel, maar in de praktijk betekent het dat we nog een jaar lang opgescheept zitten met gedwongen opvangplekken. En alsof dat nog niet genoeg is, krijgen gemeenten ook nog eens 30.000 euro per gehuisveste statushouder. Baudet briest: “Hoe kan dit?!” En eerlijk, ik snap zijn frustratie.
Wilders en Faber hebben altijd geschreeuwd dat ze de asielinstroom willen stoppen. Faber zei vorig jaar nog dat het intrekken van de Spreidingswet jaren kon duren, maar krabbelde later terug met een “zo snel mogelijk”. Toch lijkt het erop dat hun handen gebonden zijn. Het kabinet gooit het op een “ordentelijke afwikkeling” en wil zelfs praten over welke opvangplekken na 2026 kunnen blijven. Serieus? Terwijl Nederlanders in dorpen en steden al jarenlang protesteren tegen Azc's, gaat de overheid vrolijk door met het faciliteren van asielopvang. En wie betaalt de rekening? Juist, de belastingbetaler.
De contourennota van het kabinet leest als een excuusbrief aan gemeenten, met vage beloftes over compensatie en overleg, maar ondertussen blijven de opvangplekken komen. Negentigduizend stuks, om precies te zijn, want dat hebben gemeenten al toegezegd. En zelfs als de wet verdwijnt, wil Faber delen ervan in stand houden – zonder dwang, zegt ze, maar met hetzelfde resultaat: asielzoekers verdeeld over het land, terwijl de burger het nakijken heeft.
Dit is precies waarom Baudet ook hamert op een NEXIT. Zolang we vastzitten aan EU-regels, blijven we rondjes draaien in een systeem dat onze soevereiniteit uitholt. Wilders en Faber mogen dan wel stoere praatjes hebben, maar zonder de EU los te laten, is het dweilen met de kraan open. Baudet snapt dat, en zijn woede is voelbaar. Nederland verdient beter dan een kabinet dat halfslachtige beloftes doet terwijl Brussel de lakens uitdeelt. Als dit zo doorgaat, staan die Azc's er inderdaad al lang en breed voordat iemand in Den Haag durft te bewegen. Tijd voor actie, en snel ook.
Baudet furieus: Spreidingswet pas in 2026 weg!
Het is weer eens typisch Nederlands polderdrama, en Thierry Baudet pikt het niet langer. Het kabinet heeft aangekondigd dat de Spreidingswet, die asielzoekers als een lappendeken over ons land verdeelt, waarschijnlijk pas in 2026 wordt ingetrokken. Baudet ging op X volledig los: “Spreidingswet pas in 2026 ingetrokken? Dan staan al die azc’s er inmiddels al. Veel te laat!” En hij heeft een punt. Terwijl PVV’ers Geert Wilders en asielminister Marjolein Faber zweren dat ze geen enkele asielzoeker of AZC meer willen, lijkt er een onzichtbare hand aan de knoppen te draaien. Volgens DDS is die hand duidelijk: de EU, die ons land in een wurggreep houdt. Onze oplossing? Een keiharde NEXIT.
Laten we dit even helder stellen. De Spreidingswet dwingt gemeenten om asielzoekers op te vangen, of ze dat nu willen of niet. Het kabinet belooft nu dat die wet “bij voorkeur” pas volgend jaar verdwijnt, na de eerste cyclus van twee jaar. Waarom? Om gemeenten en provincies “duidelijkheid” te geven en gemaakte afspraken niet te schofferen. Klinkt nobel, maar in de praktijk betekent het dat we nog een jaar lang opgescheept zitten met gedwongen opvangplekken. En alsof dat nog niet genoeg is, krijgen gemeenten ook nog eens 30.000 euro per gehuisveste statushouder. Baudet briest: “Hoe kan dit?!” En eerlijk, ik snap zijn frustratie.
Wilders en Faber hebben altijd geschreeuwd dat ze de asielinstroom willen stoppen. Faber zei vorig jaar nog dat het intrekken van de Spreidingswet jaren kon duren, maar krabbelde later terug met een “zo snel mogelijk”. Toch lijkt het erop dat hun handen gebonden zijn. Het kabinet gooit het op een “ordentelijke afwikkeling” en wil zelfs praten over welke opvangplekken na 2026 kunnen blijven. Serieus? Terwijl Nederlanders in dorpen en steden al jarenlang protesteren tegen Azc's, gaat de overheid vrolijk door met het faciliteren van asielopvang. En wie betaalt de rekening? Juist, de belastingbetaler.
De contourennota van het kabinet leest als een excuusbrief aan gemeenten, met vage beloftes over compensatie en overleg, maar ondertussen blijven de opvangplekken komen. Negentigduizend stuks, om precies te zijn, want dat hebben gemeenten al toegezegd. En zelfs als de wet verdwijnt, wil Faber delen ervan in stand houden – zonder dwang, zegt ze, maar met hetzelfde resultaat: asielzoekers verdeeld over het land, terwijl de burger het nakijken heeft.
Dit is precies waarom Baudet ook hamert op een NEXIT. Zolang we vastzitten aan EU-regels, blijven we rondjes draaien in een systeem dat onze soevereiniteit uitholt. Wilders en Faber mogen dan wel stoere praatjes hebben, maar zonder de EU los te laten, is het dweilen met de kraan open. Baudet snapt dat, en zijn woede is voelbaar. Nederland verdient beter dan een kabinet dat halfslachtige beloftes doet terwijl Brussel de lakens uitdeelt. Als dit zo doorgaat, staan die Azc's er inderdaad al lang en breed voordat iemand in Den Haag durft te bewegen. Tijd voor actie, en snel ook.
:quality(80)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/171eaba2-18ef-11f0-beb2-52743dbb8554.jpg)
Deutsch
Dutch