In veel islamitische samenlevingen is homoseksualiteit niet alleen religieus verboden, maar ook cultureel zwaar taboe. Toch bestaan er binnen diezelfde gemeenschappen schaduwwerelden waarin seksuele verlangens hun weg zoeken — vaak heimelijk, soms schrijnend, en niet zelden over de rug van kwetsbare mensen.

Een opvallend en herhaald fenomeen is de ‘bijzondere interesse’ die veel islamitische mannen tonen in jonge, vrouwelijk ogende mannen of trans vrouwen. Ondanks hun officiële afkeer van homoseksualiteit, zoeken zij in het geniep seksuele toenadering. Deze tegenstelling roept vragen op: hoe kan het dat iets dat zo sterk veroordeeld wordt, tegelijkertijd zo frequent en intens wordt nagestreefd?

Het antwoord ligt in een complex samenspel van religie, culturele repressie, seksuele onderdrukking en machtsverhoudingen. En het kent extreme uitwassen — zoals het fenomeen bacha bazi, de praktijk van de ‘dansende jongens’ in Afghanistan.

Onderdrukking leidt tot schaduw

Binnen traditionele islamitische culturen worden seksualiteit en gender strikt gereguleerd. Seks buiten het huwelijk is verboden, homoseksualiteit geldt als zonde, en genderdiversiteit wordt vaak niet erkend. Deze morele kaders creëren een samenleving waarin openlijke expressie van niet-heteronormatieve verlangens nauwelijks mogelijk is.

Maar verlangens verdwijnen niet door verboden. Ze verplaatsen zich. Wat niet besproken mag worden, wordt geheim. Wat niet erkend wordt, wordt onderdrukt — en zoekt uiteindelijk een uitweg. En dat gebeurt vaak in de schaduw, waar sociale controle minder is en discretie vanzelfsprekend.

In die schaduw ontstaan patronen waarin sommige islamitische mannen seks zoeken met ‘vrouwelijke’ jongens of trans vrouwen — mensen die vrouwelijkheid uitstralen, maar buiten het traditionele vrouwbeeld vallen. Dit maakt het voor deze mannen mogelijk om hun seksuele handelingen mentaal te ontkoppelen van homoseksualiteit. Zo blijft hun sociale identiteit intact, zelfs als hun gedrag daar in strijd mee is.

De aantrekkingskracht van het ‘tussenwezen’

De aantrekkingskracht van vrouwelijke jongens of trans vrouwen heeft alles te maken met genderrollen binnen conservatieve samenlevingen. In zulke contexten staat het vrouwelijke voor schoonheid, onderdanigheid, zachtaardigheid — eigenschappen die begeerlijk worden gevonden, maar niet geassocieerd mogen worden met mannelijkheid.

Een vrouwelijk ogende jongen of trans vrouw fungeert binnen deze logica als een ‘tussenwezen’: niet helemaal man, maar ook geen erkende vrouw. In de seksuele beleving van de man in kwestie is dit een veilige grensoverschrijding. Het verlangen wordt beleefd, maar de identiteit blijft onaangetast. Het is "geen echte homoseksualiteit", redeneren sommigen.

Deze rationalisatie stelt mannen in staat om verborgen verlangens te volgen, terwijl ze in het openbaar diezelfde verlangens veroordelen. Het is een vorm van cognitieve dissonantie die diepgeworteld is in sociale, religieuze en psychologische structuren.

Bacha Bazi – De dansende jongens van Afghanistan

Een van de meest schrijnende voorbeelden van deze dynamiek is het fenomeen bacha bazi in Afghanistan. Letterlijk betekent het “spel met jongens”, maar de praktijk is allesbehalve onschuldig. In werkelijkheid gaat het vaak om seksuele uitbuiting van jonge jongens door machtige mannen.

Deze jongens — vaak tussen de 10 en 18 jaar — worden door rijke of invloedrijke mannen uitgekozen, vrouwelijk gekleed, opgemaakt en getraind om te dansen tijdens privéfeesten, bruiloften of bijeenkomsten. De dans is een erotisch getinte voorstelling, gericht op het vermaak van de aanwezige mannen. Na de voorstelling eindigt de avond voor veel van deze jongens in het bed van degene met de meeste macht of het meeste geld.

Hoewel bacha bazi formeel verboden is in Afghanistan, blijft de praktijk in stand door corruptie, armoede, sociale ongelijkheid en gebrek aan handhaving. Het wordt soms zelfs gezien als statussymbool: hoe jonger en mooier de jongen, hoe hoger de status van de man die hem bezit.

De jongens zelf hebben vrijwel geen keuze. Ze worden geronseld uit arme gezinnen, weggelokt met valse beloftes of simpelweg verkocht. Ze bevinden zich in een situatie van totale afhankelijkheid, zonder bescherming, zonder stem.

Bekijk deze indringende documentaire over de 'Bacha bazi' (Dancing boys of Afghanistan)

Hypocrisie en machtsmisbruik

Bacha bazi laat zien hoe ver het misbruik kan gaan wanneer verlangens onderdrukt worden maar tegelijkertijd stilzwijgend getolereerd worden. De hypocrisie is schrijnend: de mannen die zich tegoed doen aan deze jongens, zijn vaak dezelfde die in het openbaar homoseksualiteit veroordelen en bestraffen.

In mildere vormen zien we dit patroon ook elders terug. Veel trans vrouwen, vrouwelijke jongens of homoseksuele mannen in Europa melden dat zij regelmatig benaderd worden door islamitische mannen die hun verlangens heimelijk uitleven, maar vervolgens geen enkele verantwoordelijkheid of erkenning tonen. De ontmoeting is puur seksueel, zonder emotionele of sociale gelijkwaardigheid. Vaak wordt verwacht dat de ander zwijgt, verdwijnt, of zelfs schaamte voelt — terwijl de initiatiefnemer zelf beschermd wordt door de façade van zijn ‘normale leven’.

De weg naar erkenning en openheid

Het is belangrijk om te beseffen dat deze praktijken niet voortkomen uit ‘de islam’ als religie, maar uit de manier waarop seksualiteit in veel islamitische culturen sociaal wordt onderdrukt. Overal waar verlangens niet besproken mogen worden, ontstaat geheimzinnigheid. En waar geheimen heersen, ontstaat ongelijkheid, misbruik en pijn.

Er zijn gelukkig ook binnen de islamitische wereld stemmen die pleiten voor openheid, herinterpretatie van teksten, en meer ruimte voor queer-identiteiten. Van queer imams tot moslimactivisten die seksuele diversiteit bespreekbaar maken: verandering is mogelijk, maar het vraagt moed en mededogen.

Conclusie

Zolang verlangens worden verboden in plaats van erkend, zullen ze zich een weg banen door scheuren in het systeem. In de vorm van heimelijke seks, van misbruik, of van verborgen werelden zoals die van de bacha bazi-jongens. Alleen door openheid, dialoog en eerlijke erkenning van menselijke verlangens kunnen we deze schaduwwerelden doorbreken.

De vraag is dus niet of deze verlangens bestaan, maar hoe we ermee omgaan. Verdringing leidt tot geheimhouding. Geheimhouding leidt tot ongelijkheid. En ongelijkheid leidt tot leed. Het is tijd dat we dit gesprek durven voeren — niet om te beschuldigen, maar om te begrijpen.

Verborgen Verlangen wereldwijd: Variaties op bacha bazi in andere islamitische landen

Hoewel het fenomeen bacha bazi — waarbij jonge jongens in Afghanistan vrouwelijk worden gekleed en seksueel worden uitgebuit — tot de bekendste en schrijnendste vormen van seksueel machtsmisbruik behoort, is het bepaald geen op zichzelf staand verschijnsel. In andere islamitische landen zijn er vergelijkbare praktijken, al verschillen de vormen, namen en culturele contexten. Wat ze gemeen hebben: jonge jongens worden het slachtoffer van verborgen verlangens, machtsstructuren en een cultuur van zwijgen.

Pakistan: het open geheim op straat en langs de weg

In delen van Pakistan, met name in Peshawar en omliggende regio’s, is seks met jonge jongens wijdverspreid, vooral onder oudere mannen, taxichauffeurs en vrachtwagenbestuurders. Hoewel openlijke homoseksualiteit wettelijk verboden is, is het gebruik van jonge jongens als seksuele partners een bekend maar genegeerd fenomeen. Sommigen noemen het “de homoseksualiteit die geen naam mag hebben.” Jongens worden vaak geronseld uit arme gezinnen of gewoon op straat benaderd. Veelal is er sprake van uitbuiting, zonder instemming of bescherming.

Iran: verboden verlangen achter gesloten deuren

In Iran is homoseksualiteit officieel een halsmisdaad, maar ook daar bestaat een ondergrondse realiteit van seksuele relaties tussen mannen — inclusief misbruik van jongens. Gevangenen, studenten in religieuze internaten, en jongeren zonder familie of status worden extra kwetsbaar. Jongens die ‘vrouwelijk’ ogen, worden in sommige conservatieve kringen zelfs gezien als "minder erg" om seksuele handelingen mee te verrichten dan met volwassen mannen — een kromme logica die seksuele uitbuiting mogelijk maakt terwijl het publieke discours homoseksualiteit fel veroordeelt.

Gek genoeg is Iran het land met de meeste transseksuelen (1.500.000). 

De Golfstaten: migrantenjongens als schaduwslaaf

In landen als Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en Koeweit is prostitutie verboden en wordt homoseksualiteit zwaar bestraft. Toch bestaan er netwerken waarbij jonge mannelijke migranten — vaak uit Zuid-Azië of Afrika — in seksuele afhankelijkheid worden gebracht van rijke mannen. Hun lage status, illegale verblijf of schulden maken hen chantabel. Soms wordt dit ‘omfloerst’ als hulp of vriendschap, maar feitelijk gaat het om seksuele exploitatie.

Noord-Afrika: toerisme, armoede en stil verdriet

In steden als Marrakesh, Cairo en Tunis melden hulporganisaties en journalisten het bestaan van sekstoerisme waarbij jonge jongens zich aanbieden aan oudere mannen, inclusief buitenlandse toeristen. De combinatie van economische uitzichtloosheid, gebrek aan werk en sociale uitsluiting van homoseksuele jongeren creëert een risicovolle situatie. Wat begint als overlevingsstrategie eindigt vaak in psychologische schade, misbruik en maatschappelijk stigma.

Oorlogsgebieden: het onzichtbare leed van jongens in Jemen en Somalië

In door oorlog verscheurde landen als Jemen en Somalië is het gebruik van jonge jongens door gewapende groepen of lokale machthebbers als ‘seksuele bezit’ een weinig besproken tragedie. Er is nauwelijks wetshandhaving of bescherming. De jongens worden vaak gedwongen, geruild of verkocht. De oorlogschaos biedt daders volledige straffeloosheid.

Conclusie: een wereldwijd patroon van onderdrukking en hypocrisie

Wat al deze (wan)praktijken verbindt, is een combinatie van factoren:

• Seksuele onderdrukking binnen conservatieve islamitische culturen;
• Het ontbreken van ruimte voor openlijke seksuele diversiteit;
• Armoede en afhankelijkheid als voedingsbodem voor uitbuiting;
• De strategische vermijding van het woord ‘homoseksualiteit’ om de schijn van morele zuiverheid te behouden;

En de diepe hypocrisie van mannen die in het geheim hun verlangens volgen, maar in het openbaar anderen veroordelen.

Dit alles laat zien dat bacha bazi geen losstaand verschijnsel is, maar onderdeel van een groter probleem: hoe samenlevingen omgaan met seksualiteit, macht en schaamte. Alleen door het bespreekbaar te maken — zonder taboe, maar ook zonder sensatiezucht — kunnen we hoop geven aan zij die nu nog in stilte lijden.

Reacties of aanvullingen zijn welkom, mits respectvol. Alleen samen kunnen we het licht brengen in de hoeken waar nu nog schaamte heerst.